If I crawl to keep it together like you say you know I can do, to transmit the moment from me to you!

Το Σαββατοκυριακο ηταν συγκλονιστικο κ ανεπαναληπτο :)
Επισκεφθηκαμε με τον Παυλο την Θεσσαλονικη και... μ, dunno, ερχω την αισθηση πως οτι κ να γραψω απλα δε θα ειναι αρκετο. Περα απο το οτι ειναι πανεμορφη πολη-κ εχει καταπληκτικα γλυκα :ρ- το 3ημερο πηρε extra bonus ποντων γιατι καταφερα να δω παιδια με τα οποια μιλαω τοσα χρονια κ ποτε δεν ειχα αξιωθει να γνωρισω απο κοντα.
Το ταξιδι την Παρασκευη ηταν πολυ ευχαριστο. Μαλλον φταιει το οτι στην μεγαλυτερη διαρκεια του μιλαγαμε για ταινιες :ρ Φθασαμε λοιπον εκει, καταφεραμε μετα απο αρκετη ωρα να παμε στο κεντρο της πολης κ αφου αναλωσαμε τον χρονο μας με εχμ... εξυπνο τροπο (βλεποντας για 100η φορα δλδ επεισοδια του Εισαι το ταιρι μου :ρ) επισκεφθηκαμε το Metropolis, οπου φυσικα ξοδεψαμε με αχρηστο τροπο χρηματα :ρ Στη συνεχεια κ αφου φαγαμε κατι χαζομαρουλες βρεθηκαμε με τον Παλπ που αρχικα μας πηγε για ρακομελα -φυσικα δεν ειχε και πηραμε κρασι κ sangria- κ αφου περασε λιγη ωρα ηρθαν και ο Πακος με κατι φιλους τους (Και για να μην νομιζετε οτι δε θυμαμαι τα ονοματα τους, συγκεκριμενα ηρθαν η Ευη, η Ματινα, ο Δημητρης κ ο Πανος :ρ) και πηγαμε στο Funky- που στεγαζεται μαζι με τον ιστορικο απο το Byint Παπαγαλο- κ ακουσαμε ωραια μουσικη απο live συγκροτηματα αφου πρωτα ανεχτηκαμε την τρομερα αγενεστατη σερβιτορα. Η βραδια εκλεισε με φαγητο σε ενα μαγαζι τυπου Γρηγορης οπου εφοδιαστηκαμε με φαγητο.
Το Σαββατο ως κλασσικοι ανθρωποι σε διακοπες ξυπνησαμε κατα τις 12 :ρ Καταφεραμε να συνενοηθουμε για το τι θα κανουμε και τελικα βρεθηκαμε με τον Ανδρο λιγο πριν τις 4. Μας εκανε μινι ξεναγηση στην πολη και καταληξαμε για καφε σε εναν λοφο που δεν καταφερα να μαθω το ονομα του :ρ Τρεις ωρες αργοτερα πηγαμε στην Καμαρα, φαγανε τα παιδια, βρεθηκαμε με τον Παλπ και πηγαμε στο Cofix, ενα φανταστικοαπιθανο μαγαζι που συνδυααζε comics κ καφε-σκεφτομαι σοβαρα να ανμοιξω υποκαταστημα στην Αθηνα ;ρ - και τλκ καταληξαμε στο Kosmos για να συναντησουμε την Ευη. Επιστρεφοντας στο κεντρο ειχαμε επισκεψεις σε πολυτελη ξενοδοχεια, κλεψαμε μηλα που στη συνεχεια ζωγραφισαμε, ανακαλυψαμε πως ο ξενοδοχος μας ηταν ελαφρως παρανοικος αφου αρχικα αρνηθηκε να αφησει την Ευη και τον Παλπ να ανεβουν στο δωματιο μας και μετα ανεβηκε πανω και τους ουρλιαζε να φυγουν ( η Ευη που ουρλιαζε επισης οτι θα το πει σε ολους τους γνωστους της για να τον κανει ρεζιλι ηταν απλα θεα :ρ) και αφου κατεβηκαμε ολοι στον δρομο και τον θαψαμε για κανα δεκαλεπτο μεσα στο κρυο, ανεβηκαμε με τον Παυλο παλι πανω και μιλαγαμε( aka κουτσομπολευαμε :ρ) μεχρι τις 7.30 το πρωι.
Ξυπνησαμε ελαχιστες ωρες αργοτερα καθως επρεπε να αφησουμε το δωματιο, αγορασαμε τα πανακριβα τσουρεκια του Τερκενλη που ηθελε η αδερφη μου, βρεθηκαμε με τον Comfi που ηταν πολυ πιο συμπαθητικος και γλυκουλης απο οτι περιμενα, φαγαμε στο σουβλατζιδικο που ο Παυλος ειχε ανακηρυξει σε προσωπικο του τοπο λατρειας και μετα απο 4 χρονια που ανεχομαι τις βλακειες του, γνωρισα επιτελους απο κοντα τον Saibot. Θρυλικη στιγμη :ρ
Αφου προσπαθησα (ανεπίτυχως νομιζω) να τον εκνευρισω κατα τη διατκεια του καφε μας οδηγησε σε να μαγαζι που οπως αποδεικτηκε εχει απιστευτα τελεια τριγωνα και αφου τον ξεφορτωθηκαμε (βσκ το λεω ετσι για να παρηγορηθω, στην ουσια αυτος μας παρατησε :ρ) συναντησαμε για τελευταια στιγμη τον Παλπ που, ο καλος μου, ειχε προθυμοποιηθει να μας παει στον σταθμο. Πηγαμε στα Starbucks για πρωτη φορα οσο ημασταν εκει, περπατησαμε στην παραλια της Θεσσαλονικης μιλωντας για μεξικανικες σειρες που βλεπαμε οταν ακομα δεν ειχαμε ανεπτυγμενη αισθηση του γουστου και αποχαιρετησαμε τους φιλους του καθοδον προς τον σταθμο. Περιττο να πω οτι συνεχεια τους ελεγα οτι θα αργησουμε :ρ
Το ταξιδι της επιστροφης δυστυχως ηταν απιστευτα κουραστικο- αδυνατουσα να κοιμηθω καθως η θεση ηταν υπερβολικα στεναχωρη και δεν μπορουσα να βολευτω με τιποτα- αλλα τουλαχιστον ειχε ωραια μουσικη (ακουσαμε ολο το Either/Or και οταν τελειωσε παρολο που ειναι απιστευτα μελαγχολικο cd ενιωθα ευτυχισμενη!) και τραγικα χαζους καβγαδες μεταξυ των αλλων επιβατων που κατεληγαν αστειοι.
Και τωρα, δυο μερες αργοτερα, γραφω για ολα αυτα απλα και μονο γιατι θελω να τα εχω παντα αποθηκευμενα καπου, κοιταω τις φωτογραφιες που βγαλαμε και χαμογελαω μονη μου. Και παρολο που πιστευω οτι οντως το ποστ δεν καταφερνει να μεταφερει την ατμοσφαιρα που επικρατουσε, δεν εχει σημασια. Γιατι οι πραγματικα ωραιες στιγμες μενουν παντα στο μυαλο και την καρδια μας :)

Ξερεις πως με αγαπας :*