1ο Ενιαιο Λυκειο Κερατσινιου= :baby:

Σημερα επρεπε να παω στο παλιο μου σχολειο να δηλωσω οτι θα ξαναδωσω πανελληνιες.Δεν ηθελα βασικα αλλα δε μπορουσα να κανω διαφορετικα.Ετσι γκρτινιαξα λιγο που θα χανα λογοτεχνια στο φροντ ,γκρινιαξα για την απαισεια ανηφορα που χω ξεσυνηθησει να ανεβαινω,γκρινιαξα για την πρωτοτυπη βεβαιωση που δε θυμομουν που την ειχα βαλει,αλλα τελικα πηρα χθες τλφ την Ζαννα και την επεισα να ερθει μαζι μου.
Συναντιομαστε λοιπον στη μεση της Τσαλδαρης κ αρχιζουμε να ανηφοριζουμε.Ειδαμε μια παλια μας συμμαθητρια απο το Λυκειο και εναν απο το Γυμνασιο(νταμ!Ελεος!) και με τα πολλα φθασαμε και...ζοοοοοομγκ!!!!
Με το που μπηκαμε μεσα,κ ειδαμε κ τους αλλους απο τους παλιους συμμαθητες μας που ξαναδινουν,χμ δε ξερω.Μου φανηκε πολυ περιεργο βασικα.Ειδαμε και τους καθηγητες μας,την πολυλατρεμενη μου καθηγητρια λογοτεχνιας,την επισης λατρεμενη καθηγητρια του αγνωστου,τον υπεροχοοο φιλολογο που χα τις δυο πρωτες χρονιες,την αγγλικου μας...Και επειδη ο αδερφος της Ζαννας ειναι ακομα κει,και κανει μαθημα στον οροφο μας,ανεβηκαμε μεχρι εκει.Δε τον βρηκαμε αλλα ειδαμε την ταξη,την ταξη ΜΑΣ,εκει που καναμε περσυ ολα τα μαθηματα,κ ειμασταν απο τα ελαχιστα ατομα που δε φευγαν απο το τμημα της γενικης ουτε τις ωρες των κατευνθυσεων ουτε της επιλογης.Και παθαμε σοκ.Την ειχαν βαψει πρασινη και γαλαζια και ειχαν γραψει ενα σορω βλακειες στους τοιχους και στον πινακα ανακοινωσεων στις καταληψεις,καιο γενικα ηταν πολυ καπως.Και το θρανιο μου,που ηταν τοσο τελειοοο και ειχε παντου στιχακια και αφιερωσεις και ηταν φανταστικοαπιθανο,εχει τωρα κατι απαισειους μαθηματικους τυπους γραμμενους απανω,ουααααα!
Αλλα αυτο που με σοκαρε ειναι οτι μου λειπει,γιατι δε το χα συνηδειτοποιησει.Και θα θελα να γυρισω εκει.Οχι για το μαθημα αλλα για ολα τα αλλα.Για τις ωρες που καθομασταν και γραφαμε βλακειες στα θρανια μας με τον Δημητρη και τον Θοδωρη,για τις συζητησεις στα διαλειμματα με την καθηγητρια μας,για τις ωρες τις γυμναστικης που ηταν παντα αμεσως μετα τη προσευχη και με το που περναμε παρουσιες ψωνιζαμε απο το κυλικειο και μετα καθομασταν με τα κοριτσια στην ταξη και κουτσομπολευαμε,για τα SOS και τα Associations που παιζαμε με τη Ζαννα και την Νικη στο προχειρο του αγνωστου,για τα σημειωματα που στελναμε και περναγε απο ολες μας πριν ξανακαταληξει σε αυτην που το χε στειλει αρχικα,για τις βλακειουλες στο εργαστηριο με τον σκελετο,που του χαμε δωσει κ ονομα,για το κυνηγητο με τα κοριτσια και τον Νικο στους πανω οροφους,για τα πρωινα που βαριομασταν με τη Ζαννα να κατεβουμε απο τον τριτο οροφο στην αυλη και καθομασταν απλα στο παραθυρο και κοιταγαμε τη θεα που φθανει ως τον Πειραια...Για πολλες πολλες ακομα λεπτομερειες...
Αναμνησεις...Ωραια ηταν τελικα...Ισως και να το αγαπουσα παραπανω απο οτι νομιζα...Ισως παλι να το βλεπω απλα ωραιοποιημενο τωρα πια που τελειωσε..Δε πειραζει,καλυτερα ετσι.Γιατι θα συνεχισω να σκεφτομαι μονο τις ωραιες αναμνησεις απο αυτο.Και ειναι πολλες. : κατακοκκινες καρδουλες παντου:

Ξερεις πως με αγαπας :*