Show me how you do it, and I am promise you I 'll run away with you...

Show me how you do it, and I am promise you I 'll run away with you...
Blankets, γνωστο και ως το πιο αγαπημενο μου graphic novel σε ολοκληρο τον κοσμο <3

Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2009

Call It A Day

Oh, well. Ειχα να συνδεθω τοσο καιρο που επρεπε να καταβαλλω προσπαθεια για να θυμηθω τον κωδικο ;ρ
Η αληθεια ειναι οτι δε θα εκανα post ΟΥΤΕ τωρα αν δεν αρχιζε το δικο της μπλοκιδιο η Μαρια. Ταλαιπωρη Κοινωνιολογα και αυτη. Λυπηθειτε την ελευθερα, ειναι φιλη μου :ρ Οι περισσοτεροι απο οσους συνηθιζαν να διαβαζουν τα οσα εγραφα, ξερουν ποσο τραγικο ναι αυτο :ρ

Η νεα χρονια μπηκε τραγικα αθλια, αλλα οκ, τωρα εχω επιστρεψει στην συνηθισμενη καλη αλλα αφανταστα κουραστικη καθημερινοτητα που ζω εδω και 1.5 χρονο.
Εχω δει αισιως 6 ταινιες ηδη (Twilight, The Reader, Revolution Road, Milk, The Curious Case of Benjamin Button, Βαλς με τον Μπασιρ) κ μου αρεσαν ολες. Οκ εκτος απο το Twilight που ομως το ειδαμε για πλακα και ειχε το συν της απιστευτης φωτογραφιας και μουσικης. Αν ειχε και σεναριο θα ηταν πολυ ωραιο βασικα :ρ

Εγινε και το 13ο Φεστιβαλ Βαβελ τλκ, και φυσικα πηγαμε με τον Ηλια( που μαλιστα μαθαμε απο τον Πανταζη οτι ειναι αδερφος μιας φιλης του!Ελεος πια, ποσο μικροσκοπικη ειναι η πολη που ζουμε;) και αγορασα οσα περισσοτερα κομιξακια των Giganto Books μπορουσα να κουβαλησω :ρ Και μια υπογεγραμμενη αφισα του εργου που ειχε φτιαξει ο Pan Pan για την εκθεση των Ελληνων δημιουργων, που πλεον κοσμει το παραθυρο πανω απ το γραφειο. (Ειναι ο μονος κενος χωρος, εχω γεμισει τους τοιχους με poster :ρ). Αγορασα και το Μανιφεστο 2 εις διπλουν. Ενα αντιτυπο για τα γενεθλια της Ιωαννας και ενα για εμενα και παρα την αποφαση μου να μη το δανεισω σε κανεναν αυτη τη φορα γιατι το πρωτο εχει μισοκαταστραφει, ο αδερφος μου το εκλεψε απο την βιβλιοθηκη το ιδιο κιολας βραδυ που το πηρα! (κ επιπλεον ναι τοσο αθλιος που πριν λιγο καθοταν με θρασος διπλα μου και διαβαζε το Mr. Danko. Το υπογεγραμμενο μου Mr. Danko! Hate hiiiiiiiim!)

Ξεκινησε επιτελους και η 5η season του Lost! Την ερωτευτηκα απο τα πρωτα λεπτα. μου φανηκε τρομερα ενδιαφερουσα και ειχα ενθουσιαστει τοσο πολυ που δε μπορουσα να κοιμηθω με τιποτα το βραδυ που ειδα το διπλο πρωτο επεισοδιο :ρ

Αυτα ηταν τα πιο συναρπαστικα νεα της νεας χρονιας (βασικα οχι, δεν ηταν αυτα, αλλα δε πειραζει :ρ). Θα προσπαθησω να μην κανω 3 μηνες για να ξαναγραψω :ρ


Ξερεις πως με αγαπας :*