Ειμαι απο τους ανθρωπους που τους αρεσει να κοιταζουν τα αστερια. Δεν ξερω να αναγνωριζω ουτε εναν αστερισμο, απλα τα κοιταω και σκεφτομαι διαφορες αγαπημενες αναμνησεις και νιωθω ομορφα.
Και στεναχωριεμαι απιστευτα που στην Αθηνα δεν μπορουμε το βραδυ να διακρινουμε τον εναστρο ουρανο απο τον καταιγισμο του νεφους κ του ηλεκτρικου φως που πλημυριζει την πρωτευουσα.
Χθες λοιπον εκανα κατι που ηθελα εδω και μερικα χρονια.
Με αφορμη τα σημερινα γενεθλια της Αγαθας περασαμε ολο το βραδυ σε μια παραλια. Με ολο τον απαραιτητο εξοπλισμο φυσικα -βλεπε ψαθες, πετσετες, φαναρακια με κερι, σανγκρια, μπυρες, finger food, κιθαρες etc.
Και αναμεσα στο αναμα των γενεθλιων κεριων πανω σε muffins, νυχτερινες βουτιες στη θαλασσα, χαζολογημα και προσπαθεις να κοιμηθω παρα την κιθαρα που δε σταματουσε λεπτο να βγαζει νοτες ακριβως διπλα στο κεφαλι μου, καθομουν ξαπλωμενη και κοιταγα τον ουρανο.
Καποια στιγμη μαλιστα θυμηθηκα κ αυτο το διαλογο
Clementine: Show me which constellations you know.
Joel: Um... oh... I don't... know any.
Clementine: Show me which ones you know!
Joel: Okay... okay... oh! There's Osidius.
Clementine: Where?
Joel: Right there... see? Sort of a swoop and a cross, Osidius the Emphatic.
Clementine: You're full of shit, right?
Joel: Nope. Osidius, right there, swoop and cross.
απο την πιο αγαπημενη μου ταινια ολων των εποχων <3 και αφου το ειπα στον Παυλο για λιγα λεπτα δημιουργουσαμε δικους μας ασχετους αστερισμους :ρ
Καποια στιγμη αποκοιμηθηκα διπλα στην Ιωαννα για μιση ωρα αλλα ξυπνησα απο το κρυο κ την ελλειψη ανθρωπου διπλα μου που θα μπορουσα να αγκαλιασω :ρ
Οποτε απλα αποφασισα να παραιτηθω απο την προσπαθεια και να απαγγειλω στην Ιωαννα τους πρωτους στιχους της Σονατας του Σεληνοφωτος, δεδομενου οτι το φεγγαρι βρισκοταν ακριβως απο επανω μας εκεινη τη στιγμη :ρ
Παντως παρα το κρυο, το γεγονος οτι σημερα το πρωι που εφθασα σπιτι διαπιστωσα οτι ειχα αμμο στο μεγαλυτερο ποσοστο του δερματος μου, την ελλειψη υπνου και μερικες ατυχες στιγμες που δε θα μπω στον κοπο να τις αναφερω γιατι απλα εκνευριζομαι με το να τις σκεφτομαι, ηταν ενα πολυ ωραιο βραδυ :)
Να το ξανακανονησουμε-για καποια βραδια μετα απο δυο τρια χρονια κατα προτιμηση, ειναι αρκετα κουραστικο για να γινεται πιο συχνα :ρ
Ξερεις πως με αγαπας:*
Show me how you do it, and I am promise you I 'll run away with you...
Blankets, γνωστο και ως το πιο αγαπημενο μου graphic novel σε ολοκληρο τον κοσμο <3
4 σχόλια:
Καλά ήταν. Εμένα μου άρεσε πολύ.
αν και μέχρι να φτάσω σπίτι δεν είχα νυστάξει καθόλου χιιχιχ
εγω παλι δν εχω να καταγγειλω κατι που με εκνευρισε.. ηταν απλα μια πολυ ομορφη βραδια!
ναι, βασικα δε περιμενα να πεις τπτ αλλο εσυ :ρ
ηλια γω κοιμομουν σχεδον σε ολη την διαδρομη μεχρι το σπιτι ;ρ
ασε που πηγαμε μεσω αεροδρομιου γιατι χασαμε την εξοδο (καλα, αυτο το μαυθα μετα :ρ)
Εγώ το έκανα 2 φορές και παραήταν σούπερ. Είχε και πεφταστέρια, ανάψαμε φωτιά, παίξαμε ψαράκια, ψήσαμε! Τι αάλλο περισσότερο να ήθελα..
Είχα να το κάνω 2, 3 χρόνια και μου είχε λείψει! Κουραστικό αλλά αξίζει μέχρι το τελευταίο σεντ κούρασης :P
Να μ μάθεις κανένα φανταστικό αστερισμό να λέω και εγώ :p
Δημοσίευση σχολίου