Searching IMDb

H ψηφοφορια του seagazing τελειωνει σημερα και πριν λιγες ωρες αποφασισα να φτιαξω και εγω τη δικη μου 20αδα ταινιων της τρεχουσας δεκαετιας. Οι ταινιες αυτες ξερω πολυ καλα πως δεν ειναι οι καλυτερες απο τεχνικη αποψη, αλλα τις αγαπησα ολες τους. Καθεμια για καποιον διαφορετικο λογο αλλα κυριως γιατι ολες με εκαναν να νιωσω εντονα κατι. Να γελασω, να συγκινηθω, να προβληματιστω... Εχμ...Λοιπον ξεκιναω *Ξεροβηχει αμηχανα*

20) Moulin Rouge!
Πρωτα απο ολα ειναι musical. Δευτερον η υποθεση μου θυμιζει πολυ την Κυρια με τις Καμελιες που την αγαπω απο τα γεματα κλασσικη λογοτεχνια γυμνασιακα μου χρονια. Τριτον η διασκευη του Roxanne ειναι πιθανοτατα οτι πιο ωραιο εχω ακουσει τα τελευταια χρονια σε soundtrack. Αλλα ο βασικοτερος λογος που βρισκεται εδω ειναι οτι ακομα νιωθω συναισθηματικα δεμενη μαζι της :)
19) The Assassination of Jesse James
Υπεροχες μελωδιες στο soundtrack δια χειρος Nick Cave (ο οποιος κανει και ενα cameo ετσι, just for fun) και πολυ δυνατες ερμηνειες.
18) Hallam Foe
Στο Δαναο την ειχα πρωτοδει αυτην την ταινια, μαζι με τον Γιωργο. Και μετα περπαταγαμε επι μια ωρα μεσα στη βροχη πινοντας σοκολατα απο τα Starbucks. Δε θυμαμαι τι ακριβως λεγαμε, αλλα ηταν μια απο τις πιο ωραιες Παρασκευες της ζωης μου.
17) Tim Burton's Corpse Bride
Ειναι μελαγχολικη με εναν αισιοδοξο τροπο, οπως θα μπορουσε να ειναι μονο μια ταινια του Tim. :)
16) The Educators
Την απευφεγα για πολυ καιρο και τελικα την ειδα την Πρωτοχρονια του 2007. Αγαπησα την υποθεση και ερωτευτηκα τους πρωταγωνιστες και το τελος της. Η διαρκεια μου ειχε φανει λιγο κουραστικη αλλα παρολα αυτα την ξαναειδα στην Γερμανια με τον συνδυασμο Γερμανικη γλωσσα- Αγγλικοι υποτιτλοι- Πολυ σοκολατα και περιεργα σχολια και τοτε αποφασισα οτι τελικα δυστυχως δεν ηταν και τοοοοοσο μεγαλη :ρ
15) C.R.A.Z.Y.

Οφειλω να ομολογησω πως εκτιμω τον καναδεζικο ανεξαρτητο κινηματογραφο. Και η συγκεκριμενη ταινια ειναι αστεια, τρυφερη και αξιαγαπητη. Επισης αυτη πραγματικα εχει μεγαλη διαρκεια αλλα βλεπετε τοσο ευχαριστα που δε το πολυσκεφτεσαι αυτο.

14) The Fountain
Αυτη η ταινια θα μπορουσε να ειναι μια εκθεση ζωγραφικη, τοσο ομορφη οπτικα ειναι! Tην ειδα στο cinema την πρωτη βδομαδα που ειχε κυκλοφορησει και ενω ολοι οι υπολοιποι στην αιθουσα ειχαν στεναχωρεθει , εγω κραταγα το χερι του Γιωργου και χαμογελαγα. Οh well, το ξερω πως η φυσιολογικη αντιδραση στο Fountain ειναι αυτη των αλλων, αλλα εγω την θεωρω μια απο τις πιο αισιοδοξες ταινιες για την αγαπη που εχουν δημιουργηθει ποτε.
13) The Science of Sleep
Οταν ενας ανασφαλης νεος με προβλημα στο να διαχωριζει το φανταστικο απο την πραγματικοτητα ερωτευεται την εξισου ιδιορυθμη γειτονισσα του, συνηθως το καταστροφικο τελος κρυβεται καπου κοντα. Η τουλαχιστον αυτο συμβαινει στην πραγματικη ζωη. Γιατι στο cinema ο Gondry χρησιμοποιησε την αστειρευτη φαντασια του, το ταλεντο του Bernal και μερικα προσεκτικα επιλεγμενα τραγουδια και μας χαρισε ενα σουρεαλιστικο παραμυθι για την ζωη και τον ερωτα.
Και νομιζω πως ειμαι ο μονος ανθρωπος στον κοσμο που κλαιει με αυτην την ταινια :ρ
12) Vals Im Bashir
Οσες φορες και αν εχω προσπαθησει μου ειναι αδυνατον να περιγραψω με λογια αυτην την ταινια. Πρεπει να την δει κανεις για να αντιληφθει την τελειοτητα της.
11) Almost Famous
Rock n Roll, groupies, ναρκωτικα και ενα αυτοβιογραφικο ταξιδι ενηλικιωσης. Τι αλλο να ζητησει κανεις απο μια ταινια? ;ρ
10) Sweeney Todd
Η πιο απιστευτη τριαδα του συγχρονου cinema, ενα musical με ιδιεταιρη προτιμηση στο μακαβριο χιουμορ και... πολλες πιτες!
"It's priest, have a little priest..."
09) Milk
Θυμαμαι την ημερα που ειδα το Milk. Την αδεια αιθουσα στο cinema. Τον Γιωργο να λεει οτι με αυτην την ταινια συμπαθησε πραγματικα τον Sean Penn και εμενα να αρνουμαι να πιστεψω πως ο σκηνοθετης ηταν οντως ο Van Sant. Θυμαμαι στην σκηνη της πορειας στο τελος του εργου, να κοιταω τα κερια και να νιωθω τοσο φορτισμενη συναισθηματικα που απορουσα γιατι δεν εκλαιγα. Ειναι κατι παραπανω απο μια ωραια ταινια.
08) Garden State
Το αγορι γυριζει στο πατρικο του για την κηδεια της μητερας του. Στην πορεια συνανταει το κοριτσι και μαζι της θυμαται πως ειναι να αγαπας και να συγχωρεις.
Μονο που η ταινια ειναι πολυ πιο εξυπνη και αστεια και η Natalie Portman ειναι πραγματικα αξιολατρευτη σε αυτον τον ρολο.
07) Little Miss Sunshine
Μια δυσλειτουργικη και ελαφρως αποτυχημενη οικογενεια ξεκιναει ενα καταστροφικο road trip με προορισμο ενα διαγωνισμο ομορφιας για μικρα κοριτσια στην Καλιφορνια.
Ισως η πιο feel good ταινια του 2006.
06) Persepolis
Παλι Δαναος, αυτη τη φορα μαζι με την Αγαθα. Εξαιρετικο το comics, υπεροχα τρυφερη η μεταφορα του. Μια διαφορετικη εκδοχη ισως των ιστορικων γεγονοντων αλλα σιγουρα πολυ πιο αληθινη απο αυτην που διαβαζουμε στις εφημεριδες.
05) High Fidelity
Δε θα μπορουσε να λειπει απο την 20αδα η ταινια που ο πρωταγωνιστης της με εκανε να αγαπησω τις λιστες :ρ Εξυπνοι διαλογοι, υπεροχο soundtrack, πολυ καλες ερμηνειες και μαλιστα καταφερνοντας να μεινει πιστη στο πνευμα του βιβλιου.
04) Conversations With Other Women
Λατρευω τους πρωταγωνιστες της! Και ποτε δε καταλαβα γιατι δεν εχει περισσοτερους fans. Eιναι απο τις ταινιες που τις βλεπεις και μετα χαμογελας για ολην την υπολοιπη ημερα.
03) Requiem for A Dream
Απιστευτα δυνατη ταινια. Μαλλον η μονη ταινια που ασχολειται με τα ναρκωτικα και δειχνει τοσο καθαρα την εξαθλιωση που προκαλουν.
02) Donnie Darko
Ενα πραγματικα cult εργο. Τελος.
01) Eternal sunshine of the Spotless Mind
Τη λατρευω αυτη τη ταινια. Εχω ενα τεραστιο poster διπλα στο κρεβατι μου και καθε πρωι ειναι το πρωτο πραγμα που βλεπω και χαιρομαι χωρις λογο :ρ
Δε μπορω να σκεφτω απολυτως τιποτα που θα επρεπε να ηταν διαφορετικο στην Λιακαδα. Ειναι ενα μικρο αριστουργημα. Τοσο απλα.

Ξερεις πως με αγαπας ;*

Αποψε φευγει καποιο τρενο για εναν τοπο ωραιο και ξενο, αλλα εσυ πρωτη φορα νιωθεις πως ολα εδω συμβαινουν...

Σημερα ειναι η 35η επετειος της εισοδου των τανκ στο Πολυτεχνειο και γιορταστηκε με τον συνηθισμενο τροπο. Λιγα επεισοδια στο κεντρο της Αθηνας, χιλιαδες αστυνομικοι να επιβαλλουν την ταξη με το δικο τους μοναδικο τροπο, πορειες και διαδηλωσεις. Χμ
Εγω φετος δε κατεβηκα στην πορεια για πρωτη φορα μετα απο τρια χρονια.
Συναντηθηκα ομως το πρωι με την Αγαθη στον Κεραμεικο και αφου βεβαιωθηκαμε οτι θα εχει μετρο το μεσημερι, αρχισαμε την αναζητηση της οδου Αγησιλαου. Στο φως της ημερας την βρηκαμε μεσα σε 5 λεπτα οποτε πραγματικα δε καταλαβαινω γιατι οσες φορες ειχαμε προσπαθησει να την βρουμε το βραδυ ειχαμε αποτυχει παταγωδως. Μυστηριο.
Στην εν λογω οδο λοιπον μεχρι το τελος του μηνα θα βρισκεται διπλα στο Nixon ενα παραρτημα των μεγαλυτερων stock houses της Αθηνας, με εκπτωση 65% της αναγραφομενης τιμης. Αφησαμε τσαντες και λοιπα προσωπικα ειδη στο δωματιακι διπλα στην εισοδο και για ολοκληρη την επομενη ωρα κοιταγαμε μερικα απο τα εκατονταδες ρουχα που ειχε, κανοντας τα γνωστα χαιρεκακα σχολια μας οταν βλεπαμε κατι που δε μας αρεσε :ρ Μετα αποφασισαμε να δοκιμασουμε κ καμια δεκαρια απο οσα ειχαμε βρει (η Αγαθη δλδ δοκιμασε καπου τοσα, γω ειχα ηδη ψιλοβαρεθει κ αρκεστηκα σε δυο τρια :ρ) και απορησαμε με την λογικη των νουμερων στα ρουχα. (Κοινως δεν μας εκαναν καποια medium size και πληγωθηκαμε :ρ) Αγορασα και το πιθανοτατα 1000ο μου μαυρο φορεμα -oh well, one girl never have enough black dresses- και μετα περπατησαμε μεχρι την Ερμου με τα ποδια οροματιζομενες ενα παραλληλο συμπαν στο οποιο θα ειχαμε αρκετο ελευθερο χρονο για να κανουμε δημιουργηκα πραγματα, αρκετα χρηματα για να βρουμε ενα δικο μας σπιτι κ αρκετα λογικους γονεις που θα μας αφηναν να συγκατοικησουμε χωρις δραματα ;ρ
Αφου περασαμε για λιγο απο το νεο Fnac καταληξαμε οπως παντα στα Starbucks και καλοπιασαμε την Γιωτα για να μας βαλει εξτρα δοση σαντυγης στα γλυκα μας :ρ Περασαμε μια υπεροχη ωρα εκει μεσα γελωντας, κανονιζοντας τα μερη στα οποια θελουμε να παμε (Μαραβελιας live στον Σταυρο του Νοτου, Μαραβελιας live στον Σταυρο του Νοτου :ρ) και μετα πηγαμε Public για να αγορασω το δωρο της Μαριας για τα γενεθλια της. Και αφου χαζεψαμε τις ταινιες και τα βιβλια γυρισαμε στο Αιγαλεω με το μετρο και στην μιση ωρα που περιμεναμε το λεωφορειο ακουγαμε την απαγγελια του Χατζηδακη στο Μονογραμμα λεγοντας και εμεις τους στιχους (η κοπελα διπλα μας μας κοιταξε περιεργα μια-δυο φορες :ρ). Και επειδη το ποιημα κραταει 17 λεπτα αλλα το λεωφορειο εκανε πανω απο 40 για να ερθει, συνεχισαμε το μουσικοχορευτικο μας προγραμμα τραγουδοντας Δεληβορια , κ αι συγκεκριμενα τον Προορισμο ( που το λατρευω <3)>
*συγκινειται*
Και μας εκανε πολυ καλο που βγηκαμε μαζι γιατι ναι, αγαπαμε ολους μας τους φιλους και λατρευουμε το να βγαινουμε ολοι μαζι εξω, αλλα καποιες φορες απλα χρειαζεσαι το να βγεις με την φιλη σου και να περασετε λιγο χρονο οι δυο σας. Και εμεις ειχαμε αρκετο καιρο να το καταφερουμε αυτο οποτε μας ειχε λειψει :)

Ε οκ, μετα πηγα στη δουλεια ;ρ Ωραια ηταν σημερα, ειχε ησυχια λογω του Πολυτεχνειου και διαβαζαμε τις αναρτησεις του Τρωκτικου :ρ

Και μετα γυρισα σπιτι και μιλησα με τον Παυλο στο τλφ :ρ Που δε μπορω να καταλαβω τι εχει σημερα αλλα γκρινιαζει περισσοτερο κ απο μενα ;ρ Αλλα οκ ηταν τοοοσο καλος μαζι μου την προηγουμενη βδομαδα που ειχα χασει καθε επιθυμια να κανω οτιδηποτε αλλο εκτος απο το να κοιμαμαι, και με ανεχοταν παρα την σταματητη γκρινια μου που δεν πειραζει, το δικαιουταν το σημερινο :ρ Αρα παραμενει αξιαγαπητος :ρ

P.S Μολις εμαθα οτι το φορεμα που αγορασα το γλυκοκοιταζε και η Γιαννα αλλα δεν ειχε μαζι της τα λεφτα για να το παρει :ρ


Ξερεις πως με αγαπας:*

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος,στόν Παράδεισο

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

Αν και εχω αναρτησει πριν 2,5 χρονια ολοκληρο το ποιημα... Δεν μπορεσα να αντισταθω στον πειρασμο να ξαναβαλω το συγκεκριμενο αποσπασμα.
Πιστευω οτι το Μονογραμμα ειναι ισως το πιο ερωτικο ελληνικο ποιημα που εχει γραφτει μεχρι στιγμης. Και αυτοι ειναι οι πιο αγαπημενοι μου στιχοι.

Δεν ειχα σκοπο να γραψω τιποτα σημερα. Αλλα διαβασα πριν λιγο το τελευταιο ποστ του Μερλιν και πραγματικα συγκινηθηκα απο τον τροπο που περιγραφει κατι τοσο απλο κ καθημερινο, που ομως καποιες φορες καταληγει τοσο μοναδικα πολυτιμο. Και... Δε ξερω, ενιωσα ξαφνικα να υπερνικαει ο ρομαντισμος μεσα μου. Και ξαναδιαβαζω το Μονογραμμα. Και σκεφτομαι ποσο τυχεροι ειναι οι ανθρωποι που πριν πεθανουν θα ξερουν οτι εχουν ζησει τουλαχιστον μια φορα κατι τοσο δυνατο...

Ξερεις πως με αγαπας:*