The simple things they are the best

Η Πεμπτη ηταν μια τοσο μοναδικα αξεχαστη μερα που θα αξιζε δικο της ποστ, αλλα μετα ακολουθησαν 100 διαφορετικα πραγματα και δεν προλαβα να γραψω τιποτα. Και νιωθω ασχημα γιαυτο, κ το ακομα χειροτερο ειναι οτι δεν εχω χωρο/χρονο να αναφερω και πολλα :/
Η συντομη εκδοση ειναι οτι πηγαμε με την Αλεξια, τον Παυλο και κατι αλλους φιλους/γνωστους στo live των Subways, (κ ηταν τοσο ωραια, που ακομα και τωρα που το γραφω χαμογελαω ευτυχισμενη!) και αφου βρεθηκαμε κατα τυχη κοντα στην πλατεια Καραισκακη, καταληξαμε στα McDonalds του Συνταγματος εως τις 2.30 το πρωι να λεμε διαφορα χαζα πλην αστεια πραγματα. Τα περισσοτερα τα ελεγε η Μαρια τωρα που το σκεφτομαι, την οποια ειχα να δω απο τον Νοεμβριο και χαρηκα απιστευτα που καταφεραμε να βρεθουμε σε μερα που ολοι ειχαν καλη διαθεση :ρ

Την Παρασκευη το πρωι λοιπον, ελεγα στην Εμμα ποσο υπεροχα ηταν στην συναυλια και οτι γυρνωντας Πειραια με το 040 διαβαζα παλι την ιστορια που μου ειχε γραψει σε ενα τετραδιο οπου εγω γραφω ποιηματα/στιχους/πραγματα που μου αρεσουν κ οι φιλοι μου γραφουν βλακειες για εμενα :ρ
Και μου ζητησε να της δωσω το βραδι το αντιστοιχο τετραδιακι των λυκειακων μας χρονων. να σημειωσω οτι αυτο το τετραδιακι καλυπτε την περιοδο 2005-2007.
Πηγαινοντας λοιπον με την Αγαθη στο art therapy το απογευμα της Παρασκευης το ξεφυλλιζαμε στο μετρο.

Και πραγματικα σοκαριστικα οταν σκεφτηκα ποσο πολυ εχουμε αλλαξει απο τοτε οχι μονο εγω αλλα και οι αλλοι.
Πραγμα που ειναι καλο φυσικα, αφου η η ζωη ειναι μια συνεχης πορεια και δεν μπορουμε να μενουμε στασιμοι. Και ειναι αναμενομενο να αλλαξεις καποιια στιγμη στη ζωη σου την μουσικη που ακους η τα βιβλια που διαβαζεις η ακομα και τους φιλους που εχεις.
Απλα δεν το ειχα καταλαβει. Ισως οταν εισαι με τον αλλον καθε μερα μαζι να μην μπορεις ετσι και αλλιως να καταλαβεις αν εχει αλλαξει σταδιακα...

Και μου αρεσε το κοριτσι για το οποιο διαβαζα. Που εβγαινε με φιλους και επαιζαν Θαρρος η Αληθεια στα στενα του θησειου και που εγραφε στα θρανια της στιχους απο τραγουδια που αγαπουσε, και που ειχε ολες τις γνωστες ανασφαλειες της εφηβειας και το ηξερε.Και μου αρεσε και η γνωμη που ειχαν για αυτην. Αλλα μου αρεσει ακομα περισσοτερο το κοριτσι που ειμαι τωρα. Και οι φιλοι που εχω τωρα.

Μου αρεσει απλα που το Σαββατο κατσαμε με τα κοριτσια και τον Ηλια στην Αραιοπαγιτου με μπυρες και πατατακια και βρισκαμε απο ποια αρχαια θεοτητα καταγεται ο καθενας μας, και γελαγαμε τοσο πολυ που ισως και να ενοχλησαμε οντως τους διπλανους. Μου αρεσει που μετα πηγαμε με την Αγαθα στις 2 το πρωι στο παρτι της Αμαντας και ακουσαμε τον Παυλο, τον Αντωνη και τον Ηλια να παιζουν μουσικη και που ειδαμε ατομα που αληθινα συμπαθω και που απο τις 3 και κατι εως τις 5 ημασταν ξαπλωμενες με την Μαριαννα στο δωματιο με τα παλτα και μιλαγαμε για σχεσεις και φιλους και αστεια περιστατικα. Μου αρεσει που σε αυτην την πολη ειναι τοσο ευκολο να λαβεις ενα τελειο μηνυμα απο μια φιλη σου και 2 ωρες μετα να ειστε μεσα σε ενα καταστημα ρουχων και να ψαχνετε δωρα.

Γιατι τελικα, ισχυει απολυτα αυτο που εγραψε ο Παυλος στην νεα εκδοση του τετραδιου. Συνεχιζω να δουλευω ολη μερα και να μην εχω χρονο να κανω πραγματα που αγαπω και να εχω σταματησει να γραφω και να εκνευριζομαι και μονο στη σκεψη της σχολης μου και να μην ξερω τι πραγματικα θελω στη ζωη μου. Αλλα εχω ακομα τους φιλους μου και ξερω οτι και αυτοι σκεφτονται κατι παρομοιο και οτι η Αγαθα εχει και αυτη δικιο. Ο,τι και να γινει, ακομα και αν αλλαξει τελειως η ζωη ολων μας, ειμαστε αρκετα δεμενοι ωστε να αγαπαμε και να χρειαζομαστε παντα ο ενας τον αλλον. Και αυτο ειναι το μονο που μετραει για να εισαι ευτυχισμενος.

Ξερεις πως με αγαπας :*