We Live Together... We Die Alone

Καλοκαιρι 2006
Οι πανελαδικες εχουν τελειωσει μολις πριν απο τρεις μερες, η ζεστη ειναι αφορητη, τα μαθηματα γενικης παιδειας εχω αποφασισει ηδη οτι δε θα με απασχολησουν ιδιεταιρα και ειμαι ετοιμη να αφοσιωθω στα dvd, το cinema, την μουσικη και τα comics μου. Γιαυτον τον λογο βρισκομαι στο dvdαδικο να κοιταω επιμονα τα ραφια προσπαθωντας να διαλεξω μια απο τις δεκαδες ταινιες που δεν ειχα προλαβει να δω τους τελευταιους μηνες. Ξαφνικα το ματι μου πεφτει στην πρωτη season της σειρας Lost. Θυμαμαι μια συζητηση με τον Saibot που με συμβουλευε να την δω οποσδηποτε γιατι "ειναι απιστευτη σειρα και θα σου αρεσει πολυ" την οποια και φυσικα ειχα αγνοησει εξαιτειας της αφοσιωσης μου στην Λογοτεχνια Κατευθυνσης. Απλωνω το χερι στο πρωτο απο τα πεντε dvd, διαβαζω την περιληψη, κουναω το κεφαλι με αμφιβολια και το αφηνω παλι στο ραφι. Συνεχιζω να ψαχνω για ταινιες, με πολυ λιγοτερο ενδιαφερον ωστοσο. Μιση ωρα αργοτερα, ξαναπαιρνω το dvd απο το ραφι, το κοιταω για μερικα δευτερολεπτα και προχωραω προς το παγκο.

103 Επεισοδια Αργοτερα.
Το Lost ηταν-και παραμενει- ερωτας, και μαλιστα ερωτας απο το πρωτο επεισοδιο. Θυμαμαι χαραχτηριστικα εκεινο το πρωτο καλοκαιρι που το ειχε ανακαλυψει η μιση Αθηνα και καθομασταν με την αδερφη μου μεχρι αργα ξυπνιες παρακολουθωντας τα 45λεπτα επεισοδια και γκρινιαζοντας για την μικρη τους διαρκειας.Και ηταν η πρωτη σειρα που με εκανε να αντιπαθησω με παθος καποιους χαραχτηρες της-μεχρι τοτε ημουν αρκετα διαλλαχτικη με οσους δε μου αρεσαν.
Απο τοτε περασαν τρια χρονια, η πεμπτη season τελειωσε προχθες με ενα δυωρο επεισοδιο και... Τιποτα πλεον δεν ειναι το ιδιο.
Αυτα τα 5 χρονια οι παραγωγοι και οι σεναριογραφοι φροντισαν να παιξουν με πολυ εξυπνο τροπο ενα παιχνιδι με τους fans της σειρας, αναδημιουργοντας συνεχεια την πλοκη της ιστοριας. Δε θελω ουτε να σκεφτομαι ποσα εγκεςφαλικα κυτταρα εχουμε καταστρεψει προσπαθωντας να βρουμε την καταλληλη θεωρια που θα απαντησει στα χιλιαδες ερωτηματα της σειρας, απλα και μονο για να αλλαξει τελειως η υποθεση της σειρας με ενα what-the-fuck επεισοδιο.
Στην πρωτη season, ολα ηταν απλα και ωραια και το παρακολουθουσαμε ως περιπετεια μυστηριου. Και πραγματικα νομιζα οτι ολη η σειρα θα κυλουσε με τις περιπετειες του Jack, της Kate (που τους αντιπαθουσα),του Sawyer και του Locke(που τους αγαπουσα). Ναι, καλα. Στην δευτερh season ανακαλυψαμε την Dharma Initiative με τους περιφημους σταθμους της, και καπου εκει εμφανιστηγκαν και δυο από τους μετεπειτα πιο αγαπημενους μου ηρωες: ο απιστευτα συμπαθητικος Desmond και ο αινιγματικος δολοπλοκος Benjamin Linus, που μετετρεψε την περιπετεια επιβιωσης που βλεπαμε σε εναν πολεμο αναμεσα στους Losties και τους Hostiles, η οπως τους αποκαλουσαν οι επιζησαντες της πτησης, "Οι Αλλοι". Η τριτη season ηταν γεματη δολοπλοκιες, νεους χαραχτηρες (εκει γνωρισαμε και αγαπησαμε την Juliet, σε αυτην εγινε αναφορα για πρωτη φορα στον περιφημο Jacob, απο αυτην αρχισαμε να αναρωτιομαστε για το παρελθον του Richard κλπ.),τον πιο συγκινητικο θανατο της σειρας μεχρι στιγμης, με τον Charlie να θυσιαζεται με αυταπαρνηση για να προειδοποιησει τους φιλους του και ενα finale που μας αφησε να κοιταμε τις οθονες ανικανοι να μιλησουμε απο το σοκ της τελευταιας σκηνης. Η τεταρτη season βρισκει τους Losties χωρισμενους σε δυο ομαδες, νεους χαραχτηρες να εμφανιζονται(personal favorite o Daniel) και την βεβαιοτητα οτι η σειρα εχει εξελιχθει στον πολεμο του Ben με τον Wildmore για το ποιος θα κυριαρχησει στο νησι. Και οσο εμεις πιστευαμε αυτα, οι σεναριογραφοι χαμογελαγαν ικανοποιημενοι καθως μας βομβαρδιζαν με τις χωροχρονικες ιδιεταιροτητες του νησιου και δινοντας μας λογους για να ασχοληθουμε ξανα με την φυσικη του λυκειου οταν διαπιστωσαμε την τεραστια ηλεκτρομαγνητικη ενεργεια του νησιου. Και φυσικα, ξανανατιναξαν τα οσα ξεραμε μεχρι τωρα, μετακινωντας το νησι στον χωροχρονο και στελνοντας εξι απο τους Losties πισω στον πολιτισμο. Και μετα απο 8 μηνες αναμονης, ξεκινησε τον Ιανουαριο η πεμπτη season που αποδεικτηκε εξισου mind burning με τις προηγουμενες. Και φυσικα για ακομα μια φορα μας ανετρεψαν τα παντα και ισως για πρωτη φορα πλεον δε μπορουμε να ειμαστε σιγουρη για το τι θα γινει στη συνεχεια.
Ο Jacob επιτελους εμφανιστηκε, σε μια συγκλονιστικη εναρκτηρια σκηνη οπου μας προετοιμασε για το αναμενομενο: ο πολεμος δεν διεξαγεται τελικα αναμεσα στον Ben και τον Wildmore, αφου αυτοι αποτελουν δυο απλα πιονα στην τεραστια σκακιερα που απο οτι φαινεται τα πιονα της μετακινουν ο Jacob και ο αγνωστων λοιπων στοιχειων συνομιλητης του( αν κ θεωριες τον παρουσιαζουν ως τον Esau της Βιβλου).
Για εμενα το finale ηταν συγκλονιστικο. Με ενοχλησε λιγο που για αλλη μια φορα οι αποφασεις για το τι θα κανουν οι ηρωες επηρεαζονταν απο τα καταπιεσμενα ερωτικα συναισθηματα που τρεφουν ο ενας για τον αλλον, αλλα οκ. Αντικειμενικα και στην πραγματικη ζωη συμβαινει αυτο. Η αποκαλυψη οτι ο Locke ηταν οντως νεκρος και απλα ειχε χρησιμοποιησει τη μορφη του ο αγνωστος της αρχικης σκηνης που καταφερε επιτελους να βρει το "loophole" που χρειαζοταν για να σκοτωσει τον Jacob ηταν μια απο τις wtf σκηνες του επεισοδιου, η φραση του Jacob "They are coming" προτου τον ριξει στη φωτια ο fake Locke εχει δημιουργησει πολλες αποριες σχετικα με το σε ποιους αναφεροταν (λογικα στην Ilana και οσους την ακολουθουσαν), η Juliet δινει πραγματικα τον ορισμο της αγαπης λεγοντας στον Sawyer πως οσο και αν τον αγαπα δε σημαινει απαραιτητα οτι πρεπει να ειναι μαζι και η εικονα του γεματου αιματα Jack μου προσφερε μια μικρη παρηγορια για τον θανατο της Juliet (εχουν σκοτωσει ολους τους αγαπημενους μου χαραχτηρες, ειναι αθλιοι ;ρ).
Και τωρα περιμενουμε. Ο Ιανουαριος αργει ακομα και δυστυχως ο Faraday δεν υπαρχει ωστε να μας μεταφερει στο 2010 αλλα οκ. Αρκει απλα να σκεφτουμε ποσες θεωριες μπορουν να δημιουργηθουν μεσα σε 8 μηνες ;ρ
Που φυσικα θα αποδεικτουν απλα θεωριες. Δεν εχει αδικο ο Παυλος οταν την χαραχτηριζει "μια απο τις πιο εξυπνες σειρες που εχω δει ποτε".
Υπομονη μεχρι τον Ιανουαριο, Lostacholic αδερφια ;)


Ξερεις πως με αγαπας:*