The power of love...

Και αυτο ειναι το 60 μου post.omg.It's too weird.Δε θυμαμαι να καταφερα να κρατησω ποτε να μπλοκιδιο για τοσο πολυ :ρ Καλα το παλιο ισως να χε κ αυτο τοσα περιπου αλλα το τωρινο το εχω πολυ περισσοτερο καιρο(συμπερασμα:παρασυρθηκα απο τους αλλους κ σταματησα να γραφω)

Δε χω κατι ιδιεταιρο να γραψω,απλα ειπα να κανω να ποστ πριν τις πανελληνιες(ειπα οτι εχω τρομερο αγχος?οχι?το λεω τωρα λοιπον).Αντε να τελειωσουν να ξαναδω την Αγαθη μου και τον son και ζοοοοοοοοομγκ,still i can't believe οτι θα ειναι στα γενεθλια μου εδω η Ανθη!!!!Σαν χθες μου φαινεται που ειχε ερθει τα Χριστουγεννα..Και περσυ,που χαμε ερθει σπιτι μου κ μετα πηγαμε στο Λουτρακι,στο τελειο ξενοδοχειο της!Αλλα τι βλακειες λεω σαν χθες μου φαινεται κ η πρωτη φορα που την γνωρισα!Και την Αγαθη!Και την Αρριανου!Και τον Στελιο.Και αν παω ακοοοοοοοομα πιο πισω,σανξ χθες μου φαινεται κ οταν γνωρισα τον Αρι!Ολες αυτες οι γνωριμιες εχουν μεινει ανεξητηλα χαραχμενες στη μνημη μου..Με καθε λεπτομερεια.Θυμαμαι πχ ακομα και το φοραγα(νταμ).Και αλλες βεβαια θυμαμαι αλλα οχι με τοση ενταση.Η πρωτη συναντηση..Η πρωτη εντυπωση..Και παραμενει ιδια...
Με επηρεασε το ποστ του Στελιου φαινεται..Οντως η αγαπη ναι τοσο δυνατο συναισθημα!Και ισως το καταλαβαινεις απο τη πρωτη στιγμη που γνωριζεις καποιον οτι θα γινει σημαντικος στη ζωη σου...

Σκεφτομουν..Ειμαι ευτυχισμενη..Χαρη στα ατομα που χω διπλα μου..Τοσο αυτους που χω πραγματικα διπλα μου και μπορω να τους δω ανα πασα στιγμη(βλεπε Γιωργο,Εμμα κλπ) οσο και αυτους που ναι μεν ειναι μακρια αλλα ναι παντα,μα ΠΑΝΤΑ,στη καρδια μου(βλεπε Ανθη,Αρις,Αρρια).Δλδ πραγματικα σκεφτομουν προχ8ες τις βολτες με τα παιδια,κυριως με την Αγαθη που κανουμε βλακειες κλπ,και ενιωσα τοσο πολυ ηρεμη....Και μετα που λεγαμε με την Ανθη οτι αν δε μπαιναμε νετ δε θα χαμε γνωριστει κλπ και μου φαινοταν τοσο απιθανο να σκεφτω τη ζωη μου χωρις εκεινη η τους αλλους...Και ξερω οτι αν ζουσα στην αλλη ακρη του πλανητη δε θα τους ηξερα και θα χα αλλους φιλους που μαλλον το ιδιο θα τους αγαπουσα αλλα δε με νοιαζει,γιατι τωρα εχω αυτα τα παιδια,που ειναι ολα υπεροχα και λατρεμενα και δε τα αλλαζω με τπτ!

Και επειδη οντως με επηρεασε ο son,και βγηκε εκτος πλανου το ποστ παρτε και τον υπερλατρεμενο μονολογο της Winslet στην αρχη του Holiday,που μιλαει για τον ανεκλπηρωτο ερωτα

I've found almost everything ever written about love to be true. Shakespeare said "Journeys end in lovers meeting." What an extraordinary thought. Personally, I have not experienced anything remotely close to that, but I am more than willing to believe Shakespeare had. I suppose I think about love more than anyone really should. I am constantly amazed by its sheer power to alter and define our lives. It was Shakespeare who also said "love is blind". Now that is something I know to be true. For some quite inexplicably, love fades; for others love is simply lost. But then of course love can also be found, even if just for the night. And then, there's another kind of love: the cruelest kind. The one that almost kills its victims. Its called unrequited love. Of that I am an expert. Most love stories are about people who fall in love with each other. But what about the rest of us? What about our stories, those of us who fall in love alone? We are the victims of the one sided affair. We are the cursed of the loved ones. We are the unloved ones, the walking wounded. The handicapped without the advantage of a great parking space! Yes, you are looking at one such individual. And I have willingly loved that man for over three miserable years! The absolute worst years of my life! The worst Christmas', the worst Birthday's, New Years Eve's brought in by tears and valium. These years that I have been in love have been the darkest days of my life. All because I've been cursed by being in love with a man who does not and will not love me back. Oh god, just the sight of him! Heart pounding! Throat thickening! Absolutely can't swallow! All the usual symptoms.

Τον αγαπωωωω!Το καλυτερο σημειο σε ολη την ταινια!


Ξερεις πως με αγαπας:*