Ειμαι απο τους ανθρωπους που τους αρεσει να κοιταζουν τα αστερια. Δεν ξερω να αναγνωριζω ουτε εναν αστερισμο, απλα τα κοιταω και σκεφτομαι διαφορες αγαπημενες αναμνησεις και νιωθω ομορφα.
Και στεναχωριεμαι απιστευτα που στην Αθηνα δεν μπορουμε το βραδυ να διακρινουμε τον εναστρο ουρανο απο τον καταιγισμο του νεφους κ του ηλεκτρικου φως που πλημυριζει την πρωτευουσα.
Χθες λοιπον εκανα κατι που ηθελα εδω και μερικα χρονια.
Με αφορμη τα σημερινα γενεθλια της Αγαθας περασαμε ολο το βραδυ σε μια παραλια. Με ολο τον απαραιτητο εξοπλισμο φυσικα -βλεπε ψαθες, πετσετες, φαναρακια με κερι, σανγκρια, μπυρες, finger food, κιθαρες etc.
Και αναμεσα στο αναμα των γενεθλιων κεριων πανω σε muffins, νυχτερινες βουτιες στη θαλασσα, χαζολογημα και προσπαθεις να κοιμηθω παρα την κιθαρα που δε σταματουσε λεπτο να βγαζει νοτες ακριβως διπλα στο κεφαλι μου, καθομουν ξαπλωμενη και κοιταγα τον ουρανο.
Καποια στιγμη μαλιστα θυμηθηκα κ αυτο το διαλογο
Clementine: Show me which constellations you know.
Joel: Um... oh... I don't... know any.
Clementine: Show me which ones you know!
Joel: Okay... okay... oh! There's Osidius.
Clementine: Where?
Joel: Right there... see? Sort of a swoop and a cross, Osidius the Emphatic.
Clementine: You're full of shit, right?
Joel: Nope. Osidius, right there, swoop and cross.
απο την πιο αγαπημενη μου ταινια ολων των εποχων <3 και αφου το ειπα στον Παυλο για λιγα λεπτα δημιουργουσαμε δικους μας ασχετους αστερισμους :ρ
Καποια στιγμη αποκοιμηθηκα διπλα στην Ιωαννα για μιση ωρα αλλα ξυπνησα απο το κρυο κ την ελλειψη ανθρωπου διπλα μου που θα μπορουσα να αγκαλιασω :ρ
Οποτε απλα αποφασισα να παραιτηθω απο την προσπαθεια και να απαγγειλω στην Ιωαννα τους πρωτους στιχους της Σονατας του Σεληνοφωτος, δεδομενου οτι το φεγγαρι βρισκοταν ακριβως απο επανω μας εκεινη τη στιγμη :ρ
Παντως παρα το κρυο, το γεγονος οτι σημερα το πρωι που εφθασα σπιτι διαπιστωσα οτι ειχα αμμο στο μεγαλυτερο ποσοστο του δερματος μου, την ελλειψη υπνου και μερικες ατυχες στιγμες που δε θα μπω στον κοπο να τις αναφερω γιατι απλα εκνευριζομαι με το να τις σκεφτομαι, ηταν ενα πολυ ωραιο βραδυ :)
Να το ξανακανονησουμε-για καποια βραδια μετα απο δυο τρια χρονια κατα προτιμηση, ειναι αρκετα κουραστικο για να γινεται πιο συχνα :ρ
Ξερεις πως με αγαπας:*
Show me how you do it, and I am promise you I 'll run away with you...
Blankets, γνωστο και ως το πιο αγαπημενο μου graphic novel σε ολοκληρο τον κοσμο <3
Κυριακή, Αυγούστου 29, 2010
Πέμπτη, Αυγούστου 05, 2010
Beautiful addiction, it feels so wrong
Guilty Pleasures!
Oλοι εχουμε μερικες, σωστα? Ειναι πρακτικα αδυνατον να μην εχεις, παρολο που ολοι παριστανουμε οτι ειμαστε "πολυ ανετοι για να ντρεπομαστε για κατι" μπλα μπλα μπλα :ρ
Επειδη λοιπον σημερα αν και ηθελα να κανω μια αναρτηση δε μπορω να σκεφτω τιποτα αξιολογο, αποφασισα να εξομολογηθω τις δικες μου ;ρ
Ο τιτλος της κυριοτερης, της απολυτης Guilty Pleasure στην ζωη μου νομιζω οτι ανηκει δικαιωματικα στην ζαχαρη. Σε αυτο το σημειο να τονισω οτι δεν υπαρχει τιποτα κακο στο να καταναλωνεις την γλυκεια αυτη, κρυσταλικη ουσια. Η ποσοτητα που καταναλωνω ομως καθημερινα ειναι κατι παραπανω απο αρκετη. Στην πραγματικοτητα δε θα ξαφνιαζομουν αν μαθαινα οτι στις φλεβες μου δεν κυλαει αιμα, αλλα καθαρη ζαχαρη :ρ Ξερω οτι πρεπει να την μειωσω, η ακομα καλυτερα να την σταματησω τελειως, αλλα απλα δε μπορω να της αντισταθω. Σνιφ.
Tεσπα, ολοι δικαιουμαστε μια ταση αυτοκαταστροφης και αφου ουτε καπνιζω, ουτε πινω συστηματικα, και (ξανα)εβγαλα και την coca cola απο την ζωη μου (εχω να πιω δυο βδομαδες περιπου!), επιλεγω για δικια μου την ζαχαρη, χα :ρ
Ενα πραγμα ακομα στο οποιο καταφευγω συχνα ειναι τα αναλαφρα, αστεια, χωρις νοημα βιβλια. Οκ, γενικα δυσκολα θα αγαπησω ενα βιβλιο και τα περισσοτερα η θα ειναι comics/graphic novels η θα ειναι πραγματικα εξυπνα και ενδιαφεροντα, αλλα ειλικρινα, δεν υπαρχει τιποτα που να ταιριαζει καλυτερα στη δουλεια απο αυτα τα βιβλια. Διασκεδαζεις οσο τα διαβαζεις και δεν χρειαζεται να σαι απολυτα συγκεντρωμενος σε αυτα-προσπαθησε να διαβασεις αγγλικη ποιηση στο πρωτοτυπο στη δουλεια και θα σοκαριστω αν καταφερεις να διαβασεις πανω απο τρεις στιχους στην σειρα χωρις να σε διακοψουν :ρ
Xθες το πρωι δουλευα στο περιπτερο και ψαχνωντας να βρω το ΣΙΝΕΜΑ ανακαλυψα ενα βιβλιο τσεπης με τιτλο Dark Moon. Που οπως διαπιστωσα μεσα σε τρια δευτερολεπτα διαβαζοντας την περιληψη ειναι τομος με ιστοριες αγαπης γεματες βρυκολακες, δαιμονες, Αρπυιες, πνευματα ενος αλλου κοσμου-το πιασατε το νοημα φανταζομαι. Επειδη δεν ειχα τιποτα αλλο να κανω και πραγματικα απορουσα για το πως γινεται να συνδιαζονται αυτα τα τοσο διαφορετικα ειδη λογοτεχνιας (ναι, θεωρω ακομα οτι οι βρυκολακες ταιριαζουν μονο σε περιπετειες και βιβλια τρομου και οχι σε ρομαντζα) το εψαξα στο νετ, και η μια ιστορια ειναι μερος μιας σειρας που εχει κανει τρελες πωλησεις στην Αμερικη-και οχι δεν ειναι το Twilight :p
Βεβαια υπαρχει και η Marian Keyes. Που ναι, εχει ηρωιδες που δεν ξερουν τι θελουν, και ψαχνουν την αγαπη και την ευτυχια etc, αλλα γραφει με τοσο εξυπνο και αληθινο τροπο που απλα την αγαπω. Δινει αλλο νοημα στο διαβασμα αυτων των βιβλιων :ρ
Ι am a gossip girl. Kind of. Πιστευω οτι στην πραγματικοτητα ολοι οι ανθρωποι σχολιαζουν τους υπολοιπους. Εγω παντως το κανω σιγουρα. Και οι περισσοτεροι γνωστοι μου το ιδιο. Και προσωπικα δεν βρισκω τιποτα κακο σε λιγο καλοπροαιρετο κουτσομπολιο. Ειναι διασκεδαστικο, ειναι ανωδυνο και ταιριαζει με το αραγμα στις πολυθρονες των Starbucks :P
Αμα εχω την τηλεοραση ανοικτη και πετυχω επεισοδιο απο τα Μυστικα της Εδεμ, θα κατσω να το δω, το παραδεχομαι ;ρ Τα σηριαλ αυτου του ειδους ειναι τοσο ψευτικα και οι διαλογοι τοσο εξωφρενικα γελοιοι (ποιοι ανθρωποι τριαντα χρονων που διαθετουν εστω και απειροελαχιστη αξιοπρεπειας θα αυτοαποκαλουνταν η Παρεα της Φεγγαροπετρας στην πργματικη ζωη?) που καταντανε απιστευτα διασκεδαστικοι :ρ
Στην ιδια κατηγορια ανηκει και το Twilight. Mπορει να εχω μια ιδιεταιρη αγαπη στον ευρωπαικο και καναδεζικο ανεξαρτητο κινηματογραφο, αλλα το να παρακολουθω τις συγκεκριμενες ταινιες με τους φιλους μου ειναι απο τις πιο αστειες εμπειριες των 22 χρονων μου :ρ
Αυτες ειναι οι κυριοτερες βασικα. Υπαρχουν καποιες ακομα αλλα δεν εχω χρονο να τις γραψω, με περιμενει η Αγαθα για καφε. Στον Πειραια, για το ονομα του Κοραλον! Εχουμε να παμε μαζι στον Πειραια γυρω στα 3.5 χρονια! Ο.ο
P.S. Στην Αυστραλια αυτη τη περιοδο εχει χειμωνα. Ποιος προσφερεται για ταξιδακι αναψυχης? ΔΕΝ αντεχω την ζεστη που εχει η Αθηνα, θελω κρυο και παπλωματα και ζεστες σοκολατες με αρωμα mon cheri. (χειμωνα στην Γερμανια θελω βασικα, αλλα δε με βλεπω να το απολαμβανω για τα προσεχη χρονια :ρ)
Μετρω τις μερες για τον Νοεμβριο με την ανυπομονησια του καταδικου που περιμενει να βγει απο τυην φυλακη!
Ξερεις πως με αγαπας:*
Oλοι εχουμε μερικες, σωστα? Ειναι πρακτικα αδυνατον να μην εχεις, παρολο που ολοι παριστανουμε οτι ειμαστε "πολυ ανετοι για να ντρεπομαστε για κατι" μπλα μπλα μπλα :ρ
Επειδη λοιπον σημερα αν και ηθελα να κανω μια αναρτηση δε μπορω να σκεφτω τιποτα αξιολογο, αποφασισα να εξομολογηθω τις δικες μου ;ρ
Ο τιτλος της κυριοτερης, της απολυτης Guilty Pleasure στην ζωη μου νομιζω οτι ανηκει δικαιωματικα στην ζαχαρη. Σε αυτο το σημειο να τονισω οτι δεν υπαρχει τιποτα κακο στο να καταναλωνεις την γλυκεια αυτη, κρυσταλικη ουσια. Η ποσοτητα που καταναλωνω ομως καθημερινα ειναι κατι παραπανω απο αρκετη. Στην πραγματικοτητα δε θα ξαφνιαζομουν αν μαθαινα οτι στις φλεβες μου δεν κυλαει αιμα, αλλα καθαρη ζαχαρη :ρ Ξερω οτι πρεπει να την μειωσω, η ακομα καλυτερα να την σταματησω τελειως, αλλα απλα δε μπορω να της αντισταθω. Σνιφ.
Tεσπα, ολοι δικαιουμαστε μια ταση αυτοκαταστροφης και αφου ουτε καπνιζω, ουτε πινω συστηματικα, και (ξανα)εβγαλα και την coca cola απο την ζωη μου (εχω να πιω δυο βδομαδες περιπου!), επιλεγω για δικια μου την ζαχαρη, χα :ρ
Ενα πραγμα ακομα στο οποιο καταφευγω συχνα ειναι τα αναλαφρα, αστεια, χωρις νοημα βιβλια. Οκ, γενικα δυσκολα θα αγαπησω ενα βιβλιο και τα περισσοτερα η θα ειναι comics/graphic novels η θα ειναι πραγματικα εξυπνα και ενδιαφεροντα, αλλα ειλικρινα, δεν υπαρχει τιποτα που να ταιριαζει καλυτερα στη δουλεια απο αυτα τα βιβλια. Διασκεδαζεις οσο τα διαβαζεις και δεν χρειαζεται να σαι απολυτα συγκεντρωμενος σε αυτα-προσπαθησε να διαβασεις αγγλικη ποιηση στο πρωτοτυπο στη δουλεια και θα σοκαριστω αν καταφερεις να διαβασεις πανω απο τρεις στιχους στην σειρα χωρις να σε διακοψουν :ρ
Xθες το πρωι δουλευα στο περιπτερο και ψαχνωντας να βρω το ΣΙΝΕΜΑ ανακαλυψα ενα βιβλιο τσεπης με τιτλο Dark Moon. Που οπως διαπιστωσα μεσα σε τρια δευτερολεπτα διαβαζοντας την περιληψη ειναι τομος με ιστοριες αγαπης γεματες βρυκολακες, δαιμονες, Αρπυιες, πνευματα ενος αλλου κοσμου-το πιασατε το νοημα φανταζομαι. Επειδη δεν ειχα τιποτα αλλο να κανω και πραγματικα απορουσα για το πως γινεται να συνδιαζονται αυτα τα τοσο διαφορετικα ειδη λογοτεχνιας (ναι, θεωρω ακομα οτι οι βρυκολακες ταιριαζουν μονο σε περιπετειες και βιβλια τρομου και οχι σε ρομαντζα) το εψαξα στο νετ, και η μια ιστορια ειναι μερος μιας σειρας που εχει κανει τρελες πωλησεις στην Αμερικη-και οχι δεν ειναι το Twilight :p
Βεβαια υπαρχει και η Marian Keyes. Που ναι, εχει ηρωιδες που δεν ξερουν τι θελουν, και ψαχνουν την αγαπη και την ευτυχια etc, αλλα γραφει με τοσο εξυπνο και αληθινο τροπο που απλα την αγαπω. Δινει αλλο νοημα στο διαβασμα αυτων των βιβλιων :ρ
Ι am a gossip girl. Kind of. Πιστευω οτι στην πραγματικοτητα ολοι οι ανθρωποι σχολιαζουν τους υπολοιπους. Εγω παντως το κανω σιγουρα. Και οι περισσοτεροι γνωστοι μου το ιδιο. Και προσωπικα δεν βρισκω τιποτα κακο σε λιγο καλοπροαιρετο κουτσομπολιο. Ειναι διασκεδαστικο, ειναι ανωδυνο και ταιριαζει με το αραγμα στις πολυθρονες των Starbucks :P
Αμα εχω την τηλεοραση ανοικτη και πετυχω επεισοδιο απο τα Μυστικα της Εδεμ, θα κατσω να το δω, το παραδεχομαι ;ρ Τα σηριαλ αυτου του ειδους ειναι τοσο ψευτικα και οι διαλογοι τοσο εξωφρενικα γελοιοι (ποιοι ανθρωποι τριαντα χρονων που διαθετουν εστω και απειροελαχιστη αξιοπρεπειας θα αυτοαποκαλουνταν η Παρεα της Φεγγαροπετρας στην πργματικη ζωη?) που καταντανε απιστευτα διασκεδαστικοι :ρ
Στην ιδια κατηγορια ανηκει και το Twilight. Mπορει να εχω μια ιδιεταιρη αγαπη στον ευρωπαικο και καναδεζικο ανεξαρτητο κινηματογραφο, αλλα το να παρακολουθω τις συγκεκριμενες ταινιες με τους φιλους μου ειναι απο τις πιο αστειες εμπειριες των 22 χρονων μου :ρ
Αυτες ειναι οι κυριοτερες βασικα. Υπαρχουν καποιες ακομα αλλα δεν εχω χρονο να τις γραψω, με περιμενει η Αγαθα για καφε. Στον Πειραια, για το ονομα του Κοραλον! Εχουμε να παμε μαζι στον Πειραια γυρω στα 3.5 χρονια! Ο.ο
P.S. Στην Αυστραλια αυτη τη περιοδο εχει χειμωνα. Ποιος προσφερεται για ταξιδακι αναψυχης? ΔΕΝ αντεχω την ζεστη που εχει η Αθηνα, θελω κρυο και παπλωματα και ζεστες σοκολατες με αρωμα mon cheri. (χειμωνα στην Γερμανια θελω βασικα, αλλα δε με βλεπω να το απολαμβανω για τα προσεχη χρονια :ρ)
Μετρω τις μερες για τον Νοεμβριο με την ανυπομονησια του καταδικου που περιμενει να βγει απο τυην φυλακη!
Ξερεις πως με αγαπας:*
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)