Take me to the place where you go ,where nobody knows if it's night or day.

Σημερα βγηκα με την Τζενη, συμφοιτητρια μου απο τη σχολη. Καλο κοριτσι και αν δεν εμενε στη Ραφηνα θα εκανα σιγουρα περισσοτερο παρεα μαζι της αλλα δυστυχως δε μπορει να κατεβαινει συνεχεια στο κεντρο της Αθηνας. Τεσπα, η Τζενη λοιπον εχει ενα μειονεκτημα. Σιχαινεται τα Starbucks! Οποτε αναγκαστικα δεχτηκα να παμε για καφε σε ενα παρακμιακο μαγαζακι στην Ανδριανου (or at least, υποθετω οτι ηταν στην Ανδριανου, δε θυμαμαι πολυ καλα την οδο :ρ) και επαθα σοκ με τις τιμες. Ο χυμος αμιτα ειχε 4.10, ο φυσικος 4.80 και ηταν και μικροσκοπικα τα ποτηρια :ο Τι στο καλο, την θεα στον ηλεκτρικο μας βαζουν να πληρωνουμε; Τεσπα το προσπερναω γιατι αλλο feeling ηθελα να δωσω στο post. Αφου λοιπον κουτσομπολεψαμε για αρκετη ωρα και της προτεινα και νεες μουσικες κ κινηματογραφικες μελοντικες της αγαπες (:ρ), γυρισαμε στο σταθμο του Μοναστηρακιου οπου ειχα ραντεβου με την Αγαθη για να παμε στα λατρεμενα Starbucks. Θα καταληξω γραφικη αν πω για ακομα μια φορα ποσο τελεια περναω με την Αγαθη; Δηλαδη πραγματικα ευχομαι να μπορουσα να την βλεπω καθε μερα, μου φτιαχνει την διαθεση η τρελη κ αγαπησιαρα νεκροζωντανη αγαπη μου :)
Φευγοντας απο το Μοναστηρακι και αντιμετωπη με αρκετες ωρες δουλειας, σκεφτομουν το σχολιο μου στην Γιωτα οτι εχω γινει οικοτροφη πλεον στα Starbucks και αποφασισα να κανω ενα ποστ αφιερωμενο σε αυτο το υπεροχο καταστημα. Well, καθε μεγαλη μου αγαπη θα κερδισει ενα ποστ αργα ή γρηγορα κ νομιζω οτι τωρα ειναι η καταλληλη στιγμη για να γραψω για την συγκεκριμενη.
Λοιπον 5 +1 λογοι που με εκναν να αγαπησω τα Starbucks Μητροπολεως.

1. Εχω πραγματικα υπεροχες αναμνησεις. Απο την πρωτη στιγμη που ειχα παει, καποια στιγμη μεσα στο 2004, εχω περασει απειρες στιγμες εκει. Ακομα και για τα μισα απο τα αγαπημενα μου highlights μας εκει θα χρειαζομουν τουλαχιστον 80 ποστ οποτε θα αναφερω ενδεικτικα οτι εκει γνωρισα για πρωτη φορα τον Στελιο. Και επισης εκει πηγαμε τον Παυλου οταν ειχαμε πρωτοσυναντηθει μαζι του εγω και η Αγαθη .
2. Εχουν ωραια ατμοσφαιρα. Ειναι παντα τοσο ησυχα (η τουλαχιστον ειναι ησυχα οταν δεν ειμαστε εκει εγω και η τρελη :ρ) και εχουν αυτους τους απιστευτα αναπαυτικους καναπεδες, μακαρι να μπορουσα να παρω εναν τετοιο στο σπιτι μου :ρ
3. Αν δε καπνιζεις οπως εγω και σιχαινεσαι την μυρωδια του τσιγαρου, τα Starbucks ειναι οι μοναδικες καφετεριες που οποτε πας, ξερεις οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γυρισεις σπιτι σου με μαλλια που θα μυριζουν καπνο απο τα τσιγαρα των υπολοιπων πελατων. Εκτος βεβαια αν εισαι χαραχτηρας στο Free universe και καθεται στο διπλανο τραπεζι η Ρανια, που δεν πολυεπηρεαζεται απο τετοιους ανοητους κανονες :ρ
4. Στο ιδιο κτηριο υπαρχει και καταστημα Ελευθερουδακη, και παρολο που αποφευγω να ψωνιζω απο εκει, μου αρεσει να κατεβαινω και να χαζευω τα βιβλια αφου πιω την ζεστη σοκολατα μου.
5. Ειναι εξαιρετικα απιθανο να ερθεις αντιμετωπος με μικροπωλητη αποφασισμενο να σου πουλησει χαρτομαντηλα/ λουλουδια/ βιβλιαρακια/ dvd /cd/την ιδια του την μανα αν του δωσεις αρκετα χρηματα. Συνηθως εχουν προλαβει να τους διωξουν ευγενικα οι υπαλληλοι, γιαυτο και μεσα σε 5 χρονια μου εχει συμβει μονο 3 η 4 φορες. Και αυτο το εκτιμησα μονο σημερα που μεσα σε 1 ωρα ειχαν ερθει τουλαχιστον 10 αντιστοιχοι μικροπωλητες στην καφετερια της Ανδριανου.
6. Και φυσικα κρατησα τον σημαντικοτερο λογο για το τελος. Αγαπω τα παιδια που δουλευουν εκει. Τους ξερω σχεδον ολους με τα μικρα τους ονοματα και με ξερουν και εκεινοι, και well, ειναι τελειως διαφορετικο να μπαινεις σε ενα μαγαζι και να μη χρειαζεται να παραγγελνεις καθε φορα γιατι γνωριζουν ηδη τι θες (βλεπε το ακριβως προηγουμενο ποστ :ρ). Και αρκετες φορες οταν πηγαινω μονη μου μετα τη σχολη καθομαι και μιλαω μαζι τους για λιγο και ενισχυεται η αδυναμια που τους εχω :ρ Μου ειναι δυσκολο να φανταστω το μαγαζι με αλλους υπαλληλους, ειδικα αν προκειται για τους πιο παλιους, οπως την Μαρια η την Αλικη (που στην αρχη δε την πολυσυμπαθουσα γιατι μου φαινοταν πολυ αποτομη αλλα πριν λιγες μερες που ειχε παρει αδεια και ειχα να τη δω δυο βδομαδες μου ειχε λειψει και ελεγα συνεχεια οτι "ουτε σημερα ηταν στο μαγαζι, που στο καλο εχει παει" :ρ) η τον Δημητρη (που του χω μια αδυναμια γιατι αν και πλεον τον πετυχαινω σπανια δε ξεχναω οτι ηταν ο πρωτος με τον οποιον αρχισαμε να μιλαμε. Plus εχει κ την bonus ιδιοτητα του τραγουδιστη των Fingers που οπως εχουμε ξαναπει τους αγαπαμε :ρ ) Η αποχωρηση του Γιωργου παντως απο το καταστημα ηταν πολυ μεγαλη απωλεια :(

Οκ, το πιασατε το νοημα φανταζομαι. Τα αγαπαω. Εχω σταματησει να πηγαινω στα υπολοιπα καταστηματα της αλυσιδας, γιατι νιωθω οτι προδιδω το λατρεμενο καταστημα της Μητροπολεως :ρ Και μου αρεσει που θεωρειται αυτονοητο οταν κανονιζουμε με τα παιδια να συναντηθουμε για καφε οτι θα καταληξουμε εκει περα, και δε χρειαζεται να το λεμε καθε φορα. Γλυτωνουμε απο περιττο κοπο :ρ
So...See you at Starbucks ;)

Ξερεις πως με αγαπας :*