Wonderwall

Το εχω δηλωσει πολλες φορες, αγαπω τους φιλους μου. Ολους τους. Οι φιλοι- οχι τα ατομα με τα οποια κανεις παρεα και βγαινεις μαζι τους για εναν καφε μια φορα τον μηνα, αλλα οι φιλοι, αυτοι με τους οποιους μοιραζεσαι τα παντα- ειναι για μενα το ιδιο σημαντικοι με την οικογενεια μου. Κατα καποιο τροπο, μπορει και περισσοτερο. Οχι οτι δεν αγαπω την οικογενεια μου...Αλλα την αγαπω γιατι ακριβως ειναι η οικογενεια μου. Ενω τους φιλους μου τους αγαπω γιατι τους διαλεξα εγω. Μονη μου θελησα να τους αφησω να μπουν στη ζωη μου και να την επηρεασσουν ο καθενας με τον τροπο του. Κατα καιρους εχω γραψει καταχωρησεις που κατα καποιον ηταν αδφιερωμενες σε καποιους απο αυτους αλλα δεν ειχε τυχει να γραψω για δυο ατομα που νιωθω πολυ κοντα μου. Εχμ, αποφασισα λοιπον να το αλλαξω αυτο.

Η Εμμα... Well, τι να πω για αυτην την κοπελα. Ειναι τοσο γλυκεια και τοσο καλη! Απο τα ατομα που σε κανουν και χαμογελας και μονο που τα βλεπεις. Την γνωρισα στο λυκειο και αρχικα δε καναμε πολυ παρεα. Την συμπαθησα βεβαια απο την πρωτη στιγμη που μιλησαμε, ειναι πρακτικα δυσκολο να ΜΗΝ την συμπαθησεις... Μετα με το προγραμμα ανταλλαγης στην Ιταλια, αρχισαμε να κανουμε πολυ παρεα. Και οσο περναγε ο καιρος εφευγε απο το σταδιο της παρεας, γινοταν ολο και πιο πολυ φιλη μου. Και τωρα πεντε χρονια μετα...Πφ, απλα δε μπορω να σκεφτω το οτι θα ερθει καποια μερα που δε θα υπαρχει στη ζωη μου.Μπορω να σκεφτω απειρες στιγμες μαζι της. Οπως ολες αυτες τις φορες που καθομαστε σπιτι της και ακουμε μουσικη,που πηγαινουμε στα Village για ταινιες, οταν παμε για καφε και γελαμε με τις πιο απιστευτες βλακειες, οταν ειδαμε για πρωτη φορα το cello boy :ρ Μπορει να μην εχουμε τις ακριβως ιδιες αποψεις για πολλα θεματα και να την εκνευριζουν καποις συνηθειες μου- που μιλαω τοσο δυνατααααα, και που καμια φορα βριζω και που την πιεζω απο το πρωι μεχρι το βραδυ να δει καποιες ταινιες-αν κ αυτο το κανω για το καλο της :ρ- αλλα οσες φορες την εχω χρειαστει ηταν εκει. Διπλα μου. Και αυτο ειναι το πιο σημαντικο. Χμ, ελπιζω να ημουν κ εγω εκει για εκεινην... Ich liebe sie

O Παυλος.. Μετα απο ολο αυτο το δραμα και την περιοδο του λιγο ακομα κ θα κυρηξουμε νεο ψυχρο πολεμο, τελικα καταφεραμε να γινουμε πολυ καλοι φιλοι :ρ
Τον ξερω και αυτον πεντε ολοκληρα χρονια, απο οταν μικρο κ ανοητο (Και εγω ετσι ημουν αλλα τρια χρονια πιο μεγαλη οποτε το παιζω υπερανω :ρ) και στην αρχη μιλαγαμε πολυ. Μετα αρχισαμε να γραφουμε μαζι κατι ιστοριες. Μετα σταματησαμε να μιλαμε τοσο πολυ και λεγαμε κυριως για Free. Μετα κοντεψαμε να παρατησουμε την ιστορια τελειως γιατι μιλαγαμε πλεον σπανια.Αλλα εν τω μεταξυ τον ειχε κατασυμπαθησει η Αγαθη οποτε ξαναρχισαμε να μιλαμε . Συναντηθηκαμε στην Αθηνα για πρωτη φορα τον Ιανουαριο του 2007 και αποτε αρχισαμε να μιλαμε ακομα πιο πολυ. Περασαν οι μηνες, τελειωσε το Free, ξεκινησε το Byint, οι φορες που ανεβηκε ο Παυλού Αθηνα πολλαπλασιαστηκαν, ο καφες στα λατρεμενα Starbucks εγιναν πλεον και γιαυτον στανταρ ειδος βολτας-αφου δλδ πορωθηκε τοσο που αρχισε να σχολιαζει κ τους σερβιτορους με εμενα και την Αγαθη :ρ- και δε ξερω πως αλλα καποια στιγμη κατεληξα να τον θεωρω πολυ καλο φιλο μου. Βασικα αν εμενε Αθηνα παιζει να ηταν σαν τον μικρο αδερφο που παντα ηθελα να εχω κ δυστυχως δε καταφερα ποτε να αποκτησω :ρ Καθε φορα που βαριεμαι η δεν νιωθω πολυ καλα καθομαι και διαβαζω ιστορικα απο τις ατελειωτες χαζομαρες που λεμε στο μσν και γελαω μονη μου :ρ Αν και οι πιο γαματες συζητησεις μας πρεπει να παραδεχτω πως εχουν γινει απο το τηλεφωνο :ρ Και παρολο που εχει ακομα αθλιο γουστο στην μουσικη (καλα, οχι απολυτα αθλιο γιατι του αρεσουν οι Nirvana και τελικα μου αρεσουν και εμενα αρκετα οι Radiohead :ρ) συνεχιζει να βλεπει απιστευτες ταινιες. Και μονο για αυτο δηλαδη θα αξιζε να κανει καποιος παρεα μαζι του :ρ Περιμενω με ανυπομονησια να ερθει του χρονου μονιμα Αthens, να εχω εναν ακομα ανθρωπο της προκοπης να βλεπουμε μαζι ταινιες :ρ Και να πηγαινουμε στα Starbucks να ενοχλουμε την Αλικη και τα υπολοιπα παιδια και να λεμε βλακειουλες απο κοντα πλεον ωστε να μη χρειαζεται να καταστρεψουμε ολα τα εγκεφαλικα μασ κυτταρα (η τουλαχιστον οσο διαθετουμε ακομα) απο την ακτινοβολια του κινητου :ρ



Ξερεις πως με αγαπας:*

Meet me at the Movies

Νεα κινηματογραφικη χρονια, νεες ταινιες. Καθε χρονο τετοιες μερες καθομαι κ ψαχνω τις κυκλοφοριες της νεας season για να αποφασιαω ποιες θα δω οποσδηποτε :ρ
Για φετος λοιπον κατεληξα στις παρακατω :

Bright Star. Η υποθεση βασικα αφηγηται την ιστορια του ποιητη του 19ου αιωνα Τζον Κιτς, και τον μεγαλο ερωτα του με την Φανι Μπρον, που εληξε αδοξα εξαιτειας του προορου θανατου του απο φυματιωση.

Brothers. Αμερικανικο ριμεικ μιας δανεζικης επιτυχημενης ταινιας, οπου ενας νεος ανδρας αναλαμβανει να φροντισει την γυναικα του αγνοουμενου στο Αφγανισταν αδερφο του. Μονο που αρχιζει να την ερωτευεται ακριβως την στιγμη που ο αδερφος του γυρναει απο τον πολεμο. Εννοειται πως θελω να δω τον Jake Gyllenhaal, την Natalie Portman και τον Tobey Maguire στην ιδια ταινια, οποτε θα την τιμησω σιγουρα.

Coraline. Το προκατελημενα αγαπημενο μου animation της φετινης χρονιας!Ο σκηνοθετης του Nighmare Before Christmas,Henry Selick, ζωντανευει τον κοσμο της φαντασιας του Neil Gaiman,και το ονειρικο, παραλληλο συμπαν που ανακαλυπτει η μικρη ηρωιδα πισω απο μια μυστικη πορτα. Εκει μπορει ολα να φαινονται καλυτερα απο οτι στην πραγματικη της ζωη αλλα ακομα και στα κινουμενα σχεδια, τιποτα δεν ειναι οπως φαινεται αρχικα. Την φωνη της Coraline δανειζει η Dakota Fanning .

Die Welle. Μπορει να μη καταφερα να την δω στις Νυχτες Πρεμιερας αφου ειχαν εξαντληθει ολα τα εισητηρια, αλλα θα την δω οταν βγει για κανονικη προβολη. Χα! Η πιο περιζητητη ταινια του φετινου φεστιβαλ θιγει την κρυφη γοητεια που ασκει ο φασισμος. Ενας καθηγητης αποφασιζει να διδαξει τους μαθητες του χρησιμοποιωντας ενα αρνοθοδοξο πειραμα, συντομα ομως θα συνηδειτοποιησει πως ειναι δυσκολο να ελεγξει τις συνεπειες.

Harry Potter and The Half Bllood Prince. Ωωωω, εδω τα λογια ειναι περιττα. Το 6ο -και πιθανοτερα λιγοτερο αγαπημενο μου- βιβλιο της σειρας μεταφερεται στον κινηματογραφο και προσπαθει να ξεπερασει το ρεκορ εισητηριων των προηγουμενων ταινιων της σειρας :ρ

I Love you Philip Morris. O Steven Russell (Jim Carrey),παντεμενος μικροαπατεωνας, καταληγει στην φυλακη και ερωτευεται τον συγρατουμενο του Philip Morris(Ewan McGregor). Οταν ο τελευταιος αφηνεται ελευθερος, ο Russell απεδρασε απο την φυλακη 4 φορες για να μπορεσει να τον συναντησει. Βασιζεται σε αληθινη ιστορια. Ελπιζω το γεγονος οτι ο Carrey ηθελε απελπισμενα να ερμηνευσει τον συγκεκριμενο ρολο να δηλωνει πως την εχει παρει στα σοβαρα και να μας χαρισει ερμηνεια αναλογη με αυτην του Truman Show.

Let the Right One in. Εχω ακουσει κριτικες για αυτην την ταινια που την χαραχτηριζουν ως"την πιο ατμοσφαιρικη ταινια τρομου της χρονιας". Ερχεται απο την Σουηδια και συνδυαζει σε μια αναβιωση του βαμπυρικου μυθου ενα παραμυθι ενηλικιωσης με μια ερωτικη ιστορια. Ο 12χρονος Ολιβερ γνωριζει την νεα του γειτονισσα, ενα νεο κοριτσι που κυκλοφορει μονο τα βραδια (guess why :p).

Madagascar: Escape 2 Africa.I like the moving-moving, I like the moving-moving! Μετα την επιτυχια της πρωτης ταινιας, το λιονταρι Αλεξ, η ιπποποταμινα Γκλορια, η ζεβρα Μαρτι και ολοι οι υπολοιποι ηρωες, ξεκινουν αεροπορικως για την Νεα Υορκη για να βρεθουν ομως στην ζουγκλα της Αφρικης.

Public Enemie. Ο Johny Depp πρωταγωνιστει σε μια πιθανοτατα τυπικη γκανγστερικη ταινια που διαδραματιζεται την εποχη της Ποτοαπαγορευσης. Φυσικα, ο ορος "τυπικος" συνδυασμενος με το ονομα του ταλαντουχου Depp ειναι απλα σχημα οξυμωρο :ρ

Revolutionary Road. Ο Sam Mendes, σκηνοθετης του εκπληκτικου American Beauty,δημιουργει ακομα ενα οικογενειακο δραμα,με πρωταγωνιστες την (συζυγο του κ απιστευτα αγαπημενου μου ηθοποιο) Kate Winslet και τον Leonardo Di Caprio, που παρουσιαζει με σαρκασμο, πικρα αλλα και πολυ τρυφεροτητα την αθεατη πλευρα του αμερικανικου ονειρου. Χωρις πολυ σκεψη, η ταινια που ανυπομονω να δω περισσοτερο απο ολες φετος.

The Brothers Bloom. Δυο αδερφια που μεγαλωσαν μεσα στην παρανομια αποφασιζουν να ανταποκριθουν σε μια πιο εννομη ζωη. Αφου φυσικα καταστρωσουν ενα τελερυταιο κολπο, με θυμα μια γοητευτικη εκατομμυριουχο. Με Mark Ruffalo, Adrien Brody και Rachel Weisz.

The Burning Plain. Ο βραβευμενος σεναριογραφος των 21 Grams και Babel, Guillermo Arriaga, κανει το σκηνοθετικο του ντεπουντο σε ενα ακομα συγκινητικο δραμα που ξετυλιγει παραλληλα τις ιστοριες δυο γυναικων αντιμετωπων με διλημματα ζωης.

The Curious Case of Bemjamin Button. Ο David Fincher καθοδηγει για τριτη φορα τον Brat Pitt, και κατα τη ταπεινη μου αποψη ειναι απο τους λιγους σκηνοθετες που καταφερνουν να τον κανουν να παιξει καλα. Ο Bemjamin Button λοιπον, ενας ηλικιωμενος κυριος, αρχιζει ξαφνικα να γινεται ολοενα και πιο νεος. Οταν φθασει στην ηλικια των 50 χρονων, θα ερωτευτει την Daisy(Cate Blanchett) και θα αναγκαστει να βρει μια λυση για να σταματησει τον χρονο.

The Imaginarium of Dr Parnassus. Η -πραγματικα- τελευταια ταινια του Heath Ledger, που δε καταφερε να ολοκληρωσει τον ρολο του Dr Parnassus. Ενας θεατρινος( Ledger) κλεινει συμφωνια με τον Διαβολο (Tom Waits) και του υποσχεται ως επαθλο την 16χρονη κορη του. Τον αδικοχαμενο Ledger ανελαβαν να ολοκληρωσουν οι Johnny Depp,Colin Farrell,Jude Law και Christopher Plummer.

The Limits of Control. Η νεα ταινια του Jim Jarmusch παρουσιαζει εναν μυστηριωδη εγχρωμο αντρα να περιφερεται πο την Αλμερια εως την Μαδριτη, εχοντας αδιευκρινιστα, και πιθανως οχι απολυτα νομιμα, σχεδια. Φυσικα, παιζει ο Bill Murray. Οι παλιες, καλες συνηθειες δεν ξεπερνιουνται ευκολα φανταζομαι.

The Lonely Bones. Ενα 14χρονο κοριτσι, που εχει πεσει θυμα βιασμου και εν ψωχρω δολοφονιας, παρατηρει απο τον παραδεισο της προσπαθεια της οικογενειας της να συμφιλιωθουν με την απωλεια και τον πονο που προκαλεσε ο θανατος της. Του Peter Jackson με πρωταγωνιστες την πολυ καλη ηθοποιο Rachel Weisz και τον Mark Wahlberg,αντι για παντα εξαιρετικο Ryan Gosling που ειχε προταθει αρχικα.

The Private Loves of Pippa Lee. Η κορη του Arthur Miller, Rebecca, σκηνοθετει την τεταρτη μεγαλη μηκους ταινια της που βασιζεται σε δικο της μυθηστορημα. Μια πενηνταχρονη γυναικα, κλονιζεται ψυχολογικα, οταν ο πολυ μεγαλυτερος συζυγος της αποφασιζει να μετακομισουν σε οικο ευγηρειας και αρχιζει να την απατα.

The Reader. Στη μεταπολεμικη Γερμανια, μια ερωτικη ιστορια ενος νεου ανδρα με μια μεγαλυτερη του γυναικα διακοπτεται αποτομα. Μετα απο χρονια, ο Michael (Ralph Fiennes) θα συναντησει ξανα την Hanna(Kate Winslet), η οποια ειχε εξαφανιστει ξαφνικα, κατηγορουμενη για ενα αποτροπαιο εγκλημα.

The Road. Το αριστουργημα του Cormac McCarthy, μεταφερεται στον κινηματογραφο απο τον John Hillcoat. Βασικα φοβαμαι αρκετα για την μεταφορα του βιβλιου και ο Viggo Mortensen δε ξερω κατα ποσο μπορει να υποδυθει τον συγκεκριμενο ρολο (η ιστορια περιγραφει την προσπαθεια ενος πατερα να διασχισει με τον γιο του τις ΗΠΑ, οι οποιες εχουν υποστει μια ακαθοριστη καταστροφη, χωρις να εχουν καποιο συγκεκριμενο σχεδιο ενω το μονο πιυ διαθετουν ειναι ενα πιστολι και κονσερβες με τροφη) ομως το οτι η μουσικη ανηκει στον αγαπημενο μου Nick Cave, με κανει να βλεπω πολυ θετικα το ολο εγχειρημα.

The Spirit. Και αλλη μεταφορα comics, αυτη τη φορα ενος νουαρ δημιουργηματος της δεκαετιας του 40. Ο Frank Miller μπορει να αφηνει αλλους να σκηνοθετουν τα πνευματικα παιδια του, φροντιζει ομως να σκηνοθετησει ο ιδιος το comics του Will Eisner. Χρησιμοποιωντας την ιδια τεχνικη με το "Sin City" αφηγειται την ιστορια ενος ασυνηθηστου αστυνομικου που γυρναει απο τον αλλον κοσμο για να επιβαλλει την ταξη στη Σεντραλ Σιτι.

The Wrestler. Η νεα ταινια του Darren Aronofsky δε με ενθουσιαζει να πω την αληθεια οσον αφορα το σεναριο. Ενας πρωην θρυλος του κατς συμμετεχει πλεον σε επαρχιακους αγωνες, μεχρι που μια καρδιακη προσβολη τον αναγκαζει να αποσυρθει. Ωστοσο εχω εμπιστοσυνη στον Aronofsky και θα ελπιζω για το καλυτερο.

This Much Be the Place. Η δευτερη ταινια του Mendes για φετος, με την Maggie Gyllenhaal και τον John Krasinski να πρωταγωνιστουν σε ενα road movie για νεανικο κοινο. Η Βερονα και ο Μπερτ μαθαινουν οτι θα γινουν γονεις, πανικοβαλλονται και αρχιζουν να αναζητουν το καταλληλο σπιτι για τη νεα τους ζωη. Μεσα απο τις on the road περιπετειες του θα αντιληφθουν οτι αυτο που χρειαζονται ειναι πολυ απλα ο ενας τον αλλον. Ναι ακουγεται πολυ κοινωτυπη κομεντι, αλλα ο Mendes εχει τροπο να αναδεικνυει τις ιστοριες του συγκινοντας τον θεατη.

Twilight. Δεν εχω διαβασει τα βιβλια. Καποια στιγμη το ειχα σκεφτει αλλα ενας γερμανος φιλος μου μου το ειχε απαγορεψει κατηγορηματικα, δηλωνοντας οτι "ενας αληθινος φιλος δεν αφηνει ποτε τους φιλους του να διαβασουν το Twilight" .Bεβαια η Catherine Hardwicke εχει σκηνοθετησει το Thirteen, οποτε θα της δωσω μια ευκαιρια. Η συγγραφεας του βιβλιου εμπνεεται απο το "Ρωμαιος και Ιουλιετα" και δινει μια αλλη εκδοχη του αταιριαστου, αδιεξοδου ερωτα, τοποθετωντας για πρωταγωνιστη εναν βρυκολακα.

Watchmen. Ενα απο τα καλυτερα graphic novels μεταφερεται σε ταινια. Το αρνητικο ειναι πως το μεταφερει ο Zack Snyder, που δε μπορω να πω οτι με ενθουσιασε με την σκηνοθεσια των 300. Ας ελπισουμε το εργο του Moore να εχει καλυτερη τυχη απο αυτο του Miller. Υποθεση? Να κατσετε να διαβασετε το comics, καλο θα σας κανει.

X-Men Origins: Wolverine. Ο Wolvie μπορει να μην ειναι το αγαπημενο μου μελος απο την ομαδα των X-Men, αλλα νομιζω οτι ο Jackman ειναι ο μονος που θα μπορουσε να τον ερμηνευσει. Και ναι, ειναι X-Men, που παραμενουν μεγαλη αγαπη και θα παω φυσικα να το δω.

Yes Man. Ο Carl allen(Jim Carrey) αποφασιζει να ακολουθησει ενα προγραμμα αυτοβοηθειας και υποχρεωνεται να λεει "Ναι" παντου και παντα. Βασισμενη σε αληθινη ιστορια, ειναι η πρωτη "καθαροαιμη" κωμωδια του ηθοποιου μετα το "Θεος για μια εβδομαδα." Σαν one man show μου ακουγεται κ αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο. (Οκ, τον συμπαθω τον Carrey οποτε δεν ειμαι και πολυ αντικειμενικη μαζι του :ρ)

Zack and Miri Make a Porno. Ο Ζακ (Seth Rogen) και η Μιρι (Elizabeth Banks), χρονια συγκατοικοι και φιλοι, μενουν αφραγκοι και αδυνατωντας να πληρωσουν ακομα και τον λογαριασμο του ρευματος, αποφασιζουν οτι η ιδανικη λυση στο προβλημα τους ειναι να γυρισουν μια τσοντα.

Βασικα εχω υποψη μου αρκετες ακομα αλλα δεν εχω αποφασισει ακομα αν θελω να τις δω η οχι οποτε δε τις αναφερω εδω :ρ
Ηθελα να βαλω και trailer απο το Youtube σε οσες εβρισκα αλλα ποιος καθεται στις 2 το πρωι να ψαχνει λινκια :ρ
Αντε, ας ελπισουμε να ειναι καλες και να εχουμε μια καλη κινηματογραφικη χρονια :)

Ξερεις πως με αγαπας:*

Everything Is Average Nowadays

Εχω να γραψω τοοοοοοοοσο πολυ καιρο που παραλιγο να ξεχασω το pass μου :ρ
Τις τελευταιες μερες νιωθω μια τεραααααααστια διαθεση να κανω πραγματα που εκανα παλια. (εξου κ το μπλοκιδιο :ρ) Νομιζω οτι φταιει το οτι ακουγα το τελευταιο cd των Rasmus( ναι, ναι, φανταζομαι ηδη καποιους να αρχιζουν το κραξιμο μολις το διαβασουν αυτο :ρ) κ τεσπα, θυμηθηκα που τους ακουγα οταν ημουν μικρουλα κ ηταν τοσο ωραια εποχηηηη. Και αρχισα να ξαναδιαβαζω βιβλια που αγαπουσα στο λυκειο κ να κυκλοφορω με το απολυτο μαθητικο χτενισμα (βλεπε κοτσιδακια :ρ) κ οκ σιγουρα μεχρι το Σαββατοκυριακο θα μου εχει περασει αλλα right now εχει πολυ πλακa.

Η σχολη τελικα μαλλον αρχιζει τη Δευτερα κ ακομα δεν εχω αποφασισει αν ειναι καλο αυτο. Υποπτευομαι πως οχι :ρ Αλλα ενταξει θα ειναι φανταζομαι κουραστικα τις πρωτες μερες αλλα θα μπω γρηγορα σε εναν ρυθμο και θα συνηθησω. Χμ. Και οσο να ναι, οταν πηγαινεις στη σχολη ειναι παντα αυτονοητος ο καφες στην Diverso που η αληθεια ειναι οτι μου εχει λειψει

Βεβαια, δεν εχω παραπονο οσο υπαρχουν τα ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ Starbucks στην Μητροπολεως. Ειχαμε παει χθες με την Αγαθη και κλασικα πιασαμε την κουβεντα με την Αλικη κ μας εβριζε που αγοραζουμε ταινιες αντι να τις κατεβαζουμε απο το ιντερνετ :ρ
Αλλα εγω συνεχιζω κ αγοραζω, ειδικα αφου το Public εχει κ πολυ καλες τιμες. Τελευταια απκτηματα στην ταινιοθηκη το αγαπημενο High Fidelity κ το πολυ πολυ ωραιο Garden State που μου προτεινε ο Παυλου κ που κλασικα εκανε μια πολυ καλη προταση :ρ
Τωρα που λεω για ταινιες πρεπει να κανω αυτες τις μερες ποστ με τις πολυαναμενομενες για εμενα ταινιες που θα βγουν αυτην την χρονια :ρ
Για την ωρα μπορω να αναφερω μονο το λατρεμενο http://tainioifiloi.forumotion.net/forum.htm
που γενικα καλο θα ηταν να αρχισει να αποκτα κοσμο αλλα τεσπα :ρ

Μεθαυριο εχει δωρεαν συναυλια των Rem κ Kaiser Chiefs κ μαλλον θα παμε με Εμμα, το Παπι (εναν συμφοιτητη της :ρ) κ κατι φιλους του κ πιθανως να ερθει κ η Ιωαννα. Εγω βασικα για τους Kaiser Chiefs θελω να παω, γιατι εχουν πολυ χαρουμενα τραγουδακια που σου φτιαχνουν την διαθεση αλλα οκ, οχι οτι τους REM τους σνομπαρω κιολας :ρ

Τεσπαααααα, παω να λιωσω σε κατι FanFiction ιστοριες που διαβαζω αυτες τις μερες, χιχι

Ξερεις πως με αγαπας :*