Love is...

Must the story end happily for the love to have been real? There are many kinds of love, after all.
Love that cannot harm and love that never abandons and love that cannot imagine betrayal.
And then there is love that corrupts, and love that destroys, and love that works in the blood like poison.
And they are not so far apart as you might think.

Και τοτε? Τι ειναι καλυτερο να κανεις οταν βλεπεις πως αυτη η αγαπη σε οδηγει αργα αλλα σταθερα στην αυτοκαταστροφη?
Παντα πιστευα - και ακομα πιστευω- οτι οι ανθρωποι διαλεγουν να δημιουργησουν μια σχεση, οποιασδηποτε μορφης, γιατι περνανε πραγματικα ωραια μαζι. Γιατι το να εχουν τον αλλον στην ζωη τους, τους γεμιζει ευτυχια και αισιοδοξια και ηρεμια.
Και ομως ξερω οτι αυτο δεν ισχυει παντα. Γιατι οντως υπαρχουν σχεσεις που απλα δε θα επρεπε να εχουν δημιουργηθει ποτε. Γεματες γκρινια, και τυψεις, και ανασφαλειες, και δυστυχια.
Και απλα αναρωτιεμαι. Ποσο μπορεις να αντεξεις μια σχεση η οποια σε κανει να αισθανεσαι ασχημα με τον ιδιον σου τον εαυτο? Επειδη ξερεις οτι ειναι ψυχοφθορα και οτι πρεπει να φυγεις αλλα απλα, δεν μπορεις γιατι νιωθεις οτι χρειαζεσαι τον αλλον?
Αρκετο καιρο ωστε οταν ερθει το τελος να εχεις χασει καθε εμπιστοσυνη στον εαυτο σου και σε ολον τον υπολοιπο κοσμο, θα ελεγα.
Πριν 20 χρονια ηταν ολα πολυ πιο απλα, πως στο διαολο τα καναμε ολα ετσι? :/


Ξερεις πως με αγαπας :*