Love is...

Must the story end happily for the love to have been real? There are many kinds of love, after all.
Love that cannot harm and love that never abandons and love that cannot imagine betrayal.
And then there is love that corrupts, and love that destroys, and love that works in the blood like poison.
And they are not so far apart as you might think.

Και τοτε? Τι ειναι καλυτερο να κανεις οταν βλεπεις πως αυτη η αγαπη σε οδηγει αργα αλλα σταθερα στην αυτοκαταστροφη?
Παντα πιστευα - και ακομα πιστευω- οτι οι ανθρωποι διαλεγουν να δημιουργησουν μια σχεση, οποιασδηποτε μορφης, γιατι περνανε πραγματικα ωραια μαζι. Γιατι το να εχουν τον αλλον στην ζωη τους, τους γεμιζει ευτυχια και αισιοδοξια και ηρεμια.
Και ομως ξερω οτι αυτο δεν ισχυει παντα. Γιατι οντως υπαρχουν σχεσεις που απλα δε θα επρεπε να εχουν δημιουργηθει ποτε. Γεματες γκρινια, και τυψεις, και ανασφαλειες, και δυστυχια.
Και απλα αναρωτιεμαι. Ποσο μπορεις να αντεξεις μια σχεση η οποια σε κανει να αισθανεσαι ασχημα με τον ιδιον σου τον εαυτο? Επειδη ξερεις οτι ειναι ψυχοφθορα και οτι πρεπει να φυγεις αλλα απλα, δεν μπορεις γιατι νιωθεις οτι χρειαζεσαι τον αλλον?
Αρκετο καιρο ωστε οταν ερθει το τελος να εχεις χασει καθε εμπιστοσυνη στον εαυτο σου και σε ολον τον υπολοιπο κοσμο, θα ελεγα.
Πριν 20 χρονια ηταν ολα πολυ πιο απλα, πως στο διαολο τα καναμε ολα ετσι? :/


Ξερεις πως με αγαπας :*

And....Action!

Εχθες μετα απο απαιτηση, εχμ...παροτρυνση εννοω φυσικα, του Ηλια και της Γιαννας μαζευτηκαμε στο σπιτι μου. Ειχε περασει καιρος απο την τελευταια φορα που καταφεραμε να βρεθουμε ολοι μαζι για περισσοτερο απο μια ωρα, οποτε ολοι συμφωνησαμε οτι ηταν καλη ιδεα.
Αφου λοιπον καταφεραν να ερθουν σπιτι μου ο Παυλος με τον Αγγελο (που αναρωτιοντουσαν με απορια "τι στο καλο ακουμε" και νομιζω οτι δεν πρεπει να το εκτιμησαν ιδιεταιρα οταν εμαθαν οτι ακουγαν την Polly Scattergood :ρ), και λιγο αργοτερα η Γιαννα με τον Ηλια, πηγαμε στο δωματιο μου οπου θαυμασαν για αλλη μια φορα τα poster, τον πινακα ανακοινωσεων που μου εφτιαξε η Αγαθα και ειναι γεματος με φωτογραφιες και ατακες απο λατρεμενες ταινιες, τις φιγουρες και φυσικα τον υπεροχο καθρεφτη μου ;ρ Α ναι, και την φωτογραφια που εχω κορνιζαρισμενη και δειχνει εμενα, την Αγαθα και τον Παυλο απο την βραδια που τραγουδαγαμε στον Θησειο και στο Μοναστηρακι. Την αγαπω αυτην την φωτογραφια!
Καπου εκει αποφασισα να επιβαλλω την ταξη και να τους πεισω να διαλεξουμε το τι ταινια θα βλεπαμε, με τον παντα δημοκρατικο μου τροπο. Αυτοι ειπαν διαφορες γνωμες και στο τελος αποφασισα εγω :ρ Με το Let the Right Be In λοιπον στο χερι, κατευθυνθηκαμε στο σαλονι οπου κατσαμε ολοι μαζι στο πατωμα (στο τελος της βραδιας θα ειχα πλεον αποφασισει οτι ηταν κακιστη ιδεα αφου ειχε πιαστει ολο το αριστερο μου χερι απο τον τροπο με τον οποιο ειχα κατσει αγκαλιαζοντας τον Παυλο :/) και ειδαμε την ταινια κανωντας φυσικα τα απαραιτητα καμμενα σχολια ;ρ Η αδερφη μου εκατσε μαζι μας καποια στιγμη, αλλα μας σνομπαρε επιδεικτικα και ξαπλωσε στον καναπε οποτε δε μετραει κ πολυ ;ρ
Η ταινια τελειωσε στις 11.30 αλλα η τηλςεοραση παρεμεινε ανοικτη και ολοι κοιταγαν με προσηλωση την ενδειξη "Philips" που αναβοσβηνε στην κενη, μαυρη οθονη αφου κανεις μας δεν σκεφτηκε να σβησει κ το dvd player ;ρ καπου εκει αποφασισα οτι πειναω και οτι αφου η μανα μου δεν προλαβαινε να μαγειρεψει και εγω βαριομουν φρικτα να φτιαξω ακομα και ενα τοστ, θα παραγγελναμε πιτσες. Εψαξα λοιπον για κανα τεταρτο το σπιτι προσπαθωντας απεγνωσμενα να βρω καποιον καταλογο, μετα συνηδειτοποιησα οτι σε σπιτι ανθρωπων που δε τρωνε απεξω σχεδον ποτε ειναι λιγο δυσκολο να υπαρχουν και στραφηκα στο ιντερνετ οπου μαζι με τον Αγγελο καταληξαμε στην λυση της Dominos. Εδωσα την παραγγελια εν μεσω της πιο σουρεαλιστικης συζητησης που ειχα ποτε με πιτσαρια, αφου καταληξαμε να γελαμε ολοι (ναι, και η κοπελα που επαιρνε την παρραγελια. Για την ακριβεια αυτη περισσοτερο απο ολους μας ;ρ) και στην συνεχεια μιλησαμε ολοι μας μαζι με την Ιωαννα και στειλαμε την Γιαννα και τον Ηλια να παραλαβουν την Αγαθη απο τον ηλεκτρικο. Εν τω μεταξυ εμεις καθομασταν και διαβαζαμε στο Facebook διαφορα γκρουπ τυπου "40 Τροποι για να κανεις τον πιτσαδορο να νιωσει αμηχανια", "30 πραγματα που μπορεις να κανεις στην εξεταστικη οταν ξερεις οτι θα κοπεις ουτως η αλλως" κλπ ενω παραλληλα ο Παυλος επεμενε να σβησουμε τις μισες απ τις επαφες μου στο μσν :ρ
Το φαγητο ηρθε, τα παιδια επεστρεψαν και αφου θαυμασαμε την Αγαθη με την στολη του χορου, την αφησαμε να βαλει πιτζαμες και κατσαμε να φαμε και να κουτσομπολεψουμε :ρ Ελαχιστη ωρα αργοτερα ηρθαν και η Εμμα με τον Κωστα, οποτε εκαναν και αυτοι τα δικα τους πετυχημενα σχολια :ρ
Μιση ωρα αργοτερα, εχοντας πλεον φαει οτι ειχαμε μπροστα μας, και σχολιαζοντας ενα ελληνικο εργο στην τηλεοραση (καποιος ειχε σκεφτει να βαλει Alpha) ο Παυλος ειχε την απιθανη ιδεα να γυρισουμε μια δραματικη ταινια μικρου μηκους. Καταληξαμε ολοι στο περιορισμενου χωρου για 8 ατομα δωματιο μου οπου βρηκαμε τους χαραχτηρες και την πλοκη του αριστουργηματος μας ;ρ

• Η Αγαθη υποδυοταν με αρκετη αληθοφανεια την απατημενη συζυγο που ανησυχει για τον αντρα της ο οποιος γυρναει σπιτι μεθυσμενος και την αγνοει συστηματικα.
• Ο Παυλος ηταν ο εν λογω συζυγος (και σκηνοθετης/καμεραμαν αρκετων απο των σκηνων στις οποιες δεν εμφανιζοταν :ρ)
• Εγω ημουν η αδερφη της Αγαθης που ενω παριστανει οτι την αγαπαει, στην ουσια την αντιπαθει και ειναι ερωμενη του αντρα της :ρ
  
• Ο Αγγελος ηταν ο ελαφρως αντικοινωνικος/ψυχαναγκαστικος ξαδερφος του Παυλου
• Η Γιαννα η εφηβη αδερφη του η οποια ζουσε το δικο της προσωπικο δραμα...
• Το οποιο ηταν οτι την βιαζε κατ εξακολουθηση ο πατερας τους, ο Ηλιας!
• Η Εμμα ηταν η καλυτερη φιλη της Αγαθης και εμενα και αντιμετωπιζε προβληματα με τον γαμο της γιατι ο αντρας της θεωρουσε εσφαλμενα το οτι αυτη εφταιγε που δεν μπορουσαν να αποκτησουν παιδια.
• Και τελος ο Κωστας (που ηταν το αστερι της ταινιας, αφου καθε του εμφανιση ηταν γαματη :ρ) ηταν ο στειρος συζυγος της Εμμας, που εξοργιστηκε οταν εμαθε οτι η γυναικα του ειχε ενα παιδι που ειχε δωσει για υιοθεσια.

Κατα ενα περιεργο τροπο, ο Παυλος και εγω ημασταν ακομα πιο αντιπαθητικοι χαραχτηρες και απο τον Ηλια που υποτιθεται οτι βιαζε την κορη του ;ρ Λογω χαμηλου προυπολογισμου (σ.σ: ηταν 2.30 το βραδυ και ολοι κοιμοντουσαν οποτε τους ειχα περιορισει σε ενα μικρο μερος του σπιτιου ;ρ) ολες οι σκηνες διαδραματιστηκαν στους εξης χωρους: Το Δωματιο των Κλαματων, Το Μπαρ των Αναστεναγμων , Το σαλονι του Οδυρμου, και Την Τραπεζαρια του Θανατου.
Συνολικα πρεπει να ειναι γυρω στα 20 λεπτα και ο Ηλιας ανελαβε να ενωσει τα βιντεακια σε ενα ενιαιο ωστε να την απολαμβανουμε σε αναλογες βραδιες που μαζευομαστε ολοι μαζι :D

Αφου ολοκληρωσαμε το δημιουργημα μας, αντιγραψαμε τα βιντεο/φωτογραφιες σε φλασακια κλπ και η Αγαθη ανελαβε να διωξει τους παντες απο το σπιτι για να πεσουμε για υπνο. Μετα με αναγκασε να ξαπλωσω στο κρεβατι της για να της κανω αγκαλιτσες και να κοιμηθει! Στη συνεχεια εδιωξε και εμενα, και εγω που δε νυσταζα πια κατεληξα να διαβαζω Persepolis ξαπλωμενη και αγκαλια με το υπεροχο μαξιλαρι μου :ρ
Το επομενο πραγμα που θυμαμαι ειναι να με ξυπναει 5.30 ωρες αργοτερα για να πιουμε καφε ;ρ

Κατι βραδιες σαν την χθεσινη με κανουν και θυμαμαι γιατι τους αγαπω ολους τους τοσο πολυ! (Ναι, ακομα και αν δε τους συμπαθω παντα ολους :ρ)

Next Week mission: Dark and Poisonous παρτυ στο σπιτι της Αγαθης. Αναρωτιεμαι τι θα σκεφτουμε εκεινη την μερα και κυριως το αν θα μας πτοησει το οτι θα ειναι και αλλοι φιλοι της εκει. Well, i think not :P

Ξερεις πως με αγαπας :*