Σημερα... Σημερα ηταν απλα μια ωραια μερα.
Δε θελω να αναφερω λεπτομερειες γιατι δεν εχει νοημα. Απλα βγηκαμε με τα παιδια στο κεντρο.
Και εκτιμησα ακριβως αυτο. Το οτι καθομασταν τοσες ωρες στο μαγαζι-δευτερο σπιτι μας αλλα και στα πεζουλακια του Θησειου μιλωντας.
Θεε μου, ποσο καλυτερα νιωθει καποιος οταν ειναι με ανθρωπους που αγαπαει!
Νιωθω τυχερη, πραγματικα το νιωθω.
Οχι γιατι ολα ειναι τελεια- κανενος η ζωη δεν ειναι τελεια, ολοι εχουμε να αντιμετωπισουμε ηλιθιες καταστασεις, κ κουραση, κ πολυ δουλεια κ απογοητευσεις. Αλλα τουλαχιστον υπαρχουν καποιοι απιστευτοι ανθρωποι στη ζωη μου που εχουν αποδεχτει οτι θα γκρινιαζω συνεχεια χωρις ιδιεταιρο λογο. Και ξερω πως οταν τους χρειαστω θα ειναι εκει :)
Ξερεις πως με αγαπας:*
Show me how you do it, and I am promise you I 'll run away with you...
Blankets, γνωστο και ως το πιο αγαπημενο μου graphic novel σε ολοκληρο τον κοσμο <3
Κυριακή, Οκτωβρίου 25, 2009
Παρασκευή, Οκτωβρίου 23, 2009
Though my dreams, it's never quite as it seems
Σημερα... Ξυπνησα με περιεργη διαθεση. Μαλλον φταιει ενα ονειρο που ειδα... Δε το θυμαμαι με λεπτομερειες τωρα, αλλα ξερω οτι ξυπνησα στις 5 τα ξημερωματα με μια απιστευτα εντονη αισθηση παραιτησης κ δυστυχιας. Μετα βεβαια ξανακοιμηθηκα κ,ατευθειαν γιατι ο υπνος ειναι μια απο τις 3 μεγαλυτερες αδυναμιες μου κ δε τον θυσιαζω προσπαθωντας να αναλυσω χαζα ονειρα :ρ Οταν ομως ξαναξυπνησα πριν λιγη ωρα δεν μπορω να πω οτι ημουν κ ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος στον κοσμο. Χμ...
Μου κανει εντυπωση που ολοι προσπαθουμε να ελπιζουμε σε εναν...καλυτερο κοσμο. Αξιοθαυμαστη η αναγκη του ανθρωπου για ελπιδα. Εγω ομως μερικες φορες φοβαμαι πως ολα αυτα ειναι ματαια... Να ονειρευτεις οτι ολα μπορουν να γινουν καλυτερα, ναι. Αλλα ΠΩΣ; Πως μπορεις να συνεχιζεις να ονειρευεσαι σε αυτον τον κοσμο που ζουμε;
Δηλαδη ειναι πλεον τοσο τραγικο! Παντου υπαρχουν πολεμοι, και ανθρωποι που ζουν σε αθλιες συνθηκες, και δυστυχια, και θανατος. Υπερβολικα πολυς θανατος για τα δικα μου γουστα. Εχω κουραστει να ακουω για γνωστους η γνωστους γνωστων που πεθαινουν. Ειδικα οταν προκειται για ανθρωπους νεους που θα επρεπε να ζησουν για πολλα, παρα πολλα, χρονια ακομη. Που θεωρητικα ειχαν ολη τη ζωη μπροστα τους και καθε δικαιωμα να κανουν σχεδια για το πως θελουν να την ζησουν. Και καποια στιγμη ετσι ξαφνικα, πεθαινουν στα 13 η στα 18 η στα 23 η στα 30 και ειναι.. δεν ξερω, ειναι τοσο αδικο!
Και το χειροτερο ειναι οτι στην πραγματικοτητα δεν σκεφτομαι τοσο αυτους που πεθαινουν, οσο τους δικους τους ανθρωπους. Αυτους που τους αγαπανε και στα δικα τους σχεδια τους υπολογιζαν διπλα τους. Γιατι κακα τα ψεματα ειναι κριμα να πεθανει καποιος ξαφνικα, αλλα παντα μετα απο εναν θανατο η οικογενεια του και οι πραγματικα στενοι του φιλοι ειναι που υποφερουν. Και πως να τους πεις "Ενταξει, ξεπερασε το και προχωρα"; Δεν γινεται αυτο. Και αυτο ειναι που φοβαμαι περισσοτερο απο ολα στον θανατο. Οχι το ιδιο το γεγονος. Την ζωη μετα απο αυτον...
You know, today i think that nothing's worth . and then I think that you live all that and yet, you continue smile and think positive and... I just can't believe how you manage it.
I wish i was home now, I really want that. Not for you, but for me :p To make me feel better :p
Seriously? I think you might be one of the strongest people I know. I am proud for you, really.
(But of course you have all the others with you and I am sure they try their best to help you and... Well, you know what i mean- God, I suck to things like that....)
Lots of hugs and kisses. :*
P.S: Νιωθω αρκετα καλυτερα πλεον γραφoντας τα ολα αυτα. Ισως γιατι στη μεση του ποστ θυμηθηκα την αγαπημενη μου αποψη περι ζωης."Δεν ειναι δικαιη, δεν ειναι καν ωραια. Ομως οφειλουμαι να την κανουμε οσο καλυτερη μπορουμε χρησιμοποιωντας τα χαρτια που μας εχει μοιρασει."
Και ισως αυτος να ειναι τελικα ο μονος τροπος για να συνεχισεις να ονειρευεσαι σε αυτον τον χαζο και αδικο κοσμο που ζουμε...
Ξερεις πως με αγαπας :*
Μου κανει εντυπωση που ολοι προσπαθουμε να ελπιζουμε σε εναν...καλυτερο κοσμο. Αξιοθαυμαστη η αναγκη του ανθρωπου για ελπιδα. Εγω ομως μερικες φορες φοβαμαι πως ολα αυτα ειναι ματαια... Να ονειρευτεις οτι ολα μπορουν να γινουν καλυτερα, ναι. Αλλα ΠΩΣ; Πως μπορεις να συνεχιζεις να ονειρευεσαι σε αυτον τον κοσμο που ζουμε;
Δηλαδη ειναι πλεον τοσο τραγικο! Παντου υπαρχουν πολεμοι, και ανθρωποι που ζουν σε αθλιες συνθηκες, και δυστυχια, και θανατος. Υπερβολικα πολυς θανατος για τα δικα μου γουστα. Εχω κουραστει να ακουω για γνωστους η γνωστους γνωστων που πεθαινουν. Ειδικα οταν προκειται για ανθρωπους νεους που θα επρεπε να ζησουν για πολλα, παρα πολλα, χρονια ακομη. Που θεωρητικα ειχαν ολη τη ζωη μπροστα τους και καθε δικαιωμα να κανουν σχεδια για το πως θελουν να την ζησουν. Και καποια στιγμη ετσι ξαφνικα, πεθαινουν στα 13 η στα 18 η στα 23 η στα 30 και ειναι.. δεν ξερω, ειναι τοσο αδικο!
Και το χειροτερο ειναι οτι στην πραγματικοτητα δεν σκεφτομαι τοσο αυτους που πεθαινουν, οσο τους δικους τους ανθρωπους. Αυτους που τους αγαπανε και στα δικα τους σχεδια τους υπολογιζαν διπλα τους. Γιατι κακα τα ψεματα ειναι κριμα να πεθανει καποιος ξαφνικα, αλλα παντα μετα απο εναν θανατο η οικογενεια του και οι πραγματικα στενοι του φιλοι ειναι που υποφερουν. Και πως να τους πεις "Ενταξει, ξεπερασε το και προχωρα"; Δεν γινεται αυτο. Και αυτο ειναι που φοβαμαι περισσοτερο απο ολα στον θανατο. Οχι το ιδιο το γεγονος. Την ζωη μετα απο αυτον...
You know, today i think that nothing's worth . and then I think that you live all that and yet, you continue smile and think positive and... I just can't believe how you manage it.
I wish i was home now, I really want that. Not for you, but for me :p To make me feel better :p
Seriously? I think you might be one of the strongest people I know. I am proud for you, really.
(But of course you have all the others with you and I am sure they try their best to help you and... Well, you know what i mean- God, I suck to things like that....)
Lots of hugs and kisses. :*
P.S: Νιωθω αρκετα καλυτερα πλεον γραφoντας τα ολα αυτα. Ισως γιατι στη μεση του ποστ θυμηθηκα την αγαπημενη μου αποψη περι ζωης."Δεν ειναι δικαιη, δεν ειναι καν ωραια. Ομως οφειλουμαι να την κανουμε οσο καλυτερη μπορουμε χρησιμοποιωντας τα χαρτια που μας εχει μοιρασει."
Και ισως αυτος να ειναι τελικα ο μονος τροπος για να συνεχισεις να ονειρευεσαι σε αυτον τον χαζο και αδικο κοσμο που ζουμε...
Ξερεις πως με αγαπας :*
Τρίτη, Οκτωβρίου 13, 2009
If I crawl to keep it together like you say you know I can do, to transmit the moment from me to you!
Το Σαββατοκυριακο ηταν συγκλονιστικο κ ανεπαναληπτο :)
Επισκεφθηκαμε με τον Παυλο την Θεσσαλονικη και... μ, dunno, ερχω την αισθηση πως οτι κ να γραψω απλα δε θα ειναι αρκετο. Περα απο το οτι ειναι πανεμορφη πολη-κ εχει καταπληκτικα γλυκα :ρ- το 3ημερο πηρε extra bonus ποντων γιατι καταφερα να δω παιδια με τα οποια μιλαω τοσα χρονια κ ποτε δεν ειχα αξιωθει να γνωρισω απο κοντα.
Το ταξιδι την Παρασκευη ηταν πολυ ευχαριστο. Μαλλον φταιει το οτι στην μεγαλυτερη διαρκεια του μιλαγαμε για ταινιες :ρ Φθασαμε λοιπον εκει, καταφεραμε μετα απο αρκετη ωρα να παμε στο κεντρο της πολης κ αφου αναλωσαμε τον χρονο μας με εχμ... εξυπνο τροπο (βλεποντας για 100η φορα δλδ επεισοδια του Εισαι το ταιρι μου :ρ) επισκεφθηκαμε το Metropolis, οπου φυσικα ξοδεψαμε με αχρηστο τροπο χρηματα :ρ Στη συνεχεια κ αφου φαγαμε κατι χαζομαρουλες βρεθηκαμε με τον Παλπ που αρχικα μας πηγε για ρακομελα -φυσικα δεν ειχε και πηραμε κρασι κ sangria- κ αφου περασε λιγη ωρα ηρθαν και ο Πακος με κατι φιλους τους (Και για να μην νομιζετε οτι δε θυμαμαι τα ονοματα τους, συγκεκριμενα ηρθαν η Ευη, η Ματινα, ο Δημητρης κ ο Πανος :ρ) και πηγαμε στο Funky- που στεγαζεται μαζι με τον ιστορικο απο το Byint Παπαγαλο- κ ακουσαμε ωραια μουσικη απο live συγκροτηματα αφου πρωτα ανεχτηκαμε την τρομερα αγενεστατη σερβιτορα. Η βραδια εκλεισε με φαγητο σε ενα μαγαζι τυπου Γρηγορης οπου εφοδιαστηκαμε με φαγητο.
Το Σαββατο ως κλασσικοι ανθρωποι σε διακοπες ξυπνησαμε κατα τις 12 :ρ Καταφεραμε να συνενοηθουμε για το τι θα κανουμε και τελικα βρεθηκαμε με τον Ανδρο λιγο πριν τις 4. Μας εκανε μινι ξεναγηση στην πολη και καταληξαμε για καφε σε εναν λοφο που δεν καταφερα να μαθω το ονομα του :ρ Τρεις ωρες αργοτερα πηγαμε στην Καμαρα, φαγανε τα παιδια, βρεθηκαμε με τον Παλπ και πηγαμε στο Cofix, ενα φανταστικοαπιθανο μαγαζι που συνδυααζε comics κ καφε-σκεφτομαι σοβαρα να ανμοιξω υποκαταστημα στην Αθηνα ;ρ - και τλκ καταληξαμε στο Kosmos για να συναντησουμε την Ευη. Επιστρεφοντας στο κεντρο ειχαμε επισκεψεις σε πολυτελη ξενοδοχεια, κλεψαμε μηλα που στη συνεχεια ζωγραφισαμε, ανακαλυψαμε πως ο ξενοδοχος μας ηταν ελαφρως παρανοικος αφου αρχικα αρνηθηκε να αφησει την Ευη και τον Παλπ να ανεβουν στο δωματιο μας και μετα ανεβηκε πανω και τους ουρλιαζε να φυγουν ( η Ευη που ουρλιαζε επισης οτι θα το πει σε ολους τους γνωστους της για να τον κανει ρεζιλι ηταν απλα θεα :ρ) και αφου κατεβηκαμε ολοι στον δρομο και τον θαψαμε για κανα δεκαλεπτο μεσα στο κρυο, ανεβηκαμε με τον Παυλο παλι πανω και μιλαγαμε( aka κουτσομπολευαμε :ρ) μεχρι τις 7.30 το πρωι.
Ξυπνησαμε ελαχιστες ωρες αργοτερα καθως επρεπε να αφησουμε το δωματιο, αγορασαμε τα πανακριβα τσουρεκια του Τερκενλη που ηθελε η αδερφη μου, βρεθηκαμε με τον Comfi που ηταν πολυ πιο συμπαθητικος και γλυκουλης απο οτι περιμενα, φαγαμε στο σουβλατζιδικο που ο Παυλος ειχε ανακηρυξει σε προσωπικο του τοπο λατρειας και μετα απο 4 χρονια που ανεχομαι τις βλακειες του, γνωρισα επιτελους απο κοντα τον Saibot. Θρυλικη στιγμη :ρ
Αφου προσπαθησα (ανεπίτυχως νομιζω) να τον εκνευρισω κατα τη διατκεια του καφε μας οδηγησε σε να μαγαζι που οπως αποδεικτηκε εχει απιστευτα τελεια τριγωνα και αφου τον ξεφορτωθηκαμε (βσκ το λεω ετσι για να παρηγορηθω, στην ουσια αυτος μας παρατησε :ρ) συναντησαμε για τελευταια στιγμη τον Παλπ που, ο καλος μου, ειχε προθυμοποιηθει να μας παει στον σταθμο. Πηγαμε στα Starbucks για πρωτη φορα οσο ημασταν εκει, περπατησαμε στην παραλια της Θεσσαλονικης μιλωντας για μεξικανικες σειρες που βλεπαμε οταν ακομα δεν ειχαμε ανεπτυγμενη αισθηση του γουστου και αποχαιρετησαμε τους φιλους του καθοδον προς τον σταθμο. Περιττο να πω οτι συνεχεια τους ελεγα οτι θα αργησουμε :ρ
Το ταξιδι της επιστροφης δυστυχως ηταν απιστευτα κουραστικο- αδυνατουσα να κοιμηθω καθως η θεση ηταν υπερβολικα στεναχωρη και δεν μπορουσα να βολευτω με τιποτα- αλλα τουλαχιστον ειχε ωραια μουσικη (ακουσαμε ολο το Either/Or και οταν τελειωσε παρολο που ειναι απιστευτα μελαγχολικο cd ενιωθα ευτυχισμενη!) και τραγικα χαζους καβγαδες μεταξυ των αλλων επιβατων που κατεληγαν αστειοι.
Και τωρα, δυο μερες αργοτερα, γραφω για ολα αυτα απλα και μονο γιατι θελω να τα εχω παντα αποθηκευμενα καπου, κοιταω τις φωτογραφιες που βγαλαμε και χαμογελαω μονη μου. Και παρολο που πιστευω οτι οντως το ποστ δεν καταφερνει να μεταφερει την ατμοσφαιρα που επικρατουσε, δεν εχει σημασια. Γιατι οι πραγματικα ωραιες στιγμες μενουν παντα στο μυαλο και την καρδια μας :)
Ξερεις πως με αγαπας :*
Επισκεφθηκαμε με τον Παυλο την Θεσσαλονικη και... μ, dunno, ερχω την αισθηση πως οτι κ να γραψω απλα δε θα ειναι αρκετο. Περα απο το οτι ειναι πανεμορφη πολη-κ εχει καταπληκτικα γλυκα :ρ- το 3ημερο πηρε extra bonus ποντων γιατι καταφερα να δω παιδια με τα οποια μιλαω τοσα χρονια κ ποτε δεν ειχα αξιωθει να γνωρισω απο κοντα.
Το ταξιδι την Παρασκευη ηταν πολυ ευχαριστο. Μαλλον φταιει το οτι στην μεγαλυτερη διαρκεια του μιλαγαμε για ταινιες :ρ Φθασαμε λοιπον εκει, καταφεραμε μετα απο αρκετη ωρα να παμε στο κεντρο της πολης κ αφου αναλωσαμε τον χρονο μας με εχμ... εξυπνο τροπο (βλεποντας για 100η φορα δλδ επεισοδια του Εισαι το ταιρι μου :ρ) επισκεφθηκαμε το Metropolis, οπου φυσικα ξοδεψαμε με αχρηστο τροπο χρηματα :ρ Στη συνεχεια κ αφου φαγαμε κατι χαζομαρουλες βρεθηκαμε με τον Παλπ που αρχικα μας πηγε για ρακομελα -φυσικα δεν ειχε και πηραμε κρασι κ sangria- κ αφου περασε λιγη ωρα ηρθαν και ο Πακος με κατι φιλους τους (Και για να μην νομιζετε οτι δε θυμαμαι τα ονοματα τους, συγκεκριμενα ηρθαν η Ευη, η Ματινα, ο Δημητρης κ ο Πανος :ρ) και πηγαμε στο Funky- που στεγαζεται μαζι με τον ιστορικο απο το Byint Παπαγαλο- κ ακουσαμε ωραια μουσικη απο live συγκροτηματα αφου πρωτα ανεχτηκαμε την τρομερα αγενεστατη σερβιτορα. Η βραδια εκλεισε με φαγητο σε ενα μαγαζι τυπου Γρηγορης οπου εφοδιαστηκαμε με φαγητο.
Το Σαββατο ως κλασσικοι ανθρωποι σε διακοπες ξυπνησαμε κατα τις 12 :ρ Καταφεραμε να συνενοηθουμε για το τι θα κανουμε και τελικα βρεθηκαμε με τον Ανδρο λιγο πριν τις 4. Μας εκανε μινι ξεναγηση στην πολη και καταληξαμε για καφε σε εναν λοφο που δεν καταφερα να μαθω το ονομα του :ρ Τρεις ωρες αργοτερα πηγαμε στην Καμαρα, φαγανε τα παιδια, βρεθηκαμε με τον Παλπ και πηγαμε στο Cofix, ενα φανταστικοαπιθανο μαγαζι που συνδυααζε comics κ καφε-σκεφτομαι σοβαρα να ανμοιξω υποκαταστημα στην Αθηνα ;ρ - και τλκ καταληξαμε στο Kosmos για να συναντησουμε την Ευη. Επιστρεφοντας στο κεντρο ειχαμε επισκεψεις σε πολυτελη ξενοδοχεια, κλεψαμε μηλα που στη συνεχεια ζωγραφισαμε, ανακαλυψαμε πως ο ξενοδοχος μας ηταν ελαφρως παρανοικος αφου αρχικα αρνηθηκε να αφησει την Ευη και τον Παλπ να ανεβουν στο δωματιο μας και μετα ανεβηκε πανω και τους ουρλιαζε να φυγουν ( η Ευη που ουρλιαζε επισης οτι θα το πει σε ολους τους γνωστους της για να τον κανει ρεζιλι ηταν απλα θεα :ρ) και αφου κατεβηκαμε ολοι στον δρομο και τον θαψαμε για κανα δεκαλεπτο μεσα στο κρυο, ανεβηκαμε με τον Παυλο παλι πανω και μιλαγαμε( aka κουτσομπολευαμε :ρ) μεχρι τις 7.30 το πρωι.
Ξυπνησαμε ελαχιστες ωρες αργοτερα καθως επρεπε να αφησουμε το δωματιο, αγορασαμε τα πανακριβα τσουρεκια του Τερκενλη που ηθελε η αδερφη μου, βρεθηκαμε με τον Comfi που ηταν πολυ πιο συμπαθητικος και γλυκουλης απο οτι περιμενα, φαγαμε στο σουβλατζιδικο που ο Παυλος ειχε ανακηρυξει σε προσωπικο του τοπο λατρειας και μετα απο 4 χρονια που ανεχομαι τις βλακειες του, γνωρισα επιτελους απο κοντα τον Saibot. Θρυλικη στιγμη :ρ
Αφου προσπαθησα (ανεπίτυχως νομιζω) να τον εκνευρισω κατα τη διατκεια του καφε μας οδηγησε σε να μαγαζι που οπως αποδεικτηκε εχει απιστευτα τελεια τριγωνα και αφου τον ξεφορτωθηκαμε (βσκ το λεω ετσι για να παρηγορηθω, στην ουσια αυτος μας παρατησε :ρ) συναντησαμε για τελευταια στιγμη τον Παλπ που, ο καλος μου, ειχε προθυμοποιηθει να μας παει στον σταθμο. Πηγαμε στα Starbucks για πρωτη φορα οσο ημασταν εκει, περπατησαμε στην παραλια της Θεσσαλονικης μιλωντας για μεξικανικες σειρες που βλεπαμε οταν ακομα δεν ειχαμε ανεπτυγμενη αισθηση του γουστου και αποχαιρετησαμε τους φιλους του καθοδον προς τον σταθμο. Περιττο να πω οτι συνεχεια τους ελεγα οτι θα αργησουμε :ρ
Το ταξιδι της επιστροφης δυστυχως ηταν απιστευτα κουραστικο- αδυνατουσα να κοιμηθω καθως η θεση ηταν υπερβολικα στεναχωρη και δεν μπορουσα να βολευτω με τιποτα- αλλα τουλαχιστον ειχε ωραια μουσικη (ακουσαμε ολο το Either/Or και οταν τελειωσε παρολο που ειναι απιστευτα μελαγχολικο cd ενιωθα ευτυχισμενη!) και τραγικα χαζους καβγαδες μεταξυ των αλλων επιβατων που κατεληγαν αστειοι.
Και τωρα, δυο μερες αργοτερα, γραφω για ολα αυτα απλα και μονο γιατι θελω να τα εχω παντα αποθηκευμενα καπου, κοιταω τις φωτογραφιες που βγαλαμε και χαμογελαω μονη μου. Και παρολο που πιστευω οτι οντως το ποστ δεν καταφερνει να μεταφερει την ατμοσφαιρα που επικρατουσε, δεν εχει σημασια. Γιατι οι πραγματικα ωραιες στιγμες μενουν παντα στο μυαλο και την καρδια μας :)
Ξερεις πως με αγαπας :*
Σάββατο, Οκτωβρίου 03, 2009
Don't you think some flowers, pretty daisies, might relieve the gloom?
Woh. Αυτο ειναι το 100ο ποστ στο εν λογω μπλοκιδιο.
( Δεν εχω ιδεα γιατι θεωρησα οτι ειναι τοσο σημαντικο ωστε να αξιζει να αναφερθει :p)
Τις τελευταιες μερες εχουν γινει διαφορα που αξιζουν αναφορα αλλα λογω ελλειψης χρονου/ ορεξης/ ενασχολησης με πραγματα που εχουν περισσοτερο ενδιαφερον απο το μπλοκ δεν αξιωθηκα να τα καταγραψω :p
Απο τα πιο σημαντικα ειναι πως γυρισε η Αγαθη απο την Πολωνια. Βγηκαμε λοιπον ολοι μαζι την Τριτη και ηταν ωραια. Μας ειπε ποσο υπεροχος ηταν ο γαμος- προφανως κ ηταν. Οι καθολικοι ξερουν απο μυστηρια,δεν ειναι σαν εμας- και μου εφερε κ σοκολατα γαλακτος που ο αδερφος μου τιμησες δεοντως μεχρι να φροντισω να την κρυψω :p Κατα τα αλλα εκνευρισαμε την Αλικη μιλωντας δυνατα και βρηκαμε με τι ζωα μοιαζουν οι υπολοιποι της παρεας. Οχι οτι εχει σημασια αλλα ο Ηλιας ελεγε πως θα ημουν μια αξιοπρεπεστατη τιγρης. Μαλλον φταιει οτι εχουν κ αυτες δυνατες φωνητικες χορδες ;)
Οταν περασε η ωρα και αποφασισαμε οτι θα ηταν ελαφρως επικινδυνο να παραμεινουμε στο μαγαζι, καναμε βολτες στην Πλακα αναζητωντας μερη για την φωτογραφηση που θελουν τα παιδια να κανουμε. Καταληξαμε στον σταθμο του Θησειου να κοιταμε με τα κοριτσια κοσμηματα. Αφου πιασαμε κουβεντα με τα παιδια ενος παγκου η Γιαννα πηρε ενα ασημενιο σφαιρικο κολιε, που οπως μας ειπε ο ενας απο τους πωλητες ειχε φτιαξει το σχεδιο για την κοπελα του και εγω πηρα ενα ασημενιο που κρεμοταν απο μαυρη κορδελα και το ειχε φτιαξει περσι για την πρωην του :ρ Μου αρεσε και μια περιεργη ασημενια καρδια, που υποσχεθηκα οτι θα ξαναγυρισω για να την αποκτησω. Oh well, οσα κρεμαστα και να εχεις δεν ειναι ποτε αρκετα :ρ
Επισης την Πεμπτη ξεκινησα την βασικη εκπαιδευση για να παω να δουλεψω στην Forthnet. Που οφειλω να ομολογησω οτι δεν ειναι δυσκολη- φοβομουν οτι το συστημα τους θα ειναι περιπλοκο αλλα τελικα ειναι αρκετα ευχρηστο- περιεχει ομως απιστευτες δοσεις πληροφοριων. Αυτη τη στιγμη εχω διπλα μου μια τεραστια στοιβα με σημειωσεις που με κοιταζει επικριτικα περιμενοντας υπομονετικα να την διαβασω. Παντως η εκπαιδευτρια μου ειναι πολυ συμπαθητικη, παρολο που προτιμα το Prison Break απο το Lost :p Τουλαχιστον δινει αστεια ονοματα στους συνδρομητες των αιτησεων που χρησιμοποιησαμε ως παραδειγματα. Βλεπε Ονομα: Ντοναλτ Ντακ, Διευθυνση Κατοικιας: Οδος Ατυχιας 13, Πολη: Λιμνουπολη :p
Γενικα πιστευω πως θα μου αρεσει αρκετα στο καταστημα. Αν μη τι αλλο ειναι δουλεια που εχει internet :p
To πιο fun μερος της βδομαδας ηταν το απογευμα της Πεμπτης. Βγηκαμε για ενα γρηγορο καφε(η τουλαχιστον ετσι πιστευα οταν το κανονησαμε) με την Γιαννα και την Ginny Weasley του hog, aka Κατερινα, aka Hecate του hw. Ειχαμε προσκαλεσει κ αλλους αλλα δε μας καταδεχτηκαν :ρ
Τεσπα κλασσικα πηγαμε στα Starbucks, προμηθευτηκαμε ζεστες σοκολατες απο τον Δημητρη και ανεβηκαμε στον πρωτο οροφο αποφασισμενες να αφιερωσουμε απιστευτα πολυ ωρα μιλωντας για το φορουμ κ τα υπολοιπα μελη του. (Αυτος ηταν ενας φαινομενικα αθωος τροπος να πω οτι θελαμε να κουτσομπολεψουμε μεχρι τελικης πτωσεως :ρ) Ο οροφος καποια στιγμη εκλεισε, εμεις κατεβηκαμε κατω συνεχιζοντας την κουβεντα και τελικα μετα απο μιση ωρα φυγαμε για να κανουμε βολτα στα μισοφωτισμενα, αδεια στενα του Μοναστηρακιου. Συμφωνησαμε ολες πως η Ηφαιστου το βραδυ ειναι ιδανικη για γυρισματα ταινιας του θεουλη Tim, εκφρασαμε την αγαπη μας για την Helena και τις ταινιες της, πηραμε παγωτο απο ενα μαγαζι και αφου αγορασα και την καρδια που ειχα δει την Τριτη καταληξαμε στο πεζουλακι εξω απο τον σταθμο του Θησειου να μιλαμε για funfiction stories. Εκει ηταν που εξομολογηθηκα σε εναν περιεργο τυπο που ηρθε διπλα μας και τον ερωτα μου για το αδειο πλεον κυπελλακι του παγωτου μου ;ρ
Τα λεωφορεια ειχαν ολοκληρωσει τα δρομολογια τους οταν αποφασισαμε τελικα να γυρισουμε στο Μοναστηρακι. Βεβαια επειδη μια τετοια εξοδος δε θα μπορουσε να τελειωσει φυσιολογικα περπατησαμε ως τον σταθμο τραγουδωντας δυνατα τραγουδια απο τα soundtrack των Sweeney Todd και Nightmare Before Christmas :ρ
Και καθως γυρνουσαμε με την Κατερινα σπιτια μας θυμιζαμε η μια στην αλλη διαφορα αστεια ποστ του My Life Is Average :ρ
Κοριτσια πρεπει να το επαναλαβουμε ;)
Αλλα αξιοσημειωτα γεγονοντα των τελευταιων δυο βδομαδων:
Ξερεις πως με αγαπας :*
( Δεν εχω ιδεα γιατι θεωρησα οτι ειναι τοσο σημαντικο ωστε να αξιζει να αναφερθει :p)
Τις τελευταιες μερες εχουν γινει διαφορα που αξιζουν αναφορα αλλα λογω ελλειψης χρονου/ ορεξης/ ενασχολησης με πραγματα που εχουν περισσοτερο ενδιαφερον απο το μπλοκ δεν αξιωθηκα να τα καταγραψω :p
Απο τα πιο σημαντικα ειναι πως γυρισε η Αγαθη απο την Πολωνια. Βγηκαμε λοιπον ολοι μαζι την Τριτη και ηταν ωραια. Μας ειπε ποσο υπεροχος ηταν ο γαμος- προφανως κ ηταν. Οι καθολικοι ξερουν απο μυστηρια,δεν ειναι σαν εμας- και μου εφερε κ σοκολατα γαλακτος που ο αδερφος μου τιμησες δεοντως μεχρι να φροντισω να την κρυψω :p Κατα τα αλλα εκνευρισαμε την Αλικη μιλωντας δυνατα και βρηκαμε με τι ζωα μοιαζουν οι υπολοιποι της παρεας. Οχι οτι εχει σημασια αλλα ο Ηλιας ελεγε πως θα ημουν μια αξιοπρεπεστατη τιγρης. Μαλλον φταιει οτι εχουν κ αυτες δυνατες φωνητικες χορδες ;)
Οταν περασε η ωρα και αποφασισαμε οτι θα ηταν ελαφρως επικινδυνο να παραμεινουμε στο μαγαζι, καναμε βολτες στην Πλακα αναζητωντας μερη για την φωτογραφηση που θελουν τα παιδια να κανουμε. Καταληξαμε στον σταθμο του Θησειου να κοιταμε με τα κοριτσια κοσμηματα. Αφου πιασαμε κουβεντα με τα παιδια ενος παγκου η Γιαννα πηρε ενα ασημενιο σφαιρικο κολιε, που οπως μας ειπε ο ενας απο τους πωλητες ειχε φτιαξει το σχεδιο για την κοπελα του και εγω πηρα ενα ασημενιο που κρεμοταν απο μαυρη κορδελα και το ειχε φτιαξει περσι για την πρωην του :ρ Μου αρεσε και μια περιεργη ασημενια καρδια, που υποσχεθηκα οτι θα ξαναγυρισω για να την αποκτησω. Oh well, οσα κρεμαστα και να εχεις δεν ειναι ποτε αρκετα :ρ
Επισης την Πεμπτη ξεκινησα την βασικη εκπαιδευση για να παω να δουλεψω στην Forthnet. Που οφειλω να ομολογησω οτι δεν ειναι δυσκολη- φοβομουν οτι το συστημα τους θα ειναι περιπλοκο αλλα τελικα ειναι αρκετα ευχρηστο- περιεχει ομως απιστευτες δοσεις πληροφοριων. Αυτη τη στιγμη εχω διπλα μου μια τεραστια στοιβα με σημειωσεις που με κοιταζει επικριτικα περιμενοντας υπομονετικα να την διαβασω. Παντως η εκπαιδευτρια μου ειναι πολυ συμπαθητικη, παρολο που προτιμα το Prison Break απο το Lost :p Τουλαχιστον δινει αστεια ονοματα στους συνδρομητες των αιτησεων που χρησιμοποιησαμε ως παραδειγματα. Βλεπε Ονομα: Ντοναλτ Ντακ, Διευθυνση Κατοικιας: Οδος Ατυχιας 13, Πολη: Λιμνουπολη :p
Γενικα πιστευω πως θα μου αρεσει αρκετα στο καταστημα. Αν μη τι αλλο ειναι δουλεια που εχει internet :p
To πιο fun μερος της βδομαδας ηταν το απογευμα της Πεμπτης. Βγηκαμε για ενα γρηγορο καφε(η τουλαχιστον ετσι πιστευα οταν το κανονησαμε) με την Γιαννα και την Ginny Weasley του hog, aka Κατερινα, aka Hecate του hw. Ειχαμε προσκαλεσει κ αλλους αλλα δε μας καταδεχτηκαν :ρ
Τεσπα κλασσικα πηγαμε στα Starbucks, προμηθευτηκαμε ζεστες σοκολατες απο τον Δημητρη και ανεβηκαμε στον πρωτο οροφο αποφασισμενες να αφιερωσουμε απιστευτα πολυ ωρα μιλωντας για το φορουμ κ τα υπολοιπα μελη του. (Αυτος ηταν ενας φαινομενικα αθωος τροπος να πω οτι θελαμε να κουτσομπολεψουμε μεχρι τελικης πτωσεως :ρ) Ο οροφος καποια στιγμη εκλεισε, εμεις κατεβηκαμε κατω συνεχιζοντας την κουβεντα και τελικα μετα απο μιση ωρα φυγαμε για να κανουμε βολτα στα μισοφωτισμενα, αδεια στενα του Μοναστηρακιου. Συμφωνησαμε ολες πως η Ηφαιστου το βραδυ ειναι ιδανικη για γυρισματα ταινιας του θεουλη Tim, εκφρασαμε την αγαπη μας για την Helena και τις ταινιες της, πηραμε παγωτο απο ενα μαγαζι και αφου αγορασα και την καρδια που ειχα δει την Τριτη καταληξαμε στο πεζουλακι εξω απο τον σταθμο του Θησειου να μιλαμε για funfiction stories. Εκει ηταν που εξομολογηθηκα σε εναν περιεργο τυπο που ηρθε διπλα μας και τον ερωτα μου για το αδειο πλεον κυπελλακι του παγωτου μου ;ρ
Τα λεωφορεια ειχαν ολοκληρωσει τα δρομολογια τους οταν αποφασισαμε τελικα να γυρισουμε στο Μοναστηρακι. Βεβαια επειδη μια τετοια εξοδος δε θα μπορουσε να τελειωσει φυσιολογικα περπατησαμε ως τον σταθμο τραγουδωντας δυνατα τραγουδια απο τα soundtrack των Sweeney Todd και Nightmare Before Christmas :ρ
Και καθως γυρνουσαμε με την Κατερινα σπιτια μας θυμιζαμε η μια στην αλλη διαφορα αστεια ποστ του My Life Is Average :ρ
Κοριτσια πρεπει να το επαναλαβουμε ;)
Αλλα αξιοσημειωτα γεγονοντα των τελευταιων δυο βδομαδων:
- Ασχοληθηκα επιτελους σοβαρα με το Order of the Stick. Το οποιο ειναι webcomic με βασικους ηρωες χαραχτηρες ενος DnD party. Και πραγματικα το προτεινω. Ειναι απιστευτα αστειο, ειναι ανεβασμενο στο internet οποτε ειναι δωρεαν και εχει ατακες που γινονται σημειο αναφορας σε παρεες που εχουν την χαρα να το εχουν διαβασει :ρ Αγαπω Haley, Elan και Thing!
- Το Logicomix βρισκεται αυτην την στιγμη στο νουμερο 2 της λιστας Best Seller Comics του Amazon. Και μετα λεμε πως στην Ελλαδα δεν υπαρχει ελληνικ σκηνη comics... Μπραβο στα παιδια για τη δουλεια τους :)
- Η Κατερινα μου μιλησε για ενα Harry Potter funfiction που μολις το ξεκινησα καταλαβα πως θα γινει η νεα μου αγαπη.Ο τιτλος του Delicate και η ηρωιδα ειναι η 16χρονη Rose Weasley που ανακαλυπτει οτι εμεινε εγκυος απο τον Scorpius Malfoy. Ειναι αστειο και αρκετα εξυπνο ωστε να μην καταντα κουραστικο. Η Rose βεβαια ειναι τυπικη ηρωιδα που δε ξερει τι θελει αλλα συγχωρειται γιατι γνωριζει την αξια του να αυτοσαρκαζεσαι. Plus αυτα τα Malfoy boys ειναι παντα τοσο τελειοι στα funfictions!
- Διαλεξα τα μαθηματα για το χειμερινο εξαμηνο και προς μεγαλη μου χαρα εμαθα οτι θα εχω τρια ιδια μαθηματα με την Ιωαννα και ενα με την Γιαννα.
- Συνηδειτοποιησα πως τελικα ο Σεπτεμβριος ειναι ισως ο πιο αγαπημενος μου μηνας. Ο Δεκεμβριος μπορει να εχει Χριστουγεννα και κρυο, αλλα ο Σεπτεμβριος εχει αγωνες με την Εθνικη Ομαδα Μπασκετ, Νυχτες Πρεμιερας, βροχη, σοκολατες με νεες γευσεις και νυχτες με γλυκο κρασι και ωραια μουσικη :)
Ξερεις πως με αγαπας :*
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)