Is it something so good, just can't function no more?

Για ακομα μια φορα αποφασισα να κανω post για να ικανοποιησω τις απαιτησεις του Παυλου :ρ Οποτε μην περιμενετε τιποτα αξιολογο :ρ
Γυρισα απο την Γερμανια πριν λιγες μερες, απιστευτα δυστυχισμενη που ημουν παλι στην Ελλαδα. Οσο ημουν εκει περασα τελεια αλλα δε θελω να περιγραφω και πολλα γιατι στεναχωριεμαι που ειμαι εδω και με πιανει καταθλιψη :ρ
Ενδεικτικα θα πω απλα οτι εβρεχε συνεχεια, ηπιαμε πολλες σοκολατες με σιροπι mon cheri (αντιστοιχα, φαγαμε κ πολλα σοκολατακια mon cheri, που παραμενουν με διαφοιρα τα αγαπημενα μου, εφερα δυο κουτια για το σπιτι και αλλο ενα για τα παιδια στα starbucks :ρ), ψωνισα αρκετα πραγματα, εφερα μια σακουλα σοκολατες για μοιρασμα σε φιλους κ γνωστους, βρηκαμε σε ενα φωτογραφιο τα μαγνητακια που ηθελαν τα κοριτσια μετα απο μονο μια ωρα ψαξιματος, ξαναειδα το Fight Club για εκατοστη ισως φορα και το λατρεψα ακομα περισσοτερο για τα σχολια που εκανε ο Chris Chris για την θεα Helena, επιασα φιλιες με εναν πανεμορφο Αραβοαφρικανο υπαλληλο σε ενα καταστημα των Starbucks (τλκ, εχω ενα θεμα με τους υπαλληλους αυτων των μαγαζιων ;ρ), εκανα βολτα στον Ρηνο την νυχτα, μιλαγαν για εμας στο τραμ κατι Ελληνες( χωρις να ξερουν οτι μαστε και εμεις Ελληνιδες γιατι εκεινη τη στιγμη μιλαγαμε στα Αγγλικα :ρ ) και απορησα για χιλιοστη φορα με την ικανοτητα των Γερμανων να πινουν τεραστιες ποσοτητες μπιρας χωρις να μεθανε :ρ
Βεβαια μπορει οταν γυρισα να ημουν δυστυχισμενη και να ηθελα να παρω το πρωτο αεροπλανο για να ξαναγυρισω πισω, αλλα την επομενη μερα πηγαμε με τα παιδια στα Starbucks και θυμηθηκα ποσο μου χε λειψει αυτο και ημουν και παλι χαρουμενη :ρ Τους μοιρασα τις σοκολατες τους, ηπια τα πρωτα Chocolate Cream της χρονιας και διαπιστωσα οτι οσο ωραιος και να ηταν ο Αραβοαφρικανος το ροφημα του δεν ηταν σε καμια περιπτωση τοσο ωραιο οσο του Γιαννη, προσπαθησαμε να βγαλουμε κατι φωτογραφιες αλλα η προσπαθεια ηταν αποτυχημενη λογω του ηλιου και γενικα περασαμε αρκετα ευχαριστα. [bitch mood on]Βεβαια φανταζομαι οτι μπορει και να ηταν καλυτερα αν ο Στελιος αποφασιζε να μιλησει λιγο και με μας αντι να ακουει μουσικη [/bitch mood off]
Την επομενη μερα σηκωθηκα νωρις για να παω στην εκθεση της Giganto, που ηταν πολυ ωραια και ανακαλυψα ανακουφισμενη οτι το νεο comics του Pan Pan δεν ασχολειται με τον στρατο οπως υποψιαζονταν τα αγορια. Βεβαια οσο και να μου αρεσε η εκθεση, το highlight της ημερας ηταν η διαδρομη με το ταξι, οπου και ακουσα να παιζουν στο ραδιο το L.A των Fingers Crossed και απλα δε το πιστευα :ρ
Τολμω να πω οτι συγκινηθηκα, αντε να ερθει η μερα που θα πρωτοακουσουμε στο ραδιο και Sad Mask Party η εστω Saints VS Omen :ρ
Κατα τα αλλα ολα κυλουν ηρεμα,στην σχολη εννοειται πως δε βγηκαν ακομα τα αποτελεσματα της εξεταστικης, το Lost συνεχιζει να μας τροφοδοτει με τελεια επεισοδια που εχουν ως μοναδικο στοχο τους να καψουν τα ελαχιστα εγκεφαλικα κυτταρα που μας ειχαν απομεινει απο τις προηγουμενες seasons, και προσπαθησα να κατεβασω Arrested Development αλλα το torrent με κοιτουσε ειρωνικα κατεβαζοντας με τοσο αθλια ταχυτητα που το εκλεισα με την σκεψη οτι τελικα αντεχω μεχρι το καλοκαιρι που θα δανειστω την σειρα απο τον Παυλο.Βεβαια εκανα το σφαλμα να υποσχεθω οτι θα διαβασω οποσδηποτε τελικα ολοκληρο το Draco Trilogy.Ξαναξεκινησα λοιπον χθες το βραδυ το Draco Dormines και ειμαι αισιως στην 60η σελιδα, απο τις 2900 που εχει συνολικα η τριλογια :ρ Οποτε φανταζομαι οτι αν δε το παρατησω παλι στη μεση, για τους επομενους μηνες θα διαβαζω μονο αυτο :ρ
Και επειδη αυτο ακουγεται αρκετα ανησυχητικο, μαλλον θα ηταν καλη ιδεα να παω να διαβασω λιγο ακομα, ακουγοντας το Winged Life που μου προτεινε ο Παυλος ως ενα υπεροχο cd αλλα βεβαια εγω δεν εχω ακομα προσωπικη αποψη αφου που κατεβηκε πριν απο μολις 30 δευτερολεπτα :ρ

Ξερεις πως με αγαπας :*

We’re getting ready for the show

Σημερα ηταν μια πραγματικα πολυ ωραια μερα. Πηρα τηλεφωνο το μεσημεγι( χαχααααα, να και η γαλλικη προφορα :ρ) τον Παυλο για να τον χαιρετησω και καταληξαμε να μιλαμε ενα δυωρο σχεδον και οπως παντα λεγαμε απιστευτες χαζομαρες και γελαγαμε συνεχεια :ρ Πραγματικα ειναι απο τα ελαχιστα ατομα με τα οποια μπορουμε να γελοιοποιησουμε τελειως κατι που λεμε περιγραφοντας τις πιο αθλιες αντιδρασεις σε γεγονοντα/ καταστασεις κλπ, αλλα να το κανουμε με τοσο ωραιο τροπο που να χαιρομαστε για αυτο :ρ
Το απογευμα συναντηθηκα με την Αγαθα στα Starbucks και ηπιαμε σοκολατα τραβωντας φωτογραφιες, μιλωντας με την Βασιλικη και την Γιωτα και αναλυοντας την πολυπλοκη ζωη της Αγαθας :ρ Στη συνεχεια φυγαμε αφου χαιρετησαμε τα κοριτσια (η Βασιλικη κ η Μαρια απαιτησαν να τους φερω μαγνητακια απο την Γερμανια η εστω καρτ ποσταλ χαχαχααααααααα! Πετυχημενο αστειο :ρ Εχω ζησει ηδη την φρικτη ταλαιπωρια του να ψαχνω καρτ ποσταλ στην παλια πολη κ να μη βρισκω πουθενα :ρ) και συναντησαμε την Εμμα για να παμε στο Velvet Festival.
Συμπερασματα απο το Festival:

1. To Bios ειναι ενα τραγικα ασχημο μαγαζι. Ελπιζω να μην χρειαστει να ξαναπαω.
2. Το κρασι ενιοτε μπορει και να πειραξει. Δε ξερω γιατι αλλα ενω συνηθως δε νιωθω τιποτα, σημερα με ενα ποτηρι ημουν ετοιμη να χασω καθε ιχνος αναστολης :ρ
3. Στην Ελλαδα ποτε δε τηρειται καποιο χρονικο προγραμμα, αφου οι συναυλιες αρχισαν με μια ωρα καθυστερηση.

Οσο περιμεναμε συνεχιζαμε να τραβαμε φωτογραφιες, η Αγαθα συνεχιζε εννοειται να σχολιαζει καθε νεο κ συμπαθητικο αγορι που υπηρχε στην αιθουσα, η Δημητρα (Ereth) απο το Χογκ ηρθε και μας μιλησε και πολυ χαρηκα που ηρθε τελικα στην συναυλια, και αγορασα και δυο αντιτυπα του Hopscotch, απο τα οποια το ενα προοριζεται για τον Παυλο.
Οταν αρχισαν οι συναυλιες, αρχισαμε να πηγαινουμε αργα αλλα σταθερα ολο και πιο μπροστα, ωσπου φθασαμε στην πρωτη σειρα. Χμ, οκ δε θα προσποιηθω οτι πηγα για να απολαυσω το Festival, για τους Fingers πηγαμε οποτε μπορω να ομολογησω οτι τα δυο προηγουμενα συγκροτηματα δε μου αρεσαν. Η τραγουδιστρια των Phoenix Catscratch αν και ειχε εφιαλτικη εμφανιση ειχε πολυ ωραια φωνη, αντιθετα με τον τραγουδιστη/drummer-ξερω να χτυπαω μονο μια νοτα στα drums- τους που ηταν απλα τραγικος. Παντως γενικα ηταν συμπαθητικοι αν και δεν με ενθουσιασαν ιδιεταιρα. Φυσικα εννοειται οτι αυτο δε μας εμποδισε να χορευουμε με την Αγαθα και να φωναζουμε "Yeaaaaaah" και λοιπα χαρουμενα :ρ Οι Εxposed by Observers μου φανηκαν ακρως αντιπαθητικοι. Οχι μονο τα τραγουδια τους ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ, ο τραγουδιστης τους θεωρουσε εξυπνη ιδεα το να χτυπιεται στο πατωμα σαν επιληπτικος τη στιγμη μιας εντονης κρισης αλλα και να πηδαει σε καθε τραγουδι απο τη σκηνη μπροστα στο κοινο οπου και αρχιζε να σπρωχνει/τσαλαπαταει κοσμο. Περιττο να πω οτι η αντιπαθεια μου οφειλεται κυριως στο οτι χτυπησε και μενα αρκετες φορες. Στο τελος της εμφανισης του, μαλλον σκεφτηκε οτι οφειλε στους θαυμαστες του (?) ενα εντυπωσιακο φιναλε και πεταξε κατω ολες τις βασεις των μικροφωνων, και τα ιδια τα μικροφωνα. Η μια βαση επεσε πανω στα drums και παραλιγο να τα διαλυσει. Βασικα οκ αυτο δεν ηταν και τοσο μεγαλο προβλημα γιατι ο Σεραφειμ ειχε φυσικα τα δικα του drums, αλλα δυστυχως τα μικροφωνα δεν ειχαν την ιδια τυχη και τα φωνητικα του Δημητρη ακουγοντουσαν αρκετα πιο χαμηλα απο των προηγουμενων. Παρολα αυτα μου αρεσαν παρα πολυ, συνεχισαμε με την Αγαθη να χορευουμε και να τραγουδαμε σαν τρελες (αυτο θα γινοταν ετσι και αλλιως αφου ο χορος στα προηγουμενα συγκροτηματα ηταν απλα για προθερμανση, αλλα ενισχυθηκε η αποφαση μας υστερα απο συζητηση του Δημητρη πριν ανεβουν στην σκηνη που μας ελεγε να φωναζουμε και τιποτα για να φαινεται οτι εχουν κοινο :ρ Oh well, πως φαινεται οτι δε μας ξερει καθολου καλα :ρ), βγαλαμε με την Εμμα φωτογραφιες τα παιδια (καθως κ κατι video που ειναι καπως αποτυχημενα γιατι παραλληλα με τον Δημητρη ακουγομαι και γω να ουρλιαζω παραφωνα τους στιχους :ρ) και γενικα περασαμε πολυ ωραια. Εγω θα καθομουν ευχαριστως και αλλο αλλα επειδη η Αγαθη βιαζοταν φυγαμε μολις τελειωσαν τα παιδια. Αν κ θιχτηκε στο τελος, γω συνεζιζω να αγαπω κ να στηριζω F. C. :P Ε, και μετα γυρισαμε σπιτι και αφου περασα τις φωτογραφιες στο pc αρχισα να τις μοιραζω σε κοσμο :ρ
Αλλα επειδη ως γνωστον σε λιγες ωρες φευγω για Γερμανια και δεν εχω μαζεψει ακομα τιποτα απο ρουχα/βιβλια/cd/dvd που θα παρω μαζι μου, νομιζω οτι ηρθε η ωρα να πατησω το Send και να αρχισω να ψαχνω την ντουλαπα μου για να βρω ζεστα ρουχα :ρ
Και θα το παραδεχτω, θα μου λειψετε οσο θα ειμαι στην αλλη πατριδα :ρ Αλλα well, οχι τοσο ωστε να μη χαιρομαι που φευγω :ρ
Take care,

Ξερεις πως με αγαπας:*

Take me to the place where you go ,where nobody knows if it's night or day.

Σημερα βγηκα με την Τζενη, συμφοιτητρια μου απο τη σχολη. Καλο κοριτσι και αν δεν εμενε στη Ραφηνα θα εκανα σιγουρα περισσοτερο παρεα μαζι της αλλα δυστυχως δε μπορει να κατεβαινει συνεχεια στο κεντρο της Αθηνας. Τεσπα, η Τζενη λοιπον εχει ενα μειονεκτημα. Σιχαινεται τα Starbucks! Οποτε αναγκαστικα δεχτηκα να παμε για καφε σε ενα παρακμιακο μαγαζακι στην Ανδριανου (or at least, υποθετω οτι ηταν στην Ανδριανου, δε θυμαμαι πολυ καλα την οδο :ρ) και επαθα σοκ με τις τιμες. Ο χυμος αμιτα ειχε 4.10, ο φυσικος 4.80 και ηταν και μικροσκοπικα τα ποτηρια :ο Τι στο καλο, την θεα στον ηλεκτρικο μας βαζουν να πληρωνουμε; Τεσπα το προσπερναω γιατι αλλο feeling ηθελα να δωσω στο post. Αφου λοιπον κουτσομπολεψαμε για αρκετη ωρα και της προτεινα και νεες μουσικες κ κινηματογραφικες μελοντικες της αγαπες (:ρ), γυρισαμε στο σταθμο του Μοναστηρακιου οπου ειχα ραντεβου με την Αγαθη για να παμε στα λατρεμενα Starbucks. Θα καταληξω γραφικη αν πω για ακομα μια φορα ποσο τελεια περναω με την Αγαθη; Δηλαδη πραγματικα ευχομαι να μπορουσα να την βλεπω καθε μερα, μου φτιαχνει την διαθεση η τρελη κ αγαπησιαρα νεκροζωντανη αγαπη μου :)
Φευγοντας απο το Μοναστηρακι και αντιμετωπη με αρκετες ωρες δουλειας, σκεφτομουν το σχολιο μου στην Γιωτα οτι εχω γινει οικοτροφη πλεον στα Starbucks και αποφασισα να κανω ενα ποστ αφιερωμενο σε αυτο το υπεροχο καταστημα. Well, καθε μεγαλη μου αγαπη θα κερδισει ενα ποστ αργα ή γρηγορα κ νομιζω οτι τωρα ειναι η καταλληλη στιγμη για να γραψω για την συγκεκριμενη.
Λοιπον 5 +1 λογοι που με εκναν να αγαπησω τα Starbucks Μητροπολεως.

1. Εχω πραγματικα υπεροχες αναμνησεις. Απο την πρωτη στιγμη που ειχα παει, καποια στιγμη μεσα στο 2004, εχω περασει απειρες στιγμες εκει. Ακομα και για τα μισα απο τα αγαπημενα μου highlights μας εκει θα χρειαζομουν τουλαχιστον 80 ποστ οποτε θα αναφερω ενδεικτικα οτι εκει γνωρισα για πρωτη φορα τον Στελιο. Και επισης εκει πηγαμε τον Παυλου οταν ειχαμε πρωτοσυναντηθει μαζι του εγω και η Αγαθη .
2. Εχουν ωραια ατμοσφαιρα. Ειναι παντα τοσο ησυχα (η τουλαχιστον ειναι ησυχα οταν δεν ειμαστε εκει εγω και η τρελη :ρ) και εχουν αυτους τους απιστευτα αναπαυτικους καναπεδες, μακαρι να μπορουσα να παρω εναν τετοιο στο σπιτι μου :ρ
3. Αν δε καπνιζεις οπως εγω και σιχαινεσαι την μυρωδια του τσιγαρου, τα Starbucks ειναι οι μοναδικες καφετεριες που οποτε πας, ξερεις οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γυρισεις σπιτι σου με μαλλια που θα μυριζουν καπνο απο τα τσιγαρα των υπολοιπων πελατων. Εκτος βεβαια αν εισαι χαραχτηρας στο Free universe και καθεται στο διπλανο τραπεζι η Ρανια, που δεν πολυεπηρεαζεται απο τετοιους ανοητους κανονες :ρ
4. Στο ιδιο κτηριο υπαρχει και καταστημα Ελευθερουδακη, και παρολο που αποφευγω να ψωνιζω απο εκει, μου αρεσει να κατεβαινω και να χαζευω τα βιβλια αφου πιω την ζεστη σοκολατα μου.
5. Ειναι εξαιρετικα απιθανο να ερθεις αντιμετωπος με μικροπωλητη αποφασισμενο να σου πουλησει χαρτομαντηλα/ λουλουδια/ βιβλιαρακια/ dvd /cd/την ιδια του την μανα αν του δωσεις αρκετα χρηματα. Συνηθως εχουν προλαβει να τους διωξουν ευγενικα οι υπαλληλοι, γιαυτο και μεσα σε 5 χρονια μου εχει συμβει μονο 3 η 4 φορες. Και αυτο το εκτιμησα μονο σημερα που μεσα σε 1 ωρα ειχαν ερθει τουλαχιστον 10 αντιστοιχοι μικροπωλητες στην καφετερια της Ανδριανου.
6. Και φυσικα κρατησα τον σημαντικοτερο λογο για το τελος. Αγαπω τα παιδια που δουλευουν εκει. Τους ξερω σχεδον ολους με τα μικρα τους ονοματα και με ξερουν και εκεινοι, και well, ειναι τελειως διαφορετικο να μπαινεις σε ενα μαγαζι και να μη χρειαζεται να παραγγελνεις καθε φορα γιατι γνωριζουν ηδη τι θες (βλεπε το ακριβως προηγουμενο ποστ :ρ). Και αρκετες φορες οταν πηγαινω μονη μου μετα τη σχολη καθομαι και μιλαω μαζι τους για λιγο και ενισχυεται η αδυναμια που τους εχω :ρ Μου ειναι δυσκολο να φανταστω το μαγαζι με αλλους υπαλληλους, ειδικα αν προκειται για τους πιο παλιους, οπως την Μαρια η την Αλικη (που στην αρχη δε την πολυσυμπαθουσα γιατι μου φαινοταν πολυ αποτομη αλλα πριν λιγες μερες που ειχε παρει αδεια και ειχα να τη δω δυο βδομαδες μου ειχε λειψει και ελεγα συνεχεια οτι "ουτε σημερα ηταν στο μαγαζι, που στο καλο εχει παει" :ρ) η τον Δημητρη (που του χω μια αδυναμια γιατι αν και πλεον τον πετυχαινω σπανια δε ξεχναω οτι ηταν ο πρωτος με τον οποιον αρχισαμε να μιλαμε. Plus εχει κ την bonus ιδιοτητα του τραγουδιστη των Fingers που οπως εχουμε ξαναπει τους αγαπαμε :ρ ) Η αποχωρηση του Γιωργου παντως απο το καταστημα ηταν πολυ μεγαλη απωλεια :(

Οκ, το πιασατε το νοημα φανταζομαι. Τα αγαπαω. Εχω σταματησει να πηγαινω στα υπολοιπα καταστηματα της αλυσιδας, γιατι νιωθω οτι προδιδω το λατρεμενο καταστημα της Μητροπολεως :ρ Και μου αρεσει που θεωρειται αυτονοητο οταν κανονιζουμε με τα παιδια να συναντηθουμε για καφε οτι θα καταληξουμε εκει περα, και δε χρειαζεται να το λεμε καθε φορα. Γλυτωνουμε απο περιττο κοπο :ρ
So...See you at Starbucks ;)

Ξερεις πως με αγαπας :*

Before you've had too much, come back in focus again

Σημερα ηταν μια πολυ ευχαριστη μερα. Αν και νιωθω πτωμα γιατι χθες κοιμηθηκα ελαχιστες ωρες. Ειχα κατι δουλειες στην Ομονοια και μετα πηγαμε με κατι συμφοιτητες στον Συρμο απο οπου γυρισα στις 2.30 το πρωι. Οχι και πολυ εξυπνη ιδεα αφου επρεπε να ξυπνησω στις 8 :ρ Τεσπα καταφερα να ξυπνησω αλλα αργησα να φθασω στην Ομονοια, που με περιμενε υπομονετικα (?) ο Ηλιας για να παμε στο Solaris, οπου υπεγραφε ο Κυριαζης τα τευχη του Manifesto 2. Φυσικα φθασαμε αρκετα πιο νωρις, για να τον πετυχουμε ξεκουραστο κλπ κ μας εκανε κατι σκιτσακια στα τευχη, χιχιχι. Οσο σχεδιαζε ειχαμε μια συγκλονιστικα ενδιαφερουσα συζητηση για τον στρατο (Παυλο, ειλικρινα μαζι της συγκρινονται μονο οι συζητησεις με την Μαρια :ρ) και τελικα η κουβεντα κατεληξε στο Melody, που πολυ το αγαπω, γιαυτο να το διαβασετε οσοι δεν εχετε καταδεχτει να ασχοληθειτε μαζι του, (Για να δελεασω τους μουσικοφιλους θα κανω ενα συντομο σχολιασμο της πλοκης λεγοντας απλα οτι η ιστορια ασχολειται με την τελειοτερη μελωδια που εχει γραφτει ποτε και την προσπαθεια διαφορων ισχυρων ανθρωπων να την κλεψουν/αγορασουν/ whatever απο την μονη κοπελα που την εχει ακουσει) και στη συνεχεια αναχωρησαμε ικανοποιημενοι για τον γνωστο τοπο του εγκληματος (ε, τα Starbucks εννοω φυσικα). Εκει και αν ειχε πλακα γιατι καταληξα σε δυο συμπερασματα

1. Προφανως πλεον δεν ειναι αναγκη καν να παραγγελνουμε αφου η Βασιλικη φροντισε να ετοιμασει το τσαι του Ηλια και να αρχισει να φτιαχνει τη δικη μου σοκολατα πριν καν φθασουμε στο ταμειο για να πουμε τι θελουμε. Χιχιχι.
2. Ποτε δε θα ξαναμφισβητησω την παρατηριτικοτητα της Αγαθας αφου οντως εμφανιζεται ο Δημητρης στην διαφημιση του Γερμανου.
   

Αφου συζητησαμε για anime, manga, RPG, comics, δαιμονια κ χαραχτηρες της Τριλογιας του Κοσμου και διαφορα αλλα ευχαριστα θεματα, ο Ηλιας με εγκατελειψε για να παει να αγορασει με καποιους αλλους φιλους του κατι δωρα.. Εγω αρνηθηκα να παω μαζι τους, οποτε εκατσα στα Starbucks διαβαζοντας Garfield και γελωντας μονη μου, as always :ρ Αποφασισα να περασω κ απο τα Bershka για να δω μηπως δουλευε η Ιωαννα αλλα δε την πετυχα παρολο που ηταν εκει. Ηλιθιο, αθλιο κ χαζο μαγαζι :(
Επεστρεφα Συνταγμα, μιλωντας στο τηλεφωνο με την Εμμα οταν με ξαναπηρε ο Ηλιας τηλεφωνο για να μου πει οτι ηταν Μοναστηρακι με τον Daniel και αποφασισαμε να ξανασυναντηθουμε Starbucks για να τον γνωρισω και εγω επιτελους! Επι τρια ολοκληρα χρονια, ακουω συνεχεια γιαυτον τον περιφημο Daniel και δεν τον ειχα συναντησει ποτε! Τελικα αποδεικτηκε τοσο μα τοσο συμπαθητικο παιδι! Αν και πληγωθηκα οταν μου ειπε οτι δεν εχει δει το Nightmare Before Christmas. Whatever τουλαχιστον του αρεσει το Eternal Sunshine :ρ
Εχμ, τελικα αποφασισα οτι επρεπε να παω στη δουλεια οποτε αρχισα το μακρυ ταξιδι του γυρισμου (:ρ) κ πετυχα στο λεωφορειο ενα παιδι απο το παλιο μου φροντηστηριο και μιλαγαμε και μετα εφθασα στην δουλεια μου και χαζεψα τις χαζες, πλην αστειες σειρες που βαζει το Star και πηρτα τηλεφωνο τον Παυλο και μιλησαμε κανα 2ωρο :ρ Ωωω, τι πρωτοτυπο :ρ Ειχε πορωθει με ενα τεστ IQ που εκανε και μου εκανε και εμενα ερωτησεις και τις απανταγα κ τον βοηθησα να βρει κ τον τροπο επιλυσης μιας ερωτησης που ειχε κανει λαθος αλλα αρνηθηκε να παραδεχτει την ανωτεροτητα μου και την υψηλη ευφυια μου :ρ Και φυσικα σχολιασαμε και το καταπληκτικο και πανεμορφο La Fleur. I love Sawyer sooooooo much!

Και ειδα και το Wall-E πριν απο λιγη ωρα. Πολυ γλυκεια και συγκινητικη ταινια. Χμ, αμα τσακωθω με τον Ηλια μπορω να κρατησω το dvd του η πρεπει να το επιστρεψω? :ρ
Και τωρα προσπαθω να λυσω τα απωθημενα που χουν καποιες φιλες μου για παλιες τους σχεσεις, oh well. Αλλα θα τις εγκαταλειψω γιατι πρεπει να κοιμηθω, εχω και αυριο πρωινο ξυπνημα :ρ
Until next time,

Ξερεις πω με αγαπας :*