Yesterday I walked down the street, saw the buildings and the lights dance

Enid Mary Blyton (11 August 1897 – 28 November 1968) was a British children's writer known as both Enid Blyton and Mary Pollock. She was one of the most successful children's storytellers of the twentieth century. Once described as a "one-woman fiction machine", she is noted for numerous series of books based on recurring characters and designed for different age groups. Her books have enjoyed popular success in many parts of the world, and have sold over 400 million copies. Blyton is the sixth most translated author worldwide: over 3400 translations of her books were available in 2007 according to UNESCO's Index Translationum; she is behind Lenin and almost equal to Shakespeare.

Η Enid Mary Blyton λοιπον ηταν πετυχημενη συγγραφεας. Τοσο πετυχημενη που τα παιδια στο BBC αποφασισαν να κανουν ταινια για τη ζωη της. Η ταινια αναμενεται να κυκλοφορησει μεσα στο 2009 και πρωταγωνιστρια θα ειναι η αγαπημενη Helena Bonham Carter. Μου κινησε το ενδιαφερον, ειδικα επειδη η H.B.C δε συνηθιζει τους δραματικους ρολους :ρ Ελπιζω προσεχως να μαθουμε περισσοτερες πληροφοριες :ρ

Σημερα ξαναξεκινησαν κ οι σχολες, ωωω τι χαρα κ ευτυχια! Να δω πως θα ξυπναω παλι τοσο νωρις, δε θελωωω. Ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που παρακαλαω να ερθει το καλοκαιρι οσο πιο συντομα γινεται ;ρ
Παντως αυριο θα παω στο μαθημα της οικονομιας στον εικοστο αιωνα (μα που τα βρισκουμε αυτα τα τοοοοσο ενδιαφεροντα μαθηματα?) και μετα θα παω για καφε με μια κοινωνιολογα που γνωρισα σε να forum. Γεγονος που επιβεβαιωνει ποσο μικρος ειναι ο κοσμος μας για 1692η φορα :ρ

Γενικες και αχρηστες πληροφοριες των τελευταιων ημερων:

1. Η Εμμα διαβασε το Blankets μεσα σε ενα βραδυ. Σοκαριστηκα γιατι περιμενα να της παρει πανω απο εναν μηνα! Τολμω να πω οτι ενιωσα περηφανη για εκεινη :ρ
2. Βγηκε η 4η season του Lost σε Dvd και εδω και μια βδομαδα κανω καθημερινες, ασκοπες επισκεψεις στο ντιβινταδικο ελπιζοντας πως θα πετυχω το cd με τα extras. Γιατι ως γνωστον αγαπαμε extras.
3. Εχω βαρεθει να βλεπω παντου συνεντευξεις του Jackman για την ταινια του Wolverine, αλλα τον συγχωρω γιατι οταν υποδυεται τον συγκεκριμενο λογο μου θυμιζει το γιατι εχει ψηφιστει 2 φορες μεσα σε 5 χρονια "Πιο Sexy Ανδρας του Κοσμου" :ρ
4. Αγορασα μωβ ζαρια για το dnd. Ωωω, τι πρωτοτυπη επιλογη χρωματος ε? :ρ
5. Τα H&M της Αθηνας εχουν ασχημα ρουχα. Και πολυ κοσμο. Θανατηφορος συνδυασμος.
6. Ο Θανατος του Τζακ Χαμιλτον : Διηγημα του Stephen King, που διαβαζοντας το σκεφτομουν πως αν γινοταν ποτε ταινια θα επρεπε να την σκηνοθετησει ο Tarantino :ρ
7. Εχω βασιμες υποψιες οτι οι Flakes σκεφτονται να μετακομισουν μονιμα στην Αθηνα. Εχουν προγραμματισει 4 live μεσα στους επομενους 2 μηνες.
8. Ανακαλυψα πως το να εχεις ως ξυπνητηρι το ραδιοφωνο του κινητου ειναι εξαιρετικα ριψοκινδυνη επιλογη. Ποτε δε ξερεις ποιο τραγουδι θα σε ξυπνησει στις 5.30 το πρωι.
9. Τα τεστ στο facebokk εχουν πλακα. Ιωαννα εισαι η Σταλιτσα μου! Ποσο αγαπας τον Bam Bam? :P
10. Το Minimal Films ειναι πλεον υπερηφανο μερος της playlist που εχω στο profile του myspace, ωωωωω ναι!

Ξερεις πως με αγαπας :*

This morning will be wiser than this evening is , then leave me to my enemied dreams

Αλλη μια βδομαδα περασε και, παρολο που αρρωστησα τελικα, ηταν αρκετα καλη. Ειχε dnd στο σπιτι του Ηλια που ειχε πολυ πλακα γιατι πρωταγωνιστησαν ο Dirty Joe, ο Κ.Κ.Κ γνωστος κ ως ο Καταραμενος Καταρρακτης του Κιτσου και ο σεξομανης Βικτορας. Και οχι, ο Damien μου ΔΕΝ ειναι φοβητσιαρης :ρ. Ειχε επισης αποτυχημενη προσπαθεια να παρακολουθησουμε το live της Spinalonga, κουλουρια με γεμιση σοκολατας και ηλιθιες συζητησεις με την Αλικη στα Starbucks. Ειχε διακοπες στην Ανδρο που ηταν μεν βαρετες βαρετες, βαρετεεεεεες αλλα τουλαχιστον ειχαν τρια καλα: διαβασμα βιβλιων,πολυ φαγητο και ακομα πιο πολυ υπνο. Επιτελους ξεκουραση!
Και ειχε και την σημερινη μερα.
Παρολο που δουλευα μετα απο 4 μερες και δεν ειχα καμια ορεξη να παω ηταν ωραια, ηρθε και ο Γιωργος και εκατσε μαζι μου και σχολιαζαμε/παραλλαζαμε τα τραγουδια του ραδιοφωνου :ρ Και του υποσχεθηκα να του δωσω κατι βιβλια που διαβασα στην Ανδρο (well, μεσα σε 4 μερες διαβασα 3.5 βιβλια, νιωθω περηφανη :ρ) γιατι καποιος, καπου, καποτε του προτεινε να αρχισει την συγκεκριμενη σειρα. Χμ.
Και το απογευμα, φυσικα ειχε καφε στα Starbucks με την Αγαθη, τον Ηλια και τον Χαρο. Α, ναι εννοειται οτι περασε απο εκει και το nerd με την συμφοιτητρια του και το τεραστιο βιβλιο οδοντιατρικης με τις αηδιαστικες εικονες :ρ Ηπιαμε λοιπον τις σοκολατες που μας εφτιαξαν τα παιδια- αφου καταφεραμε να συννενοηθουμε βεβαια, καθως κατι δε πηγαινε καλα σημερα με το τι θελαμε και φτιαχτηκε και μια κρυα σοκολατα καταλαθος που φυσικα η Αγαθη τιμησε δεοντος προς θλιψη του Χαρου :ρ- και καλυψαμε μια τεραστια γκαμα θεματων που συμπεριελαμβανε dnd, σχεσεις, κατα ποσο συμπαθουμε τους ανθρωπους που πασχουν απο το συνδρομο του Peter Pan (εγω τους αγαπω, αρκει να το ξεπερασουν στην ηλικια των 26-27 :ρ), ποιες ηθοποιοι ειναι ωραιες (εγω ψηφιζω Weisz, νομιζω οτι ειναι πανεμορφη) και διαφορα αλλα που τωρα δε τα θυμαμαι :ρ Φευγοντας απο τα Starbucks καναμε μια μεγααααλη βολτα στην Πλακα και το Θησειο και αποχαιρετησαμε τον Χαρο ανανεωνοντας το ραντεβου μας για το πρωι της Παρασκευης στο σπιτι του Ηλια, οπου θα τον μυησουμε και αυτον στο dnd. Χμ, ελπιζω να μην εχει καταστροφικα αποτελεσματα :ρ
Γυρνωντας με τον ηλεκτρικο ειχα και περιεργες συναντησεις με ατομα που μου θυμιζαν γνωστους/ φιλους απο παλια που πλεον συνανταω μονο στα λεωφορεια και τελικα εφθασα στο σπιτι μου κουρασμενη και ετοιμη να αφοσιωθω στο Draco Sinister, το δευτερο βιβλιο του Draco Trilogy στο οποιο μπηκα αισιως πριν μερικες μερες και χαιρομαι πολυ που δε το παρατησα για ακομα μια φορα στη μεση :ρ Αν και ειμαι ακομα στην 40η απο τις 996 σελιδες του συγκεκριμενου βιβλιου οποτε δε ξερω αν θα μεινω πιστη τελικα στον στοχο μου ;ρ

Υ/Γ: Η ανακυκλωση δεν ειναι παντα εξυπνη ιδεα :ρ

Ξερεις πως με αγαπας :*

Each breath that you take has a thunderous sound.Everything, everything's magic

Αναθεωρω την δηλωση που χα κανει πριν λιγες μερες. Η αναζητηση των βιβλιων του στα βιβλιοπωλεια του κεντρου ειναι ακομα χειροτερη εμπειρια για εναν φοιτητη απο τις δηλωσεις των μαθηματων. Για εναν περιεργο λογο μου ειχε φανει εξυπνη ιδεα χθες να δεχθω να παω με τα παιδια να παρουμε τα βιβλια τους, παρολο που υποψιαζομουν οτι τα δικα μου δε θα ειναι εκει αφου εκανα δηλωσεις πριν 4 μερες. Και φυσικα ειχα δικιο. Και φυσικα ολο το πρωι προσπαθουσα να καταλαβω τι ακριβως σκεφτομουν χθες οταν ειπα στην Ιωαννα "Οκ ρε, θα τα πουμε αυριο το πρωι."
Χμ, οχι ειλικρινα τωρα... Δεν ηταν τοσο τραγικα, για την ακριβεια ηταν αρκετα ωραια :ρ Αφου ξεμπερδεψαμε με τα βιβλια πηγαμε στα Goody's της Σολωνος και φαγαμε (δλδ τα παιδια εφαγαν, εγω ανακατευα τις πατατες στο μπολακι τους και μου πηρε 40 λεπτα για να τις φαω :ρ) μιλωντας για μουσικη, συμφοιτητες μας, σχεσεις κλπ. Και ειχα την εμπνευση να ρωτησω τον Σπυρο αν ενδιαφερεται για να κανει σχεση, γιατι η κολλητη μου ψαχνεται :ρ Ελπιζω οτι δεν τον πειραξε παντως, ειδικα μετα απο το σχολιο της Ιωαννας για το οτι η Αγαθη ειναι οντως ομορφη :ρ
Αφου αποχαιρετηστηκαμε για να παει η Ιωαννα στη δουλεια της, κατηφορησα με τα ποδια μεχρι τα Starbucks για να παρω ενα chocolate cream και αφου παρατηρησα για λιγο ενα πολυ συμπαθητικο κ χαριτωμενο nerd που διαβαζε μονος του σε μια γωνια, πηρα τλφ την Αγαθα που τελικα ηταν στα Stratovarius της Ερμου. Πηγα να την βρω εκει και αφου πληρωσε την μπλουζα που αγορασε ως δωρο στην Αγγελικη ξαναγυρισα στα Starbucks και αρχισαμε να μιλαμε για τον γαμο της αδερφης της και προσπαθωντας να αποφασισουμε για το ποιος πληρωνει το νυφικο. Τελικα μας ελυσαν την απορια η Ηρα καιο η Βασιλικη λεγοντας μας πως το πληρωνει ο γαμπρος. Μα τι χρησιμες πληροφοριες που συλλεγουμε σε αυτο το μαγαζι :ρ
Whatever, εκμεταλευτηκαμε το οτι η Βασιλικη εκανε το μοιραιο λαθος να κατσει στο τραπεζι μας και αρχισαμε να την ρωταμε αν εχει κανεναν "νεο, ομορφο, αδεσμευτο φιλο να μας γνωρισει" :ρ Ναι, ξερω, ακουγεται τραγικο. Well εχει και συνεχεια :ρ
Φευγοντας απο το μαγαζι η Αγαθη προσεξε το nerd, συμφωνησε οτι ηταν ομορφος, προσεξε οτι διαβαζε ενα ιατρικο βιβλιο και αφου το σκεφτηκαμε για μερικα δευτερολεπτα ξαναγυρισαμε στο μαγαζι και του πιασαμε την κουβεντα :ρ
Οκ, και τωρα μπορω να παραδεχτω και επισημως οτι χρειαζομαστε αμεση βοηθεια :ρ Παντως οπως ειπε και η Αγαθη μετα, δεν ηταν και τοσο τρομακτικο , τουλαχιστον μας μιλησε πολυ ευγενικα ;ρ
Η υπολοιπη μερα κυλησε αργα και βασανιστικα, αφου ημουν στη δουλεια ;ρ Ευτυχως μιλησα με τον Παυλο στο τηλεφωνο για λιγη ωρα και καταφερα να ξαναβρω την χαμενη μου διαθεση για ζωη ;ρ
Και μιας που γραφω γιαυτον...

5 τροποι για να κανεις τον Παυλο να σε αντιπαθησει:

ή τουλαχιστον 5 τροποι που θεωρει η Ρεα αρκετα σιγουρους για να το καταφερεις ;ρ

1. Να μιλησεις υποτιμητικα για το "Εternal Sunshine of a Spotless Mind." Δεν ειναι και πολυ σοφη κινηση, αφου προκειται για μια απο τις πιο αγαπημενες του ταινιες.
2. Να σχολιασεις αρνητικα τον Elliot Smith, ειτε για τις προσωπικες ειτε για τις καλλιτεχνικες του επιλογες. Μια φορα το καλοκαιρι ειχε κανει ενας φιλος μας αυτο το λαθος στο msn και ειχε εκνευριστει πραγματικα πολυ.
3. Να χαραχτηρησεις "ηλιθιο" καποιο επεισοδιο του Lost που του αρεσε, η ακομα χειροτερα ολοκληρη την σειρα. Την θεωρει μια απο τις πιο εξυπνες σειρες που προβαλλονται στην τηλεοραση τα τελευταια χρονια.
4. Να επιμενεις να του μιλας για τα προτερηματα της Θεωρητικης Κατευθυνσης και για το ποσο βαρετο και αχρηστο μαθημα ειναι η Φυσικη. Τεχνολογικη ειναι το παιδι και θελει να περασει στο Φυσικο, για το ονομα του θεου :ρ
5. Να τον αποκαλεσεις "αταλαντο wannabe μουσικο" :ρ Και γενικα να τονιζεις συνεχεια ποσο μονοτονα και εκνευριστικα ειναι τα τραγουδια του :ρ

Οκ σοβαρα τωρα, δε ξερω κατα ποσο ισχυουν αλλα μου φαινεται υπερβολικα πιθανο το να εκνευριζοταν με καποιο απο τα παραπανω :ρ
Hope i know him :P

Ξερεις πως με αγαπας :*

It's never gonna happen

Το Comicdom ειναι αγαπη. Οχι τοσο εντονη οσο το φεστιβαλ της Βαβελ αλλα δε πειραζει, παραμενει μεγαλη αγαπη. Μετα απο αρκετη ταλαιπωρια με ταξι, λαθη στα μετρο και αναμονη για το σωστο συρμο κατεληξα να φθασω στην Ελληνοαμερικανικη Ενωση με 1 ωρα καθυστερηση! Ακομα προσπαθω να καταλαβω πως ακριβως το καταφερα αυτο :ρ Επειδη στις 7.30 ειχαμνε ραντεβου με την Αγαθη στα Starbucks δε κατσαμε πολυ, αλλα φυσικα προλαβαμε και πηγαμε με τον Ηλια στο περιπτερο της Giganto, οπου και εδωσα 18 ευρω σε comics και pins των παιδιων και μετα επιασα την κουβεντα στον Τασο για ταινιες και εμαθα και hot news για τις Νυχτες Πρεμιερας, χιχιχι. Οκ, απλα τους αγαπω :ρ Και μιλωντας με τον Ηλια για την αθλια μεταφορα του Watchmen στον κινηματογραφο (once again... μισω τον Snyder. Τον μισω, τον μισω, τον μισω! Ας του απαγορεψει καποιος να γυρναει ταινιες που βασιζονται σε comics!)
ειχα την καταπληκτικη ιδεα να του αγορασω για τα γενεθλια του το graphic novel για να δει ποσο ωραιο ειναι :)
Μετα οκ κλασικα πηγαμε Starbucks οπου και αφοσιωθηκαμε στο διαβασμα των τελευταιων αποκτηματων μας αλλα και στην αναπτυξη των χαραχτηρων μας στο dnd. Αγαπω το δαιμονιο της Αγαθης, ο Ηλιας προβλεπεται να τον κανει τρομερα αστειο :ρ Φευγοντας μιλησαμε λιγο με την Μαρια και την Γιωτα που καναν διαλειμμα και πηγαμε με την Αγαθα να βρουμε την Εμμα και την παρεα της στην Υδρια. Το μαγαζι αυτο ποτε δε μου πολυαρεσε και ειχε αφανταστα δυνατη μουσικη οποτε μετα απο ενα ποτηρι σαγκρια τους χαιρετησαμε και αρχισαμε να κατηφγοριζουμε προς Θησειο. Στον δρομο πετυχαμε τον Γιωργο που πηγαινε να βρει τα παιδια και μιλησαμε λιγο προτου συνεχισουμε να κατηφοριζουμε προς την Αραιοπαγειτου.
Δυστυχως δεν πετυχαμε τα παιδια που παιζουν σμυρνεικα αλλα ηταν εκει η Βανα, η χαρτοριχτρα που ειχε πετυχει χθες η Αγαθη και ηθελα να κατσουμε να μου πει και μενα τα Ταρω, just for fun. Η Βανα φυσικα ειχε κοσμο οποτε αφου περιμεναμε ματαια για λιγο συνεχισαμε να προχωραμε (η κ να τρεχουμε εννιοτε, σαν 15χρονα. Τελικα δεν ειχε αδικο η φιλη των παιδιων που μας περασε για ανηλικα :ρ) , να λεμε ανοησιες για τους γνωστους μας και την εντονη ομοιοτητα που εχουμε αποκτησει τελευταια με την Δαφνη του Μανιφεστου (lol, ξερετε τι εννοω :ρ), συναντησαμε κατι αθλιους καγκουρες και κατι συμπαθητικους τυπους που ομως μας αγνοησαν προτιμωντας ο ενας την παρεα του αλλου και ξαναγυρισαμε στην Βανα. Χμ δε θα αναφερω διεξοδικα το τι μου πε, αλλα καποια ισχυουν, καποια ειναι πιθανα να συμβουν και καποια τελειως απιθανα :ρ Αλλα μετα απο προτροπη της Αγαθης (κ στη συνεχεια της βραδιας και της Εμμας και της Ιωαννας) αποφασισαμε να το παλεψουμε ;ρ Well, δε θα βγει τιποτα αλλα δεν εχουμε και να χασουμε κατι, so why not?
Ξαναγυρνωντας Μοναστηρακι πηρα τηλεφωνο την Εμμα που ηταν μεσα στο μετρο και μας περιμενε για να γυρισουμε ολες μαζι, της ειπαμε για οσα εγιναν στο Θησειο, γλυκοκοιταξαμε (η Αγαθη δηλαδη :ρ) δυο τυπους που καθονταν απεναντι μας και φθασαμε Αιγαλεω, οπου αυτοι οι δυο θεωρησαν εξυπνο το να μας αγνοησουν επι ενα δεκαλεπτο παρολο που στεκομασταν διπλα τους και να μας μιλησουν ακριβως τη στιγμη που μπαιναμε στο ταξι ;ρ Και φυσικα η Αγαθη δε χαρηκε και ιδιεταιρα με αυτην τους την ιδεα αλλα τεσπα :ρ
Και τωρα λεμε και παλι για τους χαραχτηρες του dnd οποτε παω να αφοσιωθω στην δημιουργια της Melody :p

Ξερεις πως με αγαπας :*

So here I lay dreaming, looking at the brilliant sun

Οι δηλωσεις μαθηματων ειναι ο,τι χειροτερο μπορει να ζησει ενας φοιτητης. Ακομα χειροτερο και απο το να εχεις καθε μερα μαθημα με τον Διαβολοδωρο :ρ
Για τεταρτη φορα αυτη τη βδομαδα ξυπνησα στις 5.15, που απο μονο του ειναι αρκετα δυσαρεστο. Οταν ομως προσθεσεις στην εξισωση την φρικτη κινηση, μια αδικαιολογητη σταση 10 λεπτων στο σταθμο της Καλλιθεας και 5.30 ωρες αναμονης εξω απο την γραμματεια για να καταφερεις να εκπληρωσεις τον στοχο σου, το αποτελεσμα ειναι απλα τραγικο. Τουλαχιστον ειδα απειρους γνωστους που ειχα να δω καιρο και καθομουν μαζι με μια απο τις πρωτοετινες μας και συζηταγαμε για τα φεστιβαλ μας, για ταινιες και για μουσικη και περασε η ωρα. Και σε μια παρορμηση της στιγμης αποφασισα να παω στα ΤΕΙ της Εμμας και να κατσω μαζι τους μεχρι να ερθει η ωρα να παω στην δουλεια.
Φευγοντας λοιπον απο τη σχολη περασα απο τα Starbucks για να παρω σοκολατα- ζεστη παρολο που για εναν μυστηριο λογο η Κωντσαντινα ηθελε να μου δωσει κρυα- και συναντησα τυχαια την Κριστι, *Σκηνη flashback απο χθες: Ειχαμε παει με την Κριστι στο μαγαζι και περασαμε δυο πολυ ευχαριστες ωρες μιλωντας για τις αγαπημενες μας σειρες, για γνωστους, για τα φεστιβαλ comics κλπ. Και ηθελε να παρουμε τηλεφωνο τον Παυλο οποτε της εκανα το χατηρι αλλα μετα το μετανιωσα γιατι ανελυσαν ολην την δευτερη season Arrested Development, τα χαζα :ρ * και χαρηκα πολυ που την (ξανα)ειδα.
Και τελικα καταφερα να φθασω στη σχολη της Εμμας. Λοιπον, ειναι απλο. Αγαπω, αγαπω, αγαπωωωωω ΣΤΕΦ Πειραια! Καθομουν και περιμενα την Εμμα σε ενα παρκινγ και σκεφτομουν οτι η Αγαθη θα ενιωθε απολυτα ευτυχισμενη αμα την ειχα παρει μαζι μου :ρ Στη σχολη ηταν και η υπολοιπη παρεα της Εμμας (βλεπε Σοφια, Τζενη, Κωστας και Γιωργος) που πολυ τους συμπαθω :D Μπηκαμε λοιπον στα Συστηματα Αυτοματου Ελεγχου, που στην αρχη μου φαινονταν πολυυ βαρετα γιατι δε καταλαβαινα απολυτως τιποτα και καθομουν και επαιζα παιχνιδια στο κινητο μαζι με τον Γιωργο, αλλα στην πορεια αρχισα να παρακολουθω και ειχα και αποριες, αμε :ρ Εζησα και την ανεπαναληπτη σκηνη, να βγει η καθηγητρια απο το μαθημα γιατι ειχε νευριασει που κανεις δε την προσεχε και ολοι προτιμουσαν να μιλανε μεταξυ τους. Τι στο καλο οι δικοι μας τοσο αναισθητοι ειναι? Ειμαστε παντα τα τριπλασια ατομα και ποτε δεν εχουμε καταφερει να βγαλουμε καθηγητη απο την αιθουσα επειδη τον αγνοουμε. Βεβαια μαλλον φταιει το οτι συνηθως μας αγνοουν αυτοι και συνηθως δεν μπαινουν καν για μαθημα, αλλα αυτες ειναι μικρες και ασημαντες λεπτομερειες που αρνουμαι να αναλυσω ;ρ
Οποτε εκμεταλευτηκαμε τον ξαφνικο ελευθερο χρονο που ειχαμε πηγαινοντας σε ενα απο τα εκατονταδες προαυλια που εχει αυτος ο λαβυρινθος που αποκαλουν σχολη :ρ Και ξαναγυρνωντας στο κτηριο την ωρα που περναγαμε απο τα τραπεζακια της Π.Κ.Σ ακουσα μια κοπελα να φωναζει ξαφνιασμενη "Ρεα;". Φυσικα δεν την αναγνωρισα, αφου μπορω να βλεπω καθε μερα τα ιδια προσωπα και να μη θυμαμαι ποτε απο που τους ξερω, αλλα τελικα αποδεικτηκε οτι αυτην δεν την ειχα γνωρισει ποτε.Ηταν η Βαλια απο το Hogwarts (nickname=Gothicvalia) και με αναγνωρισε απο κατι φωτογραφιες που ειχα ανεβασει. Και μου λεγε για το οτι διαβαζει το Free και το Beside you in Time εδω και χρονια και χαιρομασταν παρεα :ρ Παντως ηταν σιγουρα το τελευταιο ατομο που περιμενα να συναντησω γιατι δεν ηξερα οτι εχει περασει στο ιδιο τμημα με την Εμμα :ρ
Εννοειται οτι πηρα τηλεφωνο τον Παυλο οταν πηγα στη δουλεια και του το ειπα και γελαγε και αυτος :ρ Αλλα αυτο δεν ειναι κατι περιεργο, απο την 1 ωρα περιπου που μιλησαμε σημερα, τα λεπτα στα οποια γελαγαμε ηταν τουλαχιστον 35-40 ;ρ
Και για να ολοκληρω αυτην την ωραια μερα θα κατσω να συνεχισω το Darco Trilogy. Ειπαμε, αυτη τη φορα θα το τελειωσω ακομα και αν χρειαστει να το διαβαζω για 6 συνεχομενους μηνες!

Ξερεις πως με αγαπας :*

Show me how you do it, and i promise you that I will run away with you...I will run away with you...

Απο την ημερα που γυρισα απο την Γερμανια αντιμετοπιζω μεγαλο προβλημα στο θεμα "υπνος". Ανεξαρτητα απο το ποσες ωρες θα κοιμηθω το βραδυ μου ειναι τρομερα δυσκολο να ξυπνησω το πρωι. Το οτι ειμαι αναγκασμενη να ξυπναω στις 5.30 το πρωι 4 μερες τη βδομαδα δε βοηθαει ιδιεταιρα. Τεσπα, σημερα αποφασισα να ενδωσω στον πειρασμο και κοιμηθηκα μεχρι τις 9, οποτε φυσικα δεν καταφερα να παω στην αστυνομια για να βγαλω καινουργια ταυτοτητα αφου 12.30 ειχα ραντεβου με τον Ηλια στα Starbucks. Αντιθετα μιλησα για λιγο με την Μαριαλεκα στο chat του facebook και εφυγα απο το σπιτι για να φθασω στο κεντρο της Αθηνας μετα απο1 ωρα παραμονης στο λεωφορειο και νιωθοντας ηδη κουρασμενη. Αλλα περασαμε ωραια και αυτο ειχε σημασια. Συμφωνησαμε οτι πρεπει να κανονησουμε οποσδηποτε παιχνιδι στοι σπιτι του καποια στιγμη τη Μεγαλη Βδομαδα και του δανεισα το Blankets μου γιατι αρνουμαι οτι υπαρχουν φιλοι μου που ακομα δεν εχουν αποδεχτει οτι ειναι απλα καταπληκτικο :ρ
Και εδω ειναι το θεμα του ποστ αφου το προοριζα αρχικα για σχολιασμο του comics :p

Το Blankets είναι άνετα το πιο αγαπημένο μου comics, ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα-έργο ζωής για τον έρωτα, τη θρησκεία, την αμφισβήτηση και τη χειραφέτηση.
Ο εικοσιοκτάχρονος Αμερικανός δημιουργός Craig Thompson αυτοβιογραφείται και αφηγείται τα παιδικά του χρόνια και την πιο κρίσιμη περίοδο της εφηβείας του, μέσα από το εικονογραφημένο μυθιστόρημα Blankets.
Το Blankets παρουσιάζει τη σταδιακή μεταστροφή του πρωταγωνιστή από την άρνηση των απολαύσεων και της χαράς της ζωής των παιδικών χρόνων στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας για τις μικρές και σύντομες όμορφες στιγμές ξενοιασιάς.
Κάθε σχέδιο αυτού του έργου είναι πλημμυρισμένο από μια γλυκιά νοσταλγία της εποχής της νεανικής αθωότητα.
Για το Blankets, που πρωτοκυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Top Shelf στις ΗΠΑ το 2003, ο Thompson κέρδισε πολλές υποψηφιότητες για βραβεία και το περιοδικό Time ανέδειξε το βιβλίο του ως το καλύτερο κόμικς της χρονιάς.
Τα παιδικά χρόνια του Craig σε ένα καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον με γονείς αυστηρούς και θρησκόληπτους χαράσσονται βαθιά στη μνήμη του και τον συνοδεύουν σε κάθε βήμα του.
Μέχρι που στη ζωή του εισβάλλει η Raina, ο πρώτος και μεγάλος έρωτάς του. Εκεί ο Craig έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια τη ζωή και όχι με την εικονική, τη θρησκευτική της περιγραφή, αναγκάζεται να ζήσει και να εγκαταλείψει την ευκολία της άρνησης. Η απόσταση από το σπίτι του, ο έρωτας με μια γυναίκα, τα αδέρφια της Raina, υιοθετημένα παιδιά με ειδικές ανάγκες, η απομάκρυνση από την «ασφάλεια» της Εκκλησίας, το σεξ, η ανάληψη ευθυνών, έρχονται σαν καταιγίδα και αναστατώνουν την ταραγμένη εφηβική ζωή του. Η κουβέρτα (Blanket) που πλέκει και του χαρίζει η Raina γίνεται η νέα σανίδα σωτηρίας του. Επιστρέφοντας στο σπίτι του είναι πια ένας άλλος άνθρωπος που αποφασίζει να αρχίσει να ζει παίρνοντας πρώτα από όλα την απόφαση να ασχοληθεί με το σχέδιο και την Τέχνη.
Σιγουρα δεν ειναι το καλυτερο graphic novel που εχει τυχει να διαβασω αλλα ειναι αυτο που ερωτευτηκα απο τις πρωτες σελιδες. Ισως γιατι οταν το διαβασα ημουν λιγους μηνες μεγαλυτερη απο τον Graig και μου φανηκε πολυ αληθινο. Και παρολο που εχω διαβασει πολλα πραγματικα καλα comics που αναγνωριζω οτι ηταν απιστευτα απο τεχνικη αποψη, το συγκεκριμενο συνεχιζει και κατεχει την πρωτη θεση γιατι ειναι απο τα ελαχιστα που καθε φορα που το ξεφυλλιζω βιωνω με την ιδια ενταση την συγκινηση, τον ενθουσιασμο και την θλιψη που μου ειχε προκαλεσει την πρωτη φορα.

Και μιας και μιλαμε για comics, θα αναφερθω ξανα στο Comicdom με λιγες περισσοτερες πληροφοριες :ρ Οπως καθε χρονο συνδιοργανωνεται απο την Comicdom Press και την Ελληνοαμερικανική Ένωση στις 11 και 12 Απριλίου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί, στο κεντρικό κτίριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλιας 22.Ο εκθεσιακός χώρος του συνεδρίου θα φιλοξενεί πρωτότυπη έκθεση-αφιέρωμα στα υπερηρωικά comics, μέσα από σελίδες original art, commissions, συλλεκτικά τεύχη, video screenings και πάσης φύσεως collectibles και artifacts. Η έκθεση θα συνοδεύεται από επεξηγηματικό υλικό, ενώ κατά τη διάρκεια του διημέρου θα προγραμματιστούν σχετικές ομιλίες και προβολές.Καλεσμενος του φεστιβαλ ειναι ο ο Barry Kitson, σχεδιαστής πολλών επιτυχημένων comics της DC και της Marvel.Φέτος για πρώτη φορά, θα πραγματοποιηθεί σε ένα ειδικό event στο θέατρο, οπτικοακουστική παρουσίαση όλων των νέων τίτλων που κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν από τις συμμετέχουσες ελληνικές εκδοτικές, ενώ θα ακολουθήσει panel με θέμα το παρόν και το μέλλον της εγχώριας εκδοτικής παραγωγής.Επίσης για πρώτη φορά φέτος, και σε συνέχεια της επιτυχημένης συνεργασίας της Comicdom Press με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.), στο πρόγραμμα των Workshops, συμπεριλαμβάνονται και σεμινάρια εξοικείωσης των παιδιών με τα comics, μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι.
Και φυσικα οπως καθε χρονο τα διαφορα κομιξαδικα/εκδοτικες εχουν τον δικο τους χωρο.
Ωωω, και στην Lifo αυτης της βδομαδας υπαρχει αφιερωμα στα ελληνικα comics με αφορμη το Comicdom και θα περιεχει μικρες συνεντευξεις των Τασου Παπαιωανου, Μιχάλη Διαλυνά, Ηλία Κυριαζή, Παναγιώτη Πανταζή και Ταξή και ενα μικρο σκιτσακι ενος υπερηρωα απο τον καθενα τους. Αν την βρειτε διαβαστε την :)

Ξερεις πως με αγαπας :*

We're all on this journey, no one's to stay

Well, σημερα εκανα κατι που δε νομιζω να ξανακανω για τις προσεχεις βδομαδες. Εκατσα και διαβασα Κοινωνιολογια ΙΙ. Προφανως χωρις νοημα αφου κατα 99% θα με ξανακοψει ο βλακας, αλλα τεσπα :ρ Καπως πρεπει να αξιοποιησω τις ωρες μου στη δουλεια :ρ
Τα σημαντικα γεγονοντα των τελευταιων ημερων:

1. Την Πεμπτη ειχε πορεια, που αποφασισα να τιμησω, οποτε περασα οοολο το πρωι ορθια μεσα στη ζεστη, που την σιχαινομαι. Φοραγα μονο ενα ραντακι αλλα και παλι ζεσταινομουν, και ολοι αναρωτιομασταν αν ειχαμε οντως Απριλιο και οχι Ιουλιο. Και καταφερα να καω λιγο στους ωμους απο τον Απριλιο? Θα μετακομισω στην Σκανδιναβια τελικα, εκει θα περναω 6 μηνες τον χρονο χωρις να βλεπω ηλιο. Συνεπως δε θα καιγομαι. (Ηλιθιο σχολιο του Γιωργου οταν του ανακοινωσα την αποφαση μου: Δε παιζει, θα καταφερεις και παλι να καεις μονο και μονο για να εχεις λογο να γκρινιαζεις). Αργοτερα πηγαμε με την Αγαθη στα Starbucks, φυγαμε γιατι βαριοταν, καναμε βολτα ψαχνωντας ηλιθια μαγαζια στην Αθηνας, ψωνισε μια μπλουζα και καταληξαμε Συνταγμα για να βρουμε τον Νικολα. Και μετα ξαναγυρισα με τον Νικολα στο μαγαζι οπου καταφερα να μου κλεψουν την τσαντα, για ονομα του Θεου. Ενιωσα σαν να με εκλεψαν μεσα στο ιδιο μου το σπιτι.Πφ.
2. Την Παρασκευη με ειδοποιησαν οτι βρηκαν το πασο και την ταυτοτητα μου και πηγα και τα πηρα. Η ταυτοτητα εχειι ηδη ακυρωθει οποτε αναγκαστικα βγαζω καινουργια αλλα ευτυχως εχω παλι το πασο γιατι δε θα αντεχα να πληρωνω 3 ευρω την ημερα για δυο μηνες μονο για λεωφορεια και μετρο. Ηλιθιοι νομοι.
3. Το Σαββατο βγηκαμε με την Αγαθη, την Εμμα, τον Νικο, τον Κωστα, το Παπι και τον Μανο και θα το ομολογησω, περασα πραγματικα καλα. Οταν ο Κουτσοδοντας εχει ορεξη για βλακειες ειναι ασυναγωνιστος :ρ
4. Χθες δεν εγινε τιποτα απολυτως,ηταν μια πολυ βαρετη-κουραστικη μερα. Αλλα βασικα ολες οι Κυριακες ετσι μου φαινονται οποτε δε γκρινιαζω :ρ
5. Και σημερα, χμ. Τα ξημερωματα παραλιγο να μαλωσω με τον Στελιο αλλαααα τελικα μεχρι να μπει msn μου χαν περασει τα νευρα και αφου φωναξα για κανα δεκαλεπτο συνηδειτοποιησα οτι δεν ειχα πλεον ορεξη να τσακωθω μαζι του για το συγκεκριμενο θεμα και το προσπερασα. Το δηλωνω ομως κατηγορηματικα, δε ανακατεβομαι ξανα σε σχεσεις φιλων, ακομα και οταν εχεις τις καλυτερες προθεσεις οι συνεπειες οσων λες ή/και κανεις ειναι τουλαχιστον τρομακτικες. Επισης συνηδειτοποιησα πως δεν ειναι καθολου ευχαριστη η διαδρομη Κερατσινι-Παντειος οταν εχεις κοιμηθει κατι λιγοτερο απο 4 ωρες.

Τι αναμενω μεσα στις επομενες βδομαδες:

1. Comicdom 2009. Οπως καθε χρονο, στο γνωστο μερος. Με ολοκαινουργιο comics απο τον Παν Παν, που απο λιγα σκιτσα που ειδα στην εκθεση της Giganto μου φανηκε πολυ ωραιο και αν τον πετυχω θα τον βαλω να μου το υπογραψει και μετα θα το καταχωνιασω στα βαθη της βιβλιοθηκης για να μη το βρει ο αδερφος μου :ρ
2. Τις διακοπες του Πασχα με την ελπιδα οτι θα καταφερει να ερθει ο Παυλος απο την Λαμια γιατι τον αγαπαμε και μας εχει λειψει :ρ
3. Τα γενεθλια του Ηλια.
4. Ενα σαββατοκυριακο που θα το αφιερωσω σε ταινιες. (Αγαθα; Προσφερω πατατακια με μαγιονεζα και τεραστια τηλεοραση και χαζολογημα σπιτι μου :ρ Εχεις να ερθεις απο τον Hallam Foe)
5. To πρωτο παιχνιδι dnd που θα παιξουμε στο σπιτι του Ηλια
6. Να συνεχισουμε επιτελους το καημενο το Beside. Θελω να ξεμπερδευω μαζι του, εχουν μεινει 4 κεφαλαια μονο
7. Women's Murder Club: 8th Confession. Γιατι ειναι απο τις πιο αγαπημενες μου αστυνομικες σειρες βιβλιων. Τα κοριτσια του Patterson παντα καταφερνουν να κατανικουν την πληξη της δουλειας :)
8. X-men Origin:WOLVERINE, γιατι εκτος απο comicsοταινια στην οποια θα συμμετεχει ο Gambit ξερουμε εξαρχης οτι ειναι ταινια καθαρα φτιαγμενη για να βλεπεται με μεγαλη παρεα και pop corn και δε περιμενουμε σοβαρη μεταφορα της ιστοριας κλπ. Φυσικα το οτι δεν σκηνοθετει ο κυριος Zack - μου αρεσει να καταστρεφω υπεροχα comics γυρνωντας τα σε ταινιες- Snyder ειναι υπερ της.

Και επειδη χαιρομαστε οποτε οι Saints Vs Omen φτιαχνουν καινουργιο τραγουδι, οριστε οι στιχοι του τελευταιου αριστουργηματος τους, με τιτλο Lullaby :ρ

You walked away that night
And whispered in my ear a dreadful lullaby
It haunts me in my dreams
Not sure of what it means
A story on a page
I am locked inside your cage

The omen have never been too clear
Remember two words : Forget and forgive my dear
The things that made you smile
The things that made you cry
The strangers that you meet

The time passes in front of us..
Who are we to deny our past?
You stand still I stand alone
Our only fear is the uknown..
Are secrets that I keep

Μου αρεσαν παρα πολυ οι στιχοι των παιδιων.
Δυστυχως πως απογοητευση του Παυλου δε θα ασχοληθω με το Winged Life, αφου ακουσα το cd μονο μια φορα :ρ Υποσχομαι ομως οτι θα το ξανακουσω καποια στιγμη στο αμεσο μελλον.... Αν και οχι απαραιτητα στο πολυυυ αμεσο :ρ

Ξερεις πως με αγαπας :*